rozdział-386

Blair

Serce mi wali, gdy widzę tych dwóch mężczyzn górujących nade mną. Nie byli w celi ze mną, a mimo to miałam wrażenie, że zajmują całą przestrzeń.

Dane ze swoimi dziwnymi, szkarłatnymi oczami patrzy na mnie, jak Abraxas mówi, ale ja nawet go nie słyszę przez szum krwi, który dzieje się w mojej głowie. Nie robię nic, tylko patrzę w jego stronę, próbując zrozumieć ruchy jego ust, ale nic nie dociera do mnie. Im bardziej próbuję, tym bardziej boli mnie głowa, a moje płuca czują, jakby pracowały na najwyższych obrotach. Atak paniki, który Sammie nazwała chwilę przed tym, jak zgodziłam się na zdjęcie mi worka kroplowego z ramienia. Abraxas pstryka palcami. „Czy ty w ogóle słuchasz?”