Κεφάλαιο 5 Η υπόσχεσή της σε αυτόν

Ο Μπράιαν στένεψε τα μάτια του και πήγε κοντά της. "Από όσο έχω ακούσει, σε λένε γενναίο. Τότε γιατί φοβάσαι τώρα;"

«Εγώ... Θέλω απλώς να πάω στο κολέγιο», τραύλισε η Άιλα, χαμηλώνοντας το κεφάλι της.

"Αν ήρθατε εδώ για να μιλήσετε για το να πάτε στο κολέγιο, τότε σταματήστε εκεί που είστε. Γιατί αυτό δεν συμβαίνει." Ο Μπράιαν δεν είχε σκεφτεί ποτέ ότι η Αρλίν θα παρακαλούσε για την άδειά του για να πάει στο κολέγιο. Πίστευε ότι προσπαθούσε να τον κοροϊδέψει, για να μπορεί να κάνει παρέα με τις φίλες της.

Η Άιλα ανατρίχιασε όταν αρνήθηκε το αίτημά της. Δεν της επέτρεψαν να πάει ξανά στο κολέγιο; Θα αποφοιτούσε σε δύο χρόνια. Θα τα παρατούσε έτσι ακριβώς;

Βλέποντας ότι η Άιλα στεκόταν εκεί έκπληκτη, ο Μπράιαν την αγνόησε και μπήκε στο μπάνιο, περιμένοντας ότι θα έφευγε. Αλλά όταν βγήκε, εκείνη ήταν ακόμα στεκόμενη στην πόρτα. Ήταν πράγματι μια πεισματάρα γυναίκα.

Όταν δεν την αναγνώρισε, το κεφάλι της κρεμόταν χαμηλά. Συντετριμμένη, η Άιλα γύρισε για να φύγει.

"Περιμένετε!" Όμως ο Μπράιαν τη σταμάτησε.

Η Άιλα γύρισε αμέσως και τον κοίταξε με προσμονή. Τώρα καθόταν στον καναπέ και κάπνιζε.

Τα βλέμματά τους συναντήθηκαν καθώς περίμενε να πει κάτι. Ωστόσο, δεν μίλησε μέχρι να τελειώσει το τσιγάρο του. Το βλέμμα του ήταν τόσο εκφοβιστικό που έκανε την Άιλα να νιώσει αμέσως φόβο. Τα γεγονότα της χθεσινής νύχτας ήταν σαν εφιάλτης και δεν ήθελε να ξανασυμβεί αυτό. Ήθελε απλώς να τρέξει και να κρυφτεί από αυτόν.

Όταν είδε ότι δεν επρόκειτο να πει τίποτα, γύρισε να φύγει. «Αυτό είναι το μόνο που έχεις για την υπομονή σου;» Ο Μπράιαν την κορόιδευε αργά. Η φωνή του την έκανε να σταματήσει ξανά.

Αυτή τη φορά η Ayla τον πλησίασε και τον ρώτησε: "Λοιπόν, συμφωνείς;"

Ο Μπράιαν σηκώθηκε και στάθηκε ακριβώς μπροστά της. Σήκωσε το πιγούνι της στην άκρη του δακτύλου του και την έκανε να τον κοιτάξει στα μάτια. "Πόσοι άντρες σε περιμένουν έξω; Γιατί ανυπομονείς να φύγεις; Χμ;" τη ρώτησε με ψυχρό και τραχύ τόνο.

"Τι λες;. Θέλω απλώς να πάω στο κολέγιο! Ορκίζομαι!" Όσο δειλή κι αν ακούστηκε η απάντησή της, ήταν πρόθυμη να το δοκιμάσει.

S ήξερε τι είδους άνθρωπος ήταν η Arlene. Ο λόγος για τον οποίο παντρεύτηκε αυτόν τον άντρα για την Arlene ήταν για να προστατεύσει την οικογένεια Woodsen και τον θετό πατέρα της, Clayton.

Το μόνο που έκανε μέχρι τώρα ήταν να του ανταποδώσει για την καλοσύνη του, αλλά δεν επρόκειτο να εγκαταλείψει το όνειρό της κάνοντας κάτι τέτοιο.

«Ξέρεις ότι μισώ όταν μου λένε ψέματα», δήλωσε ο Μπράιαν με σκληρό τρόπο.

Η Άιλα έκανε ένα σκληρό νεύμα. Όλα εκτός από την ταυτότητά της δεν ήταν ψέματα.

"Αν μάθω ποτέ ότι μου λες ψέματα, ξέρεις το τίμημα που θα πρέπει να πληρώσεις!" Ο Μπράιαν θα ήθελε να δει πόσο μακριά θα μπορούσε να φτάσει η Αρλίν. Ήθελε να την πιάσει στα χέρια.

"Καταλαβαίνω. Θα πάω μόνο στο κολέγιο και θα επιστρέψω σπίτι. Δεν θα πάω πουθενά αλλού." Του υποσχέθηκε. Της έδωσε την άδεια να πάει στο κολέγιο. Αλλά αν δεν πήγαινε πουθενά αλλού, δεν θα μπορούσε να αντέξει οικονομικά τα δίδακτρα της.

"Φύγε τώρα!" διέταξε ο Μπράιαν. Δεν ήθελε κάποια σαν αυτήν στον πρώτο όροφο, στο δωμάτιό του συγκεκριμένα.

Η Άιλα υποκλίθηκε. «Ευχαριστώ, κύριε Κλαρκ». Δεν τόλμησε να πλησιάσει τον διάβολο και μετά έφυγε ήσυχα.

Δεν υπήρχε διαφορά μεταξύ της ζωής στην οικογένεια Woodsen

και της ζωής στην οικογένεια Clark. Οι βιολογικοί της γονείς την εγκατέλειψαν κατά τη γέννηση. Έτσι, η Ayla είχε αυτή την ισχυρή πεποίθηση ότι ήταν προορισμένη να είναι μοναχική σε όλη της τη ζωή. Αυτός ήταν ο λόγος που επικεντρωνόταν πάντα στο να εκπληρώσει τα όνειρά της και να είναι ανεξάρτητη.

Ο Μπράιαν δεν είπε τίποτα. Απλώς της έριξε μια ψυχρή ματιά καθώς εξαφανιζόταν.

Στην Ayla δόθηκε ένα μικρό δωμάτιο στο ισόγειο. Υπήρχε ένα μικρό κρεβάτι και ένα γραφείο. Ένα παράθυρο ήταν εκεί για να γεμίσει το δωμάτιο με φως της ημέρας. Στην πραγματικότητα, ήταν καλύτερο από αυτό που είχε στην οικογένεια Woodsen. Το μόνο μειονέκτημα ήταν ότι είχε χάσει την ελευθερία της.

"Ο κύριος Κλαρκ μου ζήτησε να σου πω ότι δεν μπορείς να φύγεις από την έπαυλη αν δεν δώσει τις εντολές. Αν χρειαστείς κάτι, μπορείς να έρθεις να με βρεις", είπε ευγενικά η Μαρία.

"Ευχαριστώ, Μαρία. Θα το θυμάμαι." Στεκόμενη στο δωμάτιο, η Άιλα κοίταξε γύρω της. Δεν είχε τίποτα εδώ που της ανήκε. Τα περισσότερα από τα πράγματά της ήταν ακόμα στο προηγούμενο σπίτι της και μερικά από αυτά ήταν στο κολέγιο. Έπρεπε να αγοράσει κάποια απαραίτητα αντικείμενα, ρούχα για παράδειγμα.

Αλλά δεν της επέτρεψαν να φύγει από το σπίτι.

Μετά από λίγο, η Μαρία έφερε κάποια καθημερινά απαραίτητα μαζί με καινούργια ρούχα. Η Άιλα δεν το περίμενε αυτό. Ανακουφίστηκε πολύ αφού τους είδε. Ήλπιζε ότι η ζωή εδώ δεν θα ήταν τόσο άσχημη όσο πίστευε.

Μη έχοντας τίποτα να κάνει στο δωμάτιό της, η Ayla πήγε στην κουζίνα για να βοηθήσει στο μαγείρεμα. Η Μαρία ξαφνιάστηκε που την είδε στην κουζίνα. Είχε ακούσει ότι ο κύριος Κλαρκ είχε παντρευτεί μια κακομαθημένη και αλαζονική γυναίκα. Αλλά η κυρία Κλαρκ δεν είχε δείξει ακόμη τίποτα που να ταιριάζει με αυτήν την περιγραφή.

Παρατηρώντας ότι η Ayla ήταν ειδική στο πλύσιμο και το κόψιμο των λαχανικών, η Μαρία ρώτησε: "Κυρία Κλαρκ, μπορείτε να μαγειρέψετε;"

Η Ayla απάντησε χαμογελώντας: «Όχι όλα, απλά μερικά απλά πιάτα». Η Ayla είχε μάθει να μαγειρεύει από τους υπηρέτες της οικογένειας Woodsen.

«Θα θέλατε να ετοιμάσετε το γεύμα για τον κύριο Κλαρκ;» ρώτησε ξαφνικά η Μαρία. Έκανε λάθος όταν αντιλήφθηκε ότι η κυρία Κλαρκ ήταν απλώς μια πλούσια και κακομαθημένη κυρία με καυτερή διάθεση. Η Μαρία έβλεπε τώρα, ήταν πολύ διαφορετική από αυτό.

Η Άιλα σταμάτησε να πλένει τα λαχανικά και γύρισε προς το μέρος της. «Αυτό δεν θα εξόργιζε τον κύριο Κλαρκ; Ήταν αλήθεια ότι τον φοβόταν πολύ. Εξάλλου, δεν ήθελε να χάσει την ευκαιρία να πάει στο κολέγιο επειδή του μαγείρεψε το γεύμα του.

"Όχι, δεν θα θυμώσει. Ο κύριος Κλαρκ δεν μιλάει πολύ και μπορεί να φαίνεται τρομακτικός, αλλά στην πραγματικότητα, είναι εύκολο να τα βάλεις μαζί του. Εξάλλου, δεν είναι πολύ επιλεκτικός στο φαγητό. Δεν θα το προσέξει καν". Η Μαρία εργαζόταν στη βίλα πολλά χρόνια. Ήξερε πολύ καλά τον Μπράιαν.

Η Άιλα εξέτασε προσεκτικά τα λόγια της Μαρίας. Είπε ότι ήταν εύκολο να συνεννοηθεί μαζί του. Αλλά η Ayla έπρεπε να διαφωνήσει. Ένα τρομακτικό βλέμμα του θα μπορούσε να την κάνει να τρέμει ολόκληρη. Απλώς ήξερε ότι δεν θα τα πήγαιναν ποτέ καλά μεταξύ τους.

Το ψυχρό βλέμμα του την έκανε πάντα να νιώθει ότι βρισκόταν σε έναν κόσμο πάγου και σκότους.