Κεφάλαιο 3 Δεν είχε επιλογή

Βλέποντας ότι ο Μπράιαν αιωρούνταν εκφοβιστικά από πάνω της, η Άιλα τράβηξε ενστικτωδώς την κουβέρτα πάνω της.

"Δεσποινίς Γούντσεν, υπογράψατε το συμβόλαιο γάμου. Γιατί κρύβεστε από τον ίδιο σας τον άντρα;" κορόιδεψε βλέποντάς την να κρύβεται κάτω από την κουβέρτα.

Ο Μπράιαν δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί κρυβόταν. Τέλος πάντων, δεν θα την άφηνε εύκολα απόψε. Στο μεταξύ, η Ayla φοβήθηκε τον άντρα που είχε μπροστά της.

«Είσαι ήδη η νόμιμη γυναίκα μου». Ο Μπράιαν χλεύασε καθώς έκλεινε την απόσταση μεταξύ τους. «Δεν ξέρεις πώς να εκπληρώσεις το καθήκον σου ως γυναίκα;» Έριξε μια μοχθηρή λάμψη στη νιόπαντρη γυναίκα του που ήταν κουλουριασμένη μπροστά του τυλιγμένη σε μια κουβέρτα.

"Όχι, δεν το κάνω!" Η Άιλα φώναξε. Αν και ήταν τρομοκρατημένη από αυτόν τον άντρα, ήταν αρκετά τολμηρή για να εκφράσει τη διαφωνία της. Ήξερε ότι η αντίστασή της δεν θα είχε καμία διαφορά, αλλά έπρεπε ακόμα να το δοκιμάσει.

"Είσαι απλώς μια γυναίκα που αγόρασα με χρήματα. Νομίζεις ότι έχεις επιλογή;" Ο Μπράιαν έσφιξε τα δόντια του κοιτώντας την. «Αυτή η γυναίκα είναι τόσο ανίδεη.

Τρέμει; Τελικά φοβάται;». Όσο περισσότερο συμπεριφερόταν έτσι, τόσο εκείνος ήταν αποφασισμένος να της δείξει, τη θέση της.

Ο Μπράιαν ανέβηκε στο κρεβάτι και την άρπαξε, τραβώντας την προς το μέρος του. Τα μυώδη χέρια του τυλίχτηκαν γύρω από το σώμα της, κρατώντας την στην αγκαλιά του.

«Άσε με!» Η Άιλα πάλεψε να τον απωθήσει. Ωστόσο, σε σύγκριση με αυτόν, ήταν εύθραυστη. Ωστόσο, δεν ήθελε να ενδώσει τόσο εύκολα.

Ο Μπράιαν ανασήκωσε το φρύδι του και ειρωνεύτηκε: "Σε αφήνω να φύγεις; Ξέχασες ότι σήμερα είναι η ημέρα του γάμου μας; Θα ολοκληρώσουμε το γάμο μας απόψε."

"Όχι, παρακαλώ, μην το κάνετε! Κύριε Κλαρκ, παρακαλώ αφήστε με να φύγω!" Η Άιλα ένιωσε ταπεινωμένη.

"Είναι κάποιο είδος αστείου; Προσπαθείς να το παίξεις αθώος; Δεν νομίζεις ότι είσαι λίγο πολύ υποκριτικός;" Ο Μπράιαν σκέφτηκε ότι ως το διάσημο κορίτσι της οικογένειας Γούντσεν, θα έκανε τα πάντα για τα χρήματα. Ήξερε ότι, όσο είχε χρήματα, δεν θα του αρνιόταν.

Ωστόσο, αυτή η γυναίκα που είχε μπροστά του του είχε κάνει εκπλήξεις.

"Ωχ. Πονάει. Σε παρακαλώ..." φώναξε η Άιλα από πόνο καθώς ο Μπράιαν τοποθετήθηκε ανάμεσα στα πόδια της. Δεν υπήρχε πλέον τρόπος επιστροφής.

Ο Μπράιαν προσπαθούσε με κάθε τρόπο να τη βασανίσει.

Έπρεπε να το ξέρει πριν παντρευτεί. Τώρα ήταν πολύ αργά. Δεν υπήρχε διαφυγή για εκείνη.

Κοιτάζοντας τη κηλίδα αίματος στο στρώμα, ο Μπράιαν ρώτησε: "Πόσο κόστισε η επισκευή του παρθενικού υμένα;"

Η Άιλα ένιωσε αβοήθητη. Δεν είχε καν τη δύναμη να αντισταθεί πια. Δεν θα πίστευε ό,τι κι αν έλεγε. Ωστόσο, στόχος της δεν ήταν να καθησυχάσει τον Μπράιαν ότι ήταν η Αρλίν.

Πώς μπορούσε να του πει το τρ

uth; Δεν μπορούσε να παραδεχτεί την ταυτότητά της, ότι δεν ήταν η Αρλίν.

Επέλεξε λοιπόν να σιωπήσει και δεν είπε τίποτα.

"Γαμήσου! Φύγε από αυτό το δωμάτιο!" Ο Μπράιαν φώναξε ξαφνικά αφού τελείωσε. Είχε ετοιμάσει δύο δωμάτια γιατί δεν ήθελε να μείνει στο δωμάτιό του. Ήθελε απλώς να την ταπεινώσει.

Η Άιλα τινάχτηκε εμφανώς με εντολή του. Τράβηξε γρήγορα μια κουβέρτα από πάνω της πριν επιστρέψει στο δωμάτιο που βρισκόταν πριν.

Θα μπορούσε να κοιμηθεί εκείνο το βράδυ. Πέρασε τη νύχτα καθισμένη στο έδαφος και κοιτάζοντας έξω από το παράθυρο. Θα έπρεπε να αντιμετωπίζει μια τέτοια ζωή κάθε μέρα στο μέλλον;

Ταπεινωμένη από έναν άντρα που δεν την αγαπούσε καν, είχε χάσει ό,τι πιο πολύτιμο για μια γυναίκα.

Το επόμενο πρωί, η πόρτα άνοιξε με ένα χτύπημα καθώς ο Μπράιαν μπήκε με ένα μπουκάλι φάρμακο στο χέρι. Της το πέταξε. «Πάρε το».

Δεν ήθελε να μείνει έγκυος, ακόμα. Επίσης, ήταν μέλος της οικογένειας Woodsen. Θα το μισούσε αν έμενε έγκυος στο μωρό του.

Αν και η Ayla ήταν άπειρη, αλλά ήξερε τι ήταν αυτό το φάρμακο.

Είχε δίκιο. Ήταν απαραίτητο. Έπρεπε να πάει σχολείο και να συνεχίσει τη ζωή της.

Είχε δίκιο. Ήταν απαραίτητο. Έπρεπε ακόμα να πάει στο κολέγιο και να συνεχίσει τη ζωή της.

"Δεν μπορείς να μείνεις έγκυος χωρίς την άδειά μου. Για χάρη της ασφάλειας της οικογένειας Woodsen, καλύτερα να με ακούσεις!" Άνοιξε το μπουκάλι, έχυσε ένα λευκό χάπι. Στη συνέχεια το πέταξε κατευθείαν στο στόμα της και την έκανε να το καταπιεί χωρίς νερό.

Παραλίγο να πνιγεί. Δάκρυα πλημμύρισαν τα μάτια της.

"Άλλαξε. Φεύγουμε." Ο Μπράιαν κάθισε στον καναπέ, έβγαλε ένα τσιγάρο και κάπνισε κομψά.

Η Άιλα σηκώθηκε, ταλαιπωρούμενη λίγο. «Μα, δεν έχω ρούχα».

Σε αντίθεση με την Arlene που είχε μια ατελείωτη συλλογή από επώνυμα ρούχα, είχε μόνο μερικά casual ρούχα που φορούσε στο κολέγιο. Δεν μπορούσε πραγματικά να πάει στο κολέγιο με το νυφικό της.

«Κυρία Κλαρκ, είστε η γυναίκα μου τώρα. Θα σας δώσω όλα όσα χρειάζεστε». Ήταν όντως η Αρλίν. Ο Μπράιαν ήταν πλέον σίγουρος γι' αυτό. Ζήτησε ρούχα τη δεύτερη μέρα του γάμου τους.

Η Arlene και ο πολυτελής τρόπος ζωής της.

Έβγαλε το τηλέφωνό του και τηλεφώνησε. Μέσα σε δέκα λεπτά, στάλθηκε στο δωμάτιό της ένα σωρό επώνυμα ρούχα.

Κοιτάζοντας όλα τα είδη των ρούχων και των φορεμάτων από εξαιρετικό και απαλό ύφασμα μπροστά της, η Ayla ήταν έκπληκτη. Αν και της άρεσαν τα ρούχα, αλλά δεν ήταν άπληστος άνθρωπος.

Επέλεξε ένα απλό λευκό φόρεμα και μπήκε στο μπάνιο. Καθισμένος στον καναπέ, ο Μπράιαν την παρακολουθούσε. Εκείνος συνοφρυώθηκε ελαφρά όταν εκείνη διάλεξε το απλό λευκό φόρεμα. Μερικές φορές, δεν μπορούσε να καταλάβει τι συνέβαινε σε αυτό το μυαλό της.