Rozdział 114

„ Przepraszam” – mówi Jackson, marszcząc lekko brwi, gdy nadal trzyma talerz, trzymając w dłoni swój talerz obiadowy. „Powiedziałeś… że mam przyjść na kolację. Czy powinienem… nie przyjść?”

„ N–nie” – jąkam się, biorąc od niego talerz i kręcąc głową. „Oczywiście, Jackson. Wybacz mi… po prostu… straciłam poczucie czasu”.

Wzrusza ramionami, kącik jego ust unosi się. „To zdarza się najlepszym z nas. Więc…” mówi, prostując się i trzymając talerz w obu rękach, zerkając przez ramię na wypełnioną po brzegi salę. „Gdzie powinniśmy…”