Rozdział 5 Niespodziewany zysk

Pewnego razu Evan bez wahania zrobił to, co powiedział Austin.

I chociaż Evan chciał zostać i porozmawiać z Austinem, wiedział, że Austin chce wznowić kultywację.

W końcu Evan opuścił chatę, dając Austinowi odrobinę prywatności.

Austin modlił się w duchu: „Boże, obdarz mnie swoim błogosławieństwem, abym mógł zachować odrobinę witalnej energii”.

Następnie usiadł ze skrzyżowanymi nogami na łóżku i położył ręce przed sobą bliżej pola eliksiru, dłonie zwrócone do siebie, ale nie dotykające się. Zamknął oczy, wyciszył umysł, przygotowując się do medytacji.

Minęła krótka chwila i nagle Austin poczuł swędzenie w swoich meridianach energetycznych, jakby w środku pełzały miliony mrówek.

Austinem wstrząsnęły dreszcze, po czym energia życiowa znów popłynęła przez jego ciało.

Austin czuł, że ma szczęście. Przynajmniej mógł poczuć energię życiową przepływającą przez niego, a to oznaczało, że będzie mógł znów kultywować. Westchnął głośno, z ulgą.

Gdy Austin poczuł przepływającą w nim życiową energię, mógł stwierdzić na podstawie bogactwa tego, co zobaczył, że osiągnął drugi poziom w Królestwie Gromadzenia Energii.

Przez ostatnie trzy lata jego poziom spadł z dziewiątego na drugi poziom w Królestwie Gromadzenia Energii.

Na ustach Austina pojawił się ironiczny uśmiech.

Nie wiedział, czy zdąży powrócić do pierwotnego poziomu kultywacji, zanim wrogowie znów go dopadną.

Po trzech dniach śpiączki Austin cenił każdą minutę i to zmotywowało go do wstania z łóżka.

Więc zaczął kultywować, natychmiast.

Przed śpiączką Austin praktykował Formułę Purpurowego Yang, która była podstawową metodą oczyszczenia Sekty Słońca.

Była to technika rafinacji mająca na celu wytworzenie stosunkowo męskiej energii.

Austin nie tylko zapamiętał słowa Formuły Purpurowego Yang, ale także zrozumiał jej ducha.

Następnie zaczął ćwiczyć tę technikę.

Kiedy energia życiowa Austina krążyła w jego ciele, przyciągała energię życiową natury.

Gromadząca się energia życiowa powoli przenikała ciało Austina poprzez jego punkty akupunkturowe.

Gdy energia życiowa go wypełniła, Austin poczuł się zrelaksowany i odprężony, a świeże, wiosenne powietrze dodało mu sił.

Do jego ciała wniknęło tak dużo energii życiowej, że miał wrażenie, że jeśli rozszerzyłby swoje meridiany energetyczne, to by pękły.

Na podstawie swoich wcześniejszych doświadczeń Austin wiedział, że to znak, że dokonuje przełomu.

Ponieważ Austin już kiedyś osiągnął dziewiąty poziom w Królestwie Gromadzenia Energii, osiągnięcie następnego poziomu przyszło mu bez trudu, przynajmniej tak mu się wydawało.

Po dwóch godzinach medytacji meridiany energetyczne Austina rozszerzyły się i całkowicie otworzyły.

Jednakże przełom, na który czekał Austin, nie nastąpił, a energia życiowa, którą wchłaniał z otoczenia, znacznie osłabła.

Austin wiedział, że ilość pochłanianej przez niego energii życiowej osiągnęła poziom krytyczny.

Zanim pójdzie dalej, musi oczyścić energię życiową, którą już wchłonął, aby mieć możliwość zintegrowania większej ilości energii życiowej.

W praktykowaniu Formuły Purpurowego Yang istotne było stałe, stopniowe budowanie jej, co zapewniało solidny fundament.

Austin odkrył, że odzyskał siły, gdy przerwał trening, aby sprawdzić swoje parametry życiowe.

Każda osoba posiadająca energię życiową była o wiele silniejsza fizycznie niż przeciętny człowiek.

Będąc na drugim poziomie w Królestwie Gromadzenia Energii, Austin mógł z łatwością pokonać sześciu lub siedmiu mężczyzn, którzy byli przeciętnymi i nie posiadali kluczowych zdolności rafinowania energii.

Austin podskoczył z łóżka, uścisnął dłonie i kopnął nogami, po czym dotknął palcami stóp.

Po wykonaniu serii znanych mu ćwiczeń rozgrzewkowych Austin był zadowolony, że szybko wraca do zdrowia.

„Co?” Austin poczuł przypływ energii, gdy jego umysł się otworzył i osiągnął głęboką świadomość otoczenia.

Co więcej, Austin zdał sobie sprawę, że był w stanie dostrzec wszystko, co znajdowało się w promieniu sześciuset stóp, od dzikiej przyrody po rośliny, owady i wiele innych rzeczy.

Wyczuwał ptaki lądujące na ziemi, wiatr szumiący w trawie i chmary mrówek walczących w krzakach.

Mógł nawet wyczuć uczniów przechodzących obok jego chaty, jakby widział ich własnymi oczami.

Po osiągnięciu tego głębokiego, medytacyjnego poziomu świadomości, Austinowi zajęło trochę czasu, zanim powrócił do normalnego stanu.

„Co się dzieje?” zastanawiał się Austin, „Czy mój umysł nie wrócił już do normy? Czy przed chwilą miałem halucynacje?”

Zaczął czuć narastającą w nim panikę i zamknął oczy, żeby sprawdzić, czy znów ją poczuje. Po chwili Austin podskoczył i wybiegł na zewnątrz, żeby się rozejrzeć.

Porównując to, co zobaczył na zewnątrz, z tym, co poczuł, Austin wiedział, że to nie była halucynacja!

„Czy ja... wyzwalam jakieś duchowe odczucie?” niewiarygodna myśl przemknęła mu przez głowę.

Nagle przypomniał sobie, co kiedyś powiedział mu jego mentor od uszlachetniania. Jeśli ktoś dotrze do Mysterious Realm, będzie właścicielem Soul Sea.

I posiadałby specjalną zdolność, duchową moc wyczuwania. Podczas uwalniania tego duchowego zmysłu byłby w stanie postrzegać swoje otoczenie.

W tym stanie można było postrzegać wszystko, nawet z zamkniętymi oczami.

Przypomniał sobie, że byłoby to tak, jakby człowiek był wszechobecny i mógł wszystko widzieć i czuć jednocześnie.

Uwolnienie tego duchowego zmysłu było cechą wspólną wszystkich kultywatorów w Tajemniczym Królestwie!

Ale Austin wciąż był tak daleko od dotarcia do Tajemniczego Królestwa!?

W całej Sekcie Słońca krążyła pogłoska, że jedynie przywódca sekty osiągnął poziom Tajemniczego Królestwa.

Nawet starsi sekty, tak potężni jak oni, zostali jedynie udoskonaleni w Królestwie Ziemi.

A Austin znajdował się dopiero na drugim poziomie Krainy Gromadzenia Energii!

Daleko mu było jeszcze do osiągnięcia poziomu krainy Ziemi, nie mówiąc już o krainie tajemnic.

Pomyślał: „Czy to wszystko jest złudzeniem? Czy nadal walczę o powrót do zdrowia?”

Nie mogąc wyjaśnić, jak mógł uwolnić duchowe poczucie, Austin był zdezorientowany i pocierał pulsujące skronie.

Pośród ogarniającego go zamieszania Austin postanowił ponownie zamknąć oczy i dokładnie ocenić to, co przeżywa.

Austin od razu poczuł wszystko, co działo się dwieście metrów dalej.

Poczuł, jak ptak podskakuje na gałęzi drzewa za chatą, polując na owady.

I mógł wyczuć, jak jakiś prymitywny uczeń przechodzi obok, niosąc swój ciężki ładunek świeżo zebranej kapusty w drodze do spiżarni i mrucząc: „Co za dupek jest Cohn Zhang! To, że jego brat jest zewnętrznym uczniem, nie daje mu prawa, żeby mnie cały czas dręczyć. O mój Boże! Dlaczego miałbym w ogóle wykonywać tę cholerną, prostą robotę?”

Austin od razu wiedział, że to Tim Liu jest skromnym uczniem i że inni często mu dokuczają.

W umyśle Austina nie było już żadnych wątpliwości. Wiedział, że zyskał zdolność zmysłu duchowego.

To ekscytujące odkrycie było doniosłym wydarzeniem.

Twarz i szyja H zrobiły się gorące, a on sam był oszołomiony z podniecenia, niczym biedny żebrak, który od kilku dni nie jadł i nagle stanął w obliczu wystawnej uczty.

W chwili podniecenia przypomniała mu się scena, którą widział Austin, gdzie dziesięć wielkich kul piorunów pochłonęło osiem mniejszych.

Wierzono, że każdą ludzką duszę można podzielić na wiele kategorii. Każda dusza składała się z trzech duchowych i siedmiu zwierzęcych części. Austin zastanawiał się, czy te dziesięć piorunujących kul mogło być częściami jego duszy, a osiem mniejszych było częścią oryginalnego Austina w Prime Martial World.

Ponieważ w tamtym czasie było ich tylko osiem, Austin domyślił się, że pierwotny Austin zachorował na demencję, gdy stracił dwie części duszy.

A kiedy dziesięć większych piłek połknęło osiem mniejszych, być może Austin przytył osiem razy więcej niż przeciętny człowiek.

Dzięki temu jego moc duchowa stała się o wiele silniejsza niż u innych i mógł wyrażać swoje duchowe pragnienia poza ciałem.

Po chwili zastanowienia Austin był niemal pewien, że zrozumiał przyczynę.

Ta specjalna umiejętność dała Austinowi drugą parę oczu.

Nie było wątpliwości, że Austin mógł odnieść ogromne korzyści w bitwach, i spodziewał się, że będzie w stanie szybko zrozumieć i udoskonalić swoje umiejętności.

Po tym, jak początkowa radość z nowo odkrytych zdolności rozwiała się, Austin stał się niezadowolony ze swojego poziomu udoskonalenia. Dopiero drugi poziom Energy Gathering Realm!

Austin uważał, że ten poziom kultywacji jest po prostu zbyt niski!

Podstawowym narzędziem kultywatora była energia życiowa, więc Austin musiał wytworzyć jej znacznie więcej, i to szybko!

Przez dwa dni Austin praktykował Formułę Purpurowego Yang, a Evan regularnie wysyłał posiłki do chaty.

Ponieważ Austin czuł, że jest bliski przełomu w swoim poziomie kultywacji, zrobił wszystko, co w jego mocy, aby wykorzystać tę szansę.

Następnego wieczoru, gdy ćwiczył, Austin miał wrażenie, że szybciej wchłania energię życiową z otoczenia.

A jego meridiany energetyczne rozszerzały się w znacznie szybszym tempie.

Od chwili, gdy zrozumiał swoje percepcje, był w stanie wyczuć nawet najmniejsze pęknięcia na swoim ciele.

W końcu usłyszał głuchy dźwięk, a pojemność jego meridianów energetycznych się podwoiła.

Energia witalna otaczająca go płynęła do wszystkich trzystu sześćdziesięciu punktów akupunkturowych jednocześnie. Odczucie było odurzające.

„Tak! Mam to!” pomyślał Austin.

Minęło jednak trochę czasu, zanim wszystkie jego meridiany energetyczne napełniły się energią witalną, a prędkość absorpcji zwolniła.

Austin pozwolił energii życiowej krążyć przez swoje ciało, by umocnić osiągniętą sferę, po czym zatrzymał się.

Gdy otworzył oczy, Austin poczuł się zrelaksowany i elastyczny.

Sprawdził swój stan i był pewien, że znajduje się na trzecim poziomie Krainy Gromadzenia Energii!

Na jego twarzy malował się zadowolony uśmiech.

Był zachwycony postępami, jakie udało mu się osiągnąć dzięki dwóm dniom ciężkich ćwiczeń.

I wyglądało na to, że pozostał utalentowanym rafinerem.

Biorąc pod uwagę jego niesamowitą prędkość kultywacji, wyglądało na to, że Austin już wkrótce powróci na dziewiąty poziom Krainy Gromadzenia Energii.

Austin był pełen pewności siebie.

Austin zapadł w stan nieprzytomności na trzy dni, a potem przez kolejne dwa dni pracował nad swoimi zdolnościami rafinacyjnymi.

Austinowi dotarło, że od pięciu dni nie opuszczał chaty.

Więc Austin postanowił wybrać się na spacer. Była jasna noc, księżyc świecił nad nim, gdy przekroczył próg, a powiew świeżego powietrza wdarł się do jego nozdrzy.

Miliony gwiazd wypełniły nocne niebo, a gdy Austin wędrował w świetle księżyca, jego szczupłe ciało rzucało długi cień na ziemię.

Uczniowie Grunt zwykle dzielili dom z czterema osobami. Kiedy Austin zachorował na demencję i został wysłany, aby zamieszkać z innymi uczniami Grunt, nikt nie chciał z nim mieszkać. Dlatego musiał mieszkać w opuszczonej chacie.

Austin przeszedł obok domu, a jego duchowe poczucie go ogarnęło, a w jego umyśle Austin zobaczył Evana śpiącego na łóżku. Widział Evana chrapiącego i śliniącego się z kącika jego lekko rozchylonych ust. Stara kołdra leżała na ziemi obok łóżka.

Austinowi wydała się zabawna pozycja, w jakiej spał Evan.

Evan nagle się odwrócił i wymamrotał: „Austin, w końcu wyzdrowiałeś. Jestem taki szczęśliwy”. Wtedy Austin usłyszał, że chrapanie Evana staje się głębsze.

Austin był bardzo wzruszony. Trzy lata temu, podczas jego choroby, Evan się nim opiekował. Jak głosi jedno przysłowie — przyjaciel w potrzebie jest prawdziwym przyjacielem. Austin przysiągł, że on i Evan będą wspaniałymi kumplami na zawsze.