Κεφάλαιο 26 Δείπνο στο μπλε του μεσάνυχτος

ΚΙΑΡΑ

Τη στιγμή που εκείνη η κοκκινομάλλα βόμβα τύλιξε τα χέρια της γύρω από το λαιμό του Αλεχάντρο, ένιωσα ένα οδυνηρό μαχαίρι στο στήθος μου. Ο λύκος μου πονούσε και έτσι προσπάθησα να κρύψω τα συναισθήματά μου καθώς έβγαζα το τηλέφωνό μου από την τσέπη μου και ψιθύρισα μια συγγνώμη ενώ έφευγα. Πονούσε σαν σκύλα. Γιατί όμως; Δεν ήμασταν τίποτα. Ανάπνευσε κορίτσι, το πήρες αυτό. Πήρα βαθιές ανάσες καθώς έφευγα. Όχι, δεν επρόκειτο να κλάψω, ούτε να δείξω ότι νοιάζομαι.

Σταμάτησα απότομα προτού παραλίγο να χτυπήσω κανέναν άλλο από την Κάρμεν. Με κοίταξε, με σχεδόν συγκαλυμμένη δυσαρέσκεια.