Rozdział 2070

W tym momencie umysł Willow stał się zupełnie pusty. Właśnie wtedy zabłysło silne światło, a ona skurczyła się w ciemności jak kociak złapany w pułapkę. Jednak gdy usłyszała głęboki, znajomy głos dochodzący z ust groty, jej łzy w końcu przestały płynąć.

„ Chodź tutaj.” Podpełzła w stronę wejścia do groty. W chwili, gdy wyszła z groty i zobaczyła twarz Jaspera, rzuciła mu się w ramiona, trzymając go mocno za szyję, mimo że jej twarz była zalana łzami.

Na kilka sekund Jasper zamarł w jej nagłym uścisku, tylko po to, by znów oszołomić się, gdy poczuł jej łzy na swojej szyi. Musiała być przerażona na śmierć, pomyślał. Mimo to odepchnął ją. „Chodź ze mną”, powiedział, prowadząc ją za rękę, zanim nagle zakrył jej oczy drugą ręką. „Nie oglądaj się”.