Bölüm 10

“Trey’in kurtunun da bir ismi vardı, değil mi?” diye mırıldanıyor, yatak odasına girerken.

“Hayır.” Kelimelerini anlamaya çalışırken kafamı karışık bir şekilde kaşımış buluyorum. “Bunu hiç söylemedi… asla.”

Alfa Dane’in kan kırmızısı gözleri benimkilerle kilitleniyor. Yalan söylediğimi düşündüğünü hissedebiliyordum, bakışlarından bunu anlıyordum. Gözlerimden kaçmak istiyordum ama bakışını kırmanın mümkün olmadığını fark ettim. Sanki bana dokunmadan, ona bakmamı zorunlu kılıyordu.