Rozdział 4: Czy nie zasługuję na podziękowania?

Czarny samochód zatrzymał się przed Smith's Villa.

Emma miała właśnie odpiąć pas bezpieczeństwa, gdy nagle Liam pochylił się. Zanim zdążyła zareagować, jego smukłe i piękne palce lekko nacisnęły ciemną klamrę pasa bezpieczeństwa. Pas bezpieczeństwa został natychmiast zwolniony z lekkim trzaskiem.

Jego twarz była przystojna i przekonująca, a ona zbliżała się do niej. Gdy stanęli naprzeciwko siebie, umysł Emmy był spokojny i nieruchomy jak woda. Nie mogła powstrzymać rumieńca, gdy spojrzała na jego twarz, a w jej szklanych oczach pojawił się cień konsternacji.

Twarz tego mężczyzny była wystarczająco ładna, by przyciągnąć każdą kobietę, jakiej zapragnie. Nieważne, czy stara, czy młoda, była pewna w stu procentach, że wszystkie padną ofiarą uroku tego mężczyzny.

Jednak gdy tylko Emma przypomniała sobie, co zrobił wczoraj, jej wygląd wrócił do normy.

Był po prostu bogatym i złośliwym dzieciakiem, który pożądał swojej bratowej, jak rozpuszczone dziecko, które pragnie tego, czego nie może dostać.

Podniosła głowę i poprawiła okulary. Jej twarz nie wyrażała żadnych emocji i powiedziała: „Wysiadam”.

Interesujące.

Liam zmrużył oczy, a w jego głębokich, czarnych oczach pojawił się wyraz gniewu.

Emma była bardzo świadoma tej zmiany i próbowała wysiąść z samochodu. Gdy miała otworzyć drzwi samochodu i wysiąść, czyjeś ramię złapało ją za rękę i chwyciło.

Był silny, z długimi ramionami na niej. Patrząc z zewnątrz, wydawało się, że prawie ją obejmuje.

Przez okulary spojrzał prosto w jej oczy, które były przejrzyste jak woda i powiedział stanowczo: „Odwiozłem cię do domu, czy nie zasługuję na podziękowanie?”

Emma pochyliła głowę, lekko się wzdrygnęła i wyszeptała: „Dziękuję”.

Gdyby ludzie z rodziny Smithów ją tak zobaczyli, zazwyczaj zostawiliby ją w spokoju. Miała nadzieję, że „Niclaus” poczuje to samo i po prostu się wycofa.

Przecież miała być zaręczona z Liamem, a nie z jego kuzynem. Nadal musiała dać mężowi trochę twarzy, czy tego chciał, czy nie! Nicklaus mógł po prostu pójść i się pieprzyć! Czy on nie znał normalnej etykiety?

Liam spojrzał na jej lekko zamknięte różowe usta, a jego twarz pociemniała. Powiedział cicho: „Wygląda na to, że twoje uznanie jest nieszczere. Chyba sam muszę przyjąć to podziękowanie”.

Chociaż jej twarz była nierówna i nierówna, w jej ustach było coś, co go przyciągało.

Z tą myślą pochylił się i pocałował ją w usta.

Gdy ją całował, pomyślał, że jest moją prawowitą żoną. Dlaczego miałbym ukrywać chęć pocałowania jej?

Emma nie mogła nawet pojąć, co się dzieje. Jeszcze minutę temu była bliska odgryzienia mu głowy, a teraz czuła lodowatą powierzchnię uderzającą w jej usta.

Wpatrywała się w powiększoną twarz przed swoimi oczami, wyciągając ręce, żeby go odepchnąć, ale odkryła, że jej dłonie są mocno zaciśnięte.

Liam był bardzo zadowolony z jej reakcji. Wyciągnął rękę i zdjął jej okulary, ukazując jej czyste i jasne oczy.

Znacznie przyjemniej dla oczu było, gdy nie miała okularów.

Jej twarz zrobiła się czerwona ze złości, a dłonie zaciskały się po bokach. Nadal nie poddała się w walce z nim.

Ten mężczyzna był zbyt bezczelny, żeby ośmielić się traktować ją w ten sposób w drzwiach domu jej rodziny! Czy on nie miał wstydu? Czy on przynajmniej nie współczuł swojemu kuzynowi?

Kiedy pocałunek się skończył, odsunął się od jej ust, lecz nadal chciał więcej.

To było wspaniałe. Powinienem spróbować jeszcze raz, jak tylko nadarzy się okazja. - pomyślał.

Po odzyskaniu przytomności powiedział rozkazującym głosem: „Nie noś już okularów. W przeciwnym razie będę cię całował za każdym razem, gdy cię zobaczę”.

Celowo obniżył głośność głosu, aby podkreślić swój punkt widzenia. Jego oczy bez skrupułów sprawdzały całe jej ciało.

Wyglądał jak dzikie zwierzę, które znaczyło swoje terytorium i oceniało swoją ofiarę.

„Co do..." Zanim Emma zdążyła mu to powiedzieć, ciszę w samochodzie przerwał kobiecy głos.

"Emma?"

Emma usłyszała słowa i odwróciła głowę, żeby spojrzeć przez półotwarte okno samochodu. Złapała oddech.

Oczy Catherine rozszerzyły się ze zdumienia, były na wpół zaskoczone, na wpół złe. „Co tu robisz?”

Emma mocno zacisnęła dłonie, w jej oczach pojawił się błysk niepokoju.

Ze wszystkich osób, które mogły ją widzieć, to była jej matka!

Pierwszego dnia po ślubie, obcy mężczyzna zaczepiał ją przed jej domem... trudno było się bronić.

Pomimo wszystkiego, co się działo, Catherine również musiała zachować godność. Rozejrzała się i zobaczyła Emmę, i powiedziała: „Chodź tutaj”.

Wiedząc, że nie ma innego wyboru, Emma wysiadła z samochodu. Chociaż jej twarz wydawała się niewzruszona, jej usta pozostały opuchnięte jako przypomnienie ich ostatniej aktywności. Jej policzki również pozostały zaczerwienione.

Zaraz po wyjściu z samochodu Catherine nie tracąc czasu, wciągnęła ją do willi.

Niespodziewanie Liam wychylił głowę przez okno samochodu i grzesznie potarł usta palcami, mówiąc od niechcenia: „Moja bratowa, poczekam, aż wrócisz”.