บทที่ 22

เมื่อฉันยืนอยู่หน้ากระจกในห้องน้ำที่กว้างขวาง ฉันสังเกตเห็นว่าท้องของฉันยังคงแข็งอยู่ และไม่มีสัญญาณบ่งชี้ภายนอกใดๆ ที่บ่งบอกถึงการเปลี่ยนแปลงในร่างกายของฉัน ซึ่งนั่นเป็นเรื่องดี ฉันคิดอย่างหม่นหมอง

ฉันมองไปรอบๆ อีกครั้งที่บ้านหลังเล็กที่เราใช้เวลาอยู่ด้วยกันมานานหลายชั่วโมง

ฉันเคยจินตนาการอย่างมีความสุขว่านั่นคือบ้านของเรา เป็นรังรัก แต่ตอนนี้ฉันมองเห็นมันอย่างที่มันเป็น อย่างที่โลกมองเห็นมัน: บ้านที่มีนายหญิงอยู่