Rozdział 29 Dusza pusta

„On jest tutaj. W pokoju, w którym kiedyś mieszkałaś”. Sydney uśmiechnęła się krzywo na widok wzruszonej Savannah. Savannah natychmiast się odwróciła, bo chciała wbiec na strych na trzecim piętrze, żeby zobaczyć swoje dziecko. Sydney chwyciła ją za ramię, żeby powstrzymać ją przed wpadnięciem do domu. „Myślisz o tym, żeby biec aż na trzecie piętro w tym stanie? Co jeśli Emmett powie starej pani Quaker o twoim dziwnym zachowaniu?”

Savannah próbowała wyrwać się z jej uścisku. „Nie obchodzi mnie to! Chcę poznać Freddiego! Co mu zrobiliście? Dlaczego nie słyszę jego głosu na pierwszym piętrze?” „Śpi, a Lily się nim opiekuje. Jeśli chcesz go poznać, mogę ci pomóc, a Emmett niczego nie podejrzewa”. Sydney zacisnęła uścisk na jej ramieniu. „Pomożesz mi?”

Kobieta jej nie ufała, ponieważ była nieszczera i okrutna. Sydney przyjrzała się jej strojowi i dodatkom i powiedziała: „Tak, ale pod jednym warunkiem”. Savannah spojrzała na nią ostrożnie, po czym z przestrachem powiedziała: „O co chodzi?” Sydney uśmiechnęła się złośliwie i zażądała: „Daj mi swoją sukienkę…” „Nie ma mowy. Ten strój należy do rodziny Kwakerów”. Savannah wiedziała, że Sydney jest pochłonięta chciwością i starała się wyrwać z jej uścisku. Zmarszczywszy brwi, Sydney ją odciągnęła.