Κεφάλαιο 2 .Friend's A Movie
ΚΙΑΡΑ
Ο αέρας πέρασε στα μαλλιά μου, ένα ευχάριστο καλωσόρισμα αυτή τη ζεστή μέρα. Ο ήλιος κατέβαινε στον ουρανό και ήξερα ότι θα έπρεπε να πάω μέσα σύντομα.
Καθόμουν ακριβώς έξω από το σπίτι της οικογένειάς μας. κοντά στο ποτάμι. Χαμογέλασα απαλά, με τα μάτια μου κολλημένα στο βιβλίο στο χέρι «My Future Stepbrother» By Monroe Thirty. Μου άρεσε αυτό το βιβλίο. Χαμογέλασα καθώς γύρισα τη σελίδα καθώς έγειρα πίσω στο δέντρο.
Αλλά δεν κατάφερα να χάσω τον εαυτό μου στο βιβλίο και να φανταστώ ότι θα συντρίψω τον πρωταγωνιστικό άνδρα Jayce, επειδή ο Liam, ο δίδυμος αδερφός μου και το μελλοντικό πακέτο Alpha of The Blood Moon έτρεξε.
« Κία, ελάτε μαζί μας. Θα πάμε να δούμε μια ταινία." Είπε περνώντας τα δάχτυλά του στα μαλλιά του. Κοίταξα τα γαλάζια μάτια του, που καθρέφτιζαν τους μπαμπάδες. Έμοιαζε πολύ με τον μπαμπά. Η μόνη διαφορά μεταξύ των δύο ήταν ότι ο Λίαμ είχε φράουλα ξανθά μαλλιά σαν το φυσικό χρώμα της μαμάς.
« Δεν θέλω να πάω. Πήγαινε πολύ." Απάντησα, γυρνώντας πίσω στο βιβλίο μου. Αναστέναξε και μου το άρπαξε, κάνοντας τα μάτια μου να λάμψουν ένα λαμπρό μωβ. "Λιάμ!"
«Κιάρα. Αρκετά με αυτό. Ερχομαι. Ξέρεις ο μπαμπάς είπε ότι ο βασιλιάς θα έρθει σε δύο μέρες. Τότε θα κολλήσουμε να υπηρετούμε τον αλαζονικό κώλο».
Αυτό με έκανε να χαμογελάσω. Ως Άλφα, στον Λίαμ δεν του άρεσε να παίρνει εντολές από κανέναν και το να έχει δύο γονείς Άλφα δεν βοήθησε σε αυτό. Το γεγονός ότι ο βασιλιάς κατέβαινε στην πραγματικότητα*» σήμαινε ότι θα είχε έναν άλλο ανώτερο κοντά του.
« Δεν είναι αστείο. Όλοι έχουμε ακούσει ότι είναι πιο αλαζονικός και αλαζονικός από τον μπαμπά και κάθε άλλο Άλφα μαζί.» Ο Λίαμ γρύλισε τώρα κοιτάζοντάς με.
« Είναι λίγο αστείο. Θέλω πραγματικά να δω τον μπαμπά να τρίχε.» είπα αναιδώς. Ο Λίαμ στένεψε τα μάτια του
« Είσαι κακός. Ειδικά από τότε που το κοριτσάκι του μπαμπά σου.» Χλεύασε, δεν είχε άδικο. Όλοι ήξεραν ότι ήμουν η αγαπημένη του μπαμπά, ήμουν δεύτερη μετά τη μαμά.
Σηκώθηκα όρθιος και άπλωσα το βιβλίο μου. Το κράτησε μακριά μου. Αν και εγώ ήμουν 5 πόδια 5, αυτός ήταν πάνω από 6 πόδια.
«Έλα μαζί μας». Επανέλαβε με πείσμα.
Δεν ήθελα . Θα σκοτείνιαζε μέχρι να τελειώσει η ταινία και μετά ήμουν τυφλός σαν νυχτερίδα. Αν και ήμουν αρκετά καλός με τις αισθήσεις μου, δεν ήταν το ίδιο. Μισούσα να κρατάω τους πάντες πίσω, όσο κι αν έλεγαν ότι δεν ήμουν βάρος. Ήμουν ένα. Πάντα ήμουν ένας.
«Κιάρα».
Τον κοίταξα και ετοιμαζόμουν να τσακωθώ όταν ο Ράβεν, ο τρομερός σέξι ιδιοσυγκρασιακός καλύτερος μου φίλος ήρθε τρέχοντας. Ο Ράβεν ήταν λίγο μικρότερος από εμένα και ήταν ακόμα 17 ετών. Έκανε τα μαύρα μαλλιά της κομμένα σε μπομπ με κτυπήματα με κόκκινες και δαμασκηνί ραβδώσεις. Το πιο μοναδικό πράγμα πάνω της ήταν τα ανάμεικτα μάτια της. Το αριστερό ήταν ένα παγωμένο μπλε και το δεξιό ένα γαλαζοπράσινο. Ανέφερα ότι ήταν επίσης μικροσκοπική στα 4 πόδια 9 ίντσες;
“ Kia!” είπε, τυλίγοντας τα χέρια της γύρω από τη μέση μου και με αγκάλιασε σφιχτά. Ήταν ντυμένη στα μαύρα, δεν νομίζω ότι είχε πολλά άλλα χρώματα. Ίσως το περιστασιακό μωβ ή κόκκινο.
« Ουάου! Με συνθλίβεις!" Αστειεύτηκα
"Το μόνο που συνθλίβω είναι αυτά τα λούτρινα", είπε, κουνώντας το στήθος μου, κάνοντας με να κοκκινίσω πριν με αφήσει και κοίταξε τον Λίαμ που υψωνόταν ψηλά από πάνω της.
"Λιαμ"
« Κοράκι», απάντησε. Τα μάτια τους συναντήθηκαν και απλά στάθηκα εκεί. Ο Ράβεν ήταν ο καλύτερός μου φίλος από τότε που ήμασταν μικροί. Αλλά υπήρχε κάτι μεταξύ του Λίαμ και της. Νομίζω ότι μπορεί να είναι σύντροφοι. Μπορώ να το φανταστώ, η μικροσκοπική μας Λούνα. Αλλά και πάλι νομίζω ότι είχε χημεία και με κάποια άλλη.
« Αφού είσαι εδώ, πηγαίναμε έξω και η Κιάρα εδώ αρνείται να πάει. Και οι δύο ξέρουμε ότι σε ακούει.» είπε. Ο Ράβεν σταύρωσε τα χέρια της.
« Ακόμα κι εσύ με ακούς». παρατήρησε, κάνοντας τον Λίαμ να την κοιτάξει κατάματα καθώς της έσπρωχνε το βιβλίο στην αγκαλιά.
« Μην προλαβαίνεις να δαγκώνεις.» γρύλισε.
" Ωωω, είμαι τρομοκρατημένος." Κορόιδευε, κάνοντας με να γελάσω. Ο Λίαμ έφυγε και αρχίσαμε και οι δύο να γελάμε.
«Δεν θα πάω Raven, μην το δοκιμάσεις καν». Είπα με πείσμα , παίρνοντας το βιβλίο μου συνοφρυωμένος και σήμαινε πολλά για μένα.
Αλλά ήμουν επίσης ο λόγος που η Raven κόλλησε δίπλα μου όταν έπρεπε να πάει και να κάνει αυτό που θέλει. Μισούσα να κρατάω τους πάντες πίσω. Πάντα έκανα. Οικογενειακά ταξίδια. Η μαμά και ο μπαμπάς δεν μπορούσαν καν να περάσουν όλο τον χρόνο μαζί εξαιτίας μου. Όσο χρονών κι αν έγινα εξακολουθούσα να είμαι άχρηστος.
" Εντάξει." Έδωσα. Ούτε ήθελα να με παρακαλούν, γνωρίζοντας ότι αυτή τη φορά κανένας από τους δύο δεν θα με άφηνε να βγω από αυτό. Το χειρότερο ήξερα ότι ο Λίαμ θα το πήγαινε και στον μπαμπά. Πέρασα τα δάχτυλά μου μέσα από τα ξανθά αμμώδη μαλλιά μου μέχρι τη μέση, υποθέτω ότι δεν είχα άλλη επιλογή.
-----
Ήταν πάνω από μια ώρα αργότερα και ήμασταν στους κινηματογράφους. Ο Damon Nicholson, ο μελλοντικός beta και επίσης ο καλύτερος φίλος του Liam ήταν μαζί μας. Οι τέσσερις ήμασταν πάντα μαζί. Τώρα γελούσαμε με μια κωμωδία, και πραγματικά απολάμβανα την ταινία, ενώ έπινα το Fanta μου. Είχαμε πάει στην πόλη, αν και το μπουλούκι μας είχε μεγαλώσει πολύ με τα χρόνια, δεν είχαμε ακόμη δικό μας σινεμά.
«Θα προτιμούσα τον τρόμο». Ο Ράβεν είπε πετώντας το popeorn προς τα πάνω και το έπιασε στο στόμα της «Είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν πολλά που θα προτιμούσες». Ο Ντέιμον Ρεμάρ είπε, κάνοντας με να γελάσω, έπαιρνε ποπ κορν και το έσπρωξε στο στόμα του Ράβεν. Εκείνη δάγκωσε το δάχτυλό του, ρίχνοντάς του μια ψεύτικη λάμψη καθώς ο Λίαμ κοίταζε προς τα κάτω τη μικροσκοπική πίντα της ομάδας μας.
« Κλείστε το με φερμουάρ, αγόρια.» είπε ο Ρέιβεν, ελευθερώνοντας το δάχτυλο του Ντέιμον. Χαμογέλασα
"Σου είπα ότι είμαι ο τρίτος τροχός. Ή να πω ο τέταρτος τροχός..." είπα κοιτάζοντας ανάμεσα στους δύο άντρες και τον Ράβεν. Όλοι με κοιτούσαν μπερδεμένοι.
«Τι σημαίνει ακόμη αυτό;» ρώτησε ο Λίαμ. ανασήκωσα τους ώμους μου. Συχνά έλεγα πράγματα χωρίς να το σκεφτώ και ήξερα ότι τους ενοχλούσε. Αντάλλαξαν μπερδεμένα βλέμματα και γύρισα πίσω στην ταινία. Προτιμούσα ρομαντικές ταινίες όπως ο Τιτανικός, αλλά ήταν δύσκολο να επιλέξω κάτι στο οποίο θα συμφωνούσαμε όλοι.
"Παρεμπιπτόντως, μου αρέσει αυτό το κορυφαίο Kia!" είπε πειραγτικά ο Ντέιμον. Ανασήκωσα ένα φρύδι. Ήξερα τι ήθελε, μια απάντηση σε αυτό που εννοούσα.
«Γεια, μην την τσεκάρεις», είπε ο Λίαμ, συνοφρυώνοντας το crop top μου. Είχα βυζιά και γάιδαρο και δεν με πείραζε να τα καμαρώνω.
«Κία…» μύησε ο Ντέιμον
« Μην με κάνεις Kia. Κατάλαβε το.» είπα αυτάρεσκα. Ο Ράβεν ήταν ο μόνος που χαμογέλασε καθώς τα αγόρια με συνοφρυώθηκαν.
Ήμασταν στα μισά της ταινίας, όταν ξαφνικά ένιωσα την επιθυμία για καθαρό αέρα.
« Βγαίνω έξω». είπα ήσυχα όρθιος. Αμέσως και οι τρεις στάθηκαν και συνοφρυώθηκα.» Μόνος.
«Χρειάζομαι το μπάνιο ούτως ή άλλως». είπε ο Ρέιβεν.
" Όχι. Δεν το βλέπεις." είπα αποφασιστικά. Έβλεπα τα μικρά αναβοσβήνει στο τέλος των καθισμάτων. Οι άνθρωποι δεν μπορούσαν να δουν πραγματικά στο σκοτάδι. Δεν ακολούθησαν απλώς τα φώτα;
« Σε παίρνω». είπε ο Λίαμ σταθερά, πιάνοντάς με το χέρι και με τράβηξε μαζί. Και από τους τρεις ήταν αυτός που τόλμησε να με τσαντίσει. Ο άλλος δεν το έκανε. Δεν είπα τίποτα. Με οδήγησε στην πόρτα και με άφησε. «Να με συνδέσεις όταν επιστρέψεις εδώ, εντάξει;»
«Ωραία». Είπα. Δεν θα το έκανα, γιατί να το κάνω; Μισούσα να με φέρονται σαν ανάπηρο. Έφυγα, ο γνωστός σπασμός του πόνου μέχρι τον δεξιό αστράγαλο μου μέχρι το γόνατο με τρέμησε.
«Σ ' αγαπώ Kia» το μυαλό του Λίαμ με συνέδεσε. Ο θυμός μου έσβησε. Ήξερα ότι αυτό που έκαναν ήταν επειδή με αγαπούσαν.
« Σε αγαπώ πολύ μεγάλο αδερφέ»
Πήγα στο μπάνιο γνωρίζοντας ότι ο Λίαμ παρακολουθούσε. Μπαίνοντας, κοιτάχτηκα στον καθρέφτη, κοιτάζοντας πίσω μου ήταν μια όμορφη νεαρή γυναίκα. Είχα ένα τετράγωνο πρόσωπο, με ψηλά καθορισμένα ζυγωματικά, σαρκώδη χείλη και ίσια μακριά μαλλιά. Αλλά αυτό που μου άρεσε περισσότερο στο πρόσωπό μου ήταν τα μάτια μου. Φασκόμηλο πράσινο με ένα μπλε δαχτυλίδι, ένα μείγμα από μαμά και μπαμπάδες. Το έδωσα λίγες στιγμές πριν φύγω από τον κινηματογράφο και μπω στο πάρκινγκ. Ο λύκος μου ήταν ανήσυχος, ήθελε να πάω πιο έξω.
' Γιατί;' Τη ρώτησα, όχι ότι θα έπαιρνα απάντηση, αλλά μου άρεσε να πιστεύω ότι μπορούσα να επικοινωνήσω μαζί της, μερικές φορές μου έστελνε συναισθήματα ως απαντήσεις. 'Υπάρχει κάτι εκεί έξω;' ρώτησα.
Η παρόρμηση να συνεχίσω να περπατάω με γέμισε, και το έκανα, καθώς τα έντονα φωτισμένα φώτα του κινηματογράφου έγιναν πιο αχνά καθώς συνέχιζα να περπατάω. Η κοινή μου λογική μου είπε να σταματήσω. Δεν ήταν η πρώτη φορά που το κάνω αυτό. Μεγαλώνοντας ακολούθησα την παρόρμησή μου και κατέληγα πάντα σε κίνδυνο. Αλλά τώρα είχα τον λύκο μου τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά σωστά; Αν και δεν έβλεπε στο σκοτάδι, ήταν δυνατή και γρήγορη.
Ξαφνικά όλα έγιναν κατάμαυρα. Οι συναγερμοί έσβησαν σηματοδοτώντας ότι υπήρχε διακοπή ρεύματος. Η καρδιά μου χτύπαγε, αλλά ήμουν ήρεμη.
« Δεν νομίζω ότι ήταν καλή ιδέα», είπα στον λύκο μου. Κοίταξα γύρω μου, αλλά όλα ήταν μαύρα
« Κιάρα!» Ο Λίαμ τηλεφώνησε μέσω του συνδέσμου, με τη φωνή του να έχει πανικό.
« Χαλάρωσε, είμαι ασφαλής, απλά θα μείνω σε ένα μέρος μέχρι να ανάψουν τα φώτα.» Απάντησα μέσω του συνδέσμου
'' Εντάξει. Το Raven έρχεται"
« Χαλάρωσε Λίαμ».
Δεν απάντησε και ήξερα ότι ο Ράβεν μάλλον έτρεχε ήδη στο μπάνιο. Αναστέναξα, μάλλον καλύτερα να γυρίσω πίσω. Γύρισα να περπατήσω μέσα όταν άκουσα ένα παράξενο απόκοσμο γρύλισμα. Το αίμα μου κρύωσε όταν ένιωσα κάτι να κινείται πίσω μου, ο ψίθυρος του ανέμου να με χτυπάει και με ώθησε να τρέξω.