Rozdział 80

Cahir pomógł mi się ubrać w jedną ze swoich starych koszul, a potem przeprosił mnie i poszedł się wykąpać. Zasnęłam, zanim wrócił. Nie wiedziałam, jak długo spałam, ale w pewnym momencie w nocy wpełzł do łóżka obok mnie, a moje ciało natychmiast przylgnęło do jego. Powiedział coś, ale byłam zbyt daleko, żeby zrozumieć jego słowa, chociaż moje usta poruszyły się, żeby wymamrotać odpowiedź.

Kiedy tym razem spałem, nie było wilka, który by na mnie rzucił się i zmusił mnie do zabawy. Na początku nic mi się nie śniło, ale ciemność snu wkrótce przeobraziła się w coś innego, najpierw w jasne światło, a potem zobaczyłem siebie. We śnie byłem złodziejem. To było jak doświadczenie poza ciałem, gdy wyciągałem ręce, a różne rzeczy wlatywały do nich.

„Co to za paskudny sen?” Usłyszałem głos mojego wilka, ale nie potrafiłem stwierdzić, czy był częścią snu, czy Asena naprawdę wtedy przemówiła. Nie miałem jednak czasu, żeby jej odpowiedzieć, ponieważ byłem skupiony na zabieraniu ludziom rzeczy i bieganiu. Ku mojemu zaskoczeniu biegłem szybciej, niż to było możliwe w ludzkiej mocy.