บทที่ 6 เล่มที่ 6

ดวงตาของวิลล์เบิกกว้าง คิ้วของเขาขมวดเข้าหาไรผม ทั้งสองจ้องมองกันเป็นเวลาสองสามวินาที เอ็มม่ารู้ดีว่าราคานั้นสูงสำหรับคืนเดียว แต่เธอไม่มีทางเลือกอื่น

“ ทำไมล่ะ คืนนี้มันแปลกพอแล้ว” วิลล์พูด เขาลุกจากเตียงโดยที่ยังเปลือยกายอยู่ เขาหัวเราะขณะที่เอ็มม่ามองไปทางอื่น

เอ็มม่ารู้สึกว่าใบหน้าของเธอแดงก่ำ นิ้วมือหยาบๆ จับคางของเธอไว้ และวิลล์ก็ดึงใบหน้าของเธอขึ้นมาเพื่อ มองดูเขา อันตรายก็คือดวงตาของเขาหันกลับมา พายุรุนแรงโหมกระหน่ำใส่ดวงตาของเธอ และเอ็มม่าพบว่าตัวเองหวังว่าจะติดอยู่ในพายุนั้นมากกว่าที่เธอเจอเมื่อวาน