rozdział-244

„Ona daje mi szansę, żebym się sprawdził”. Wzruszam ramionami. „To wszystko, o co mogę prosić”.

Damien i Dorothy zostają na chwilę. Zabawne było zobaczyć, jak bardzo odszedł od bestii, którą spotkałam po raz pierwszy. Nigdy w życiu nie pomyślałabym, że skończymy w takim życiu. I nie było mowy, żebym to straciła, nie teraz, gdy ona dawała mi szansę.

Czekam, aż zapadnie zmrok, zanim się wymknę. Wspinam się na drzewa w lesie, nie będąc zauważonym. Wysoko, dość łatwo było przemieszczać się z gałęzi na gałąź aż do skraju stada. Na służbie było kilku strażników, ale w chwili, gdy odwrócili się, szukali mnie i mojego zapachu. Skaczę i uciekam. Im szybciej zdobędę informacje dla Neah, tym lepiej. Ale robiłem to po staremu. Bez technologii. Musiałem zobaczyć wszystko na własne oczy.