Κεφάλαιο 14 Ο θυμός της

ΑΛΕΧΑΝΤΡΟ

Ο θυμός μου φούντωσε και άρπαξα το λαιμό της, αδιαφορώντας που τα νύχια μου έσκαψαν στο απαλό δέρμα της. Μισώ την ασέβεια και δεν θα την ανεχτώ από κανέναν. Την προειδοποίησα και αν νόμιζε ότι έπαιζα, τότε είχε πολλά να μάθει. Την χτύπησα στο έδαφος, αλλά την τελευταία στιγμή βρήκα τον εαυτό μου να επιβραδύνει. Δεν μπορούσα. Δεν ξέρω γιατί, αλλά δεν μπορούσα να την πληγώσω όπως ήθελα. Ένιωσα εσωτερικά το κράξιμο να αντηχεί μέσα μου καθώς συναντούσε το έδαφος.

Εκείνη λαχάνιασε. τα χέρια της ήταν τυλιγμένα γύρω από τον καρπό μου σφιχτά καθώς η μυρωδιά του αίματος γέμιζε τον αέρα. Είδα τον πόνο που τρεμοπαίζει στο πρόσωπό της, αλλά δεν μείωσε την φλόγα του θυμού στα μάτια της.