Κεφάλαιο 2 Μίσησε την υποκρισία της

"Αρλίν, γιατί προσποιείσαι την αθώα;" Ο Μπράιαν καθόταν ακόμα στον καναπέ. Της έριξε ένα αμείλικτο βλέμμα.

Όταν δεν απάντησε μετά από λίγο, ένας άντρας φώναξε δυνατά: «Δεν άκουσες τι είπε ο κύριος Κλαρκ;» Η φωνή του αντήχησε σε όλο το δωμάτιο, κάνοντας την να πηδήξει έντρομη. Την επόμενη στιγμή, ήταν μπροστά της, σηκώνοντας πρόχειρα το πιγούνι της. Όλοι όσοι ήταν παρόντες στο δωμάτιο τώρα μπορούσαν να δουν καθαρά το πρόσωπό της. Η Ayla κοίταξε επίσης τον άντρα που καθόταν στο κέντρο για πρώτη φορά.

'Αυτός είναι! Μπράιαν Κλαρκ! Ο άντρας που πρόκειται να γίνει σύζυγός μου ».

"Λοιπόν, Μπράιαν, φαίνεται ότι η νύφη σου είναι πραγματικά όμορφη. Δεν είναι περίεργο που είναι τόσο δημοφιλής στους άνδρες."

Η Ayla ήταν πράγματι μια πραγματική ομορφιά. Είχε μια λεπτή σιλουέτα με μάτια σαν ελαφίνα που ήταν μαύρα σαν κολ. Ωστόσο, λόγω πανικού, τα φρύδια της έπλεκαν μεταξύ τους.

Είχε γύρω της την αύρα της ελκυστικότητας που κάθε άντρας μπορούσε να την ερωτευτεί εύκολα. Θα μπορούσε να κάνει έναν άντρα να έχει εμμονή μαζί της με μια μόνο ματιά.

«Φοβάσαι; Ο Μπράιαν την κοίταξε κατάματα και τη ρώτησε με απειλητικό ύφος.

Φοβισμένος; Ναι, ήταν όντως.

"Πες κάτι! Μην παίζεις χαζό μαζί μου!" Της φώναξε θυμωμένος.

«Εγώ... εγώ...» τραύλισε. Ήθελε να πει κάτι αλλά δεν βγήκαν λόγια. Δεν ήξερε τι ακριβώς να πει. Ειδικά μπροστά σε κάποιον σαν τον Μπράιαν.

"Σύμφωνα με την προηγούμενη φήμη σου, έχεις βγει με πολλούς άντρες. Τότε, τι παίζεις σήμερα;" Ο Μπράιαν μισούσε τις γυναίκες που άλλαζαν χρώμα σαν χαμαιλέοντας. Ειδικά η γυναίκα που έχει μπροστά του. Αν δεν είχε ακούσει για το παρελθόν της, στην πραγματικότητα θα τον είχε εξαπατήσει.

«Δώσε της ένα μάθημα Μπράιαν, για να είναι υπάκουη και να μην τολμήσει να σε απατήσει», είπε με περιφρόνηση ένας από τους άντρες του Μπράιαν.

"Δεν προσποιούμαι. Και δεν θα σε απατήσω." Η Άιλα τελικά άνοιξε το στόμα της για να μιλήσει.

"Το ελπίζω σίγουρα! Διαφορετικά, η οικογένεια Woodsen δεν θα υπάρχει πια!" Ο Μπράιαν την προειδοποίησε με σκληρή φωνή.

"Εντάξει, εντάξει. Πάμε! Ας μην ενοχλήσουμε τον Μπράιαν." Αν και ήταν ένας γάμος χωρίς τελετή. Το μόνο που έκανε ήταν να υπογράψει το όνομά της, αλλά αυτό σήμαινε ότι είχε πουλήσει το υπόλοιπο της ζωής της σε αυτόν τον διάβολο.

Όλοι οι άνθρωποι βγήκαν από το δωμάτιο όταν είδαν το βλέμμα στα μάτια του Μπράιαν. Το αρχικά ζωντανό δωμάτιο έγινε αμέσως άδειο, αφήνοντας μόνο τους δυο τους, με τη μυρωδιά του τσιγάρου και του αλκοόλ που δεν είχε ακόμη εκτονωθεί.

"Ξυπνώ!" Ο Μπράιαν καθόταν ακόμα στον καναπέ με τα πόδια του σταυρωμένα χάρη.

Ανεξάρτητα από τον πόνο στο σώμα της, η Ayla κατάφερε τελικά να σταθεί όρθια. Το νυφικό ήταν λίγο επιβαρυμένο. Είχε μακριά ουρά. Τράβηξε το φόρεμα σφιχτά με το χέρι της

ds, αποκαλύπτοντας τα λευκά ψηλοτάκουνα στα πόδια της.

«Έλα, κάτσε δίπλα μου». Κοιτάζοντάς την ψυχρά, ο Μπράιαν αναρωτήθηκε γιατί ήταν τόσο προσβλητική απόψε. Κάποτε ήταν τολμηρή.

Μόλις κάθισε, ο Μπράιαν της έδωσε ένα τσιγάρο. «Δεν καπνίζω», είπε χαμηλόφωνα.

"Δεν το κάνεις;" Ο Μπράιαν βούρκωσε. Το διάσημο κορίτσι της οικογένειας Woodsen δεν κάπνιζε;

Τότε η Μπράιαν της έπιασε αμέσως ένα ποτήρι κρασί στο χέρι της. "Πιες το!"

«Ούτε εγώ πίνω». Η Άιλα αρνήθηκε ξανά. Φοβόταν ότι θα λιποθυμούσε αν έπινε ό,τι έχει στο ποτήρι.

Ο Μπράιαν συνοφρυώθηκε. Όμως, αυτή τη φορά δεν την άφησε τόσο εύκολα. Έκλεισε το πρόσωπό της με το μεγάλο του χέρι και της έβαλε το κρασί στο ποτήρι στο στόμα της.

Η Άιλα έπνιξε το κρασί. Έβηξε. Η έντονη γεύση του αλκοόλ την έκανε να δακρύσει.

«Αρλίν, πλάκα μου κάνεις;» Ο Μπράιαν ξέσπασε στα γέλια.

"Από εδώ και πέρα, είστε η κυρία Κλαρκ. Ένας τέτοιος τίτλος δεν είναι κάτι που μπορούν να έχουν οι απλοί άνθρωποι". Η Μπράιαν ήθελε να ξεκαθαρίσει από την αρχή ότι δεν θα ανεχόταν τις κακές συμπεριφορές της.

«Δεν θέλω καθόλου αυτόν τον τίτλο», σχεδόν το είπε η Ayla δυνατά, αλλά απέφυγε.

Κυρία Κλαρκ; Δεν την ένοιαζε καθόλου. Ήθελε απλώς μια κανονική ζωή. Ήθελε να περιμένει τον αγαπημένο της Τόμπι να επιστρέψει. Όμως όλα της τα όνειρα είχαν γκρεμιστεί.

"Τι συμβαίνει; Δεν σου αρέσει ο τίτλος;" Βλέποντας τη δυσαρέσκεια στα μάτια της, ο Μπράιαν είπε: "Ω ναι. Είστε η Μις Γούντσεν, μπορείτε να έχετε όποιον άντρα θέλετε. Έχω δίκιο;"

Η Άιλα έσφιξε τα χείλη της και δεν είπε τίποτα. Δεν ήταν καπέλο που δεν ήθελε να μιλήσει, αλλά το στομάχι της πονούσε. Κάλυψε το στόμα της και είδε ένα ποτήρι νερό στο τραπέζι.

Για να απαλύνει την ταλαιπωρία στο στομάχι της, άπλωσε μπροστά και πήρε το ποτήρι και το κατάπιε. Όμως, δεν μπορούσε να το καταπιεί. Το σκόρπισε έξω. Γιατί, δεν ήταν νερό, ήταν ο Σπίρυτος.

"Ω! Λοιπόν, αυτό είναι που σου αρέσει." Ο Μπράιαν είχε αρχίσει να πιστεύει ότι ίσως έλεγε την αλήθεια. Αλλά ίσως έκανε απλώς μια καλή πράξη.

"Όχι. Απλά..." Πριν προλάβει να τελειώσει τα λόγια της, έσφιξε τον καναπέ δίπλα της και πετάχτηκε. Καθώς δεν είχε τίποτα να φάει, το μόνο που βγήκε ήταν το οξύ του στομάχου.

Ο Μπράιαν τη βοήθησε να σηκωθεί μετά από αυτό και την πέταξε στο king-size κρεβάτι στο δωμάτιο.

Το κεφάλι της Ayla ήταν ήδη βαρύ και οι ενέργειες της Brian την έκαναν να χτυπήσει το κεφάλι της στο κομοδίνο. Το μέτωπό της φούσκωσε αμέσως. Ένιωθε πιο ζαλισμένος καθώς ο πόνος την έκανε να ανατριχιάσει.

Ο Μπράιαν, ωστόσο, δεν έδειξε κανένα έλεος για τη γυναίκα που είχε μπροστά του. Απλώς την κοίταξε με ένα άγριο βλέμμα.

Τα πράγματα μόλις γίνονταν ενδιαφέροντα.