บทที่ 6 เล่มที่ 6

ดวงตาของวิลล์เบิกกว้าง คิ้วของเขาขมวดเข้าหาไรผม ทั้งสองจ้องมองกันเป็นเวลาสองสามวินาที เอ็มม่ารู้ดีว่าราคานั้นสูงสำหรับคืนเดียว แต่เธอไม่มีทางเลือกอื่น

“ ทำไมล่ะ คืนนี้มันแปลกพอแล้ว” วิลล์พูด เขาลุกจากเตียงโดยที่ยังเปลือยกายอยู่ เขาหัวเราะขณะที่เอ็มม่ามองไปทางอื่น

เอ็มม่ารู้สึกว่าใบหน้าของเธอแดงก่ำ นิ้วมือหยาบๆ จับคางของเธอไว้ และวิลล์ก็ดึงใบหน้าของเธอขึ้นมาเพื่อ มองดูเขา อันตรายก็คือดวงตาของเขาหันกลับมา พายุรุนแรงโหมกระหน่ำใส่ดวงตาของเธอ และเอ็มม่าพบว่าตัวเองหวังว่าจะติดอยู่ในพายุนั้นมากกว่าที่เธอเจอเมื่อวาน

“ แล้วเอ็มม่าล่ะ” เขาขยับเข้าไปใกล้ใบหน้าของเธอ “เมื่อคืนคุณสนุกไหม” เขายิ้มพร้อมกับสูดลมหายใจร้อนๆ เข้าที่หูของเธอ

เอ็มม่าอยากจะตบรอยยิ้มอันพึงพอใจออกจากใบหน้าของเขา

“ ฉันไม่เข้าใจว่าสิ่งนั้นสำคัญอย่างไร” เธอพูดกระซิบออกมา แม้เธอจะเกลียดมันมาก แต่ร่างกายของเธอตอบสนองต่อเขาในแบบที่เธอควบคุมไม่ได้

“ เมื่อคืนคุณสนุกสนานไหม” เขาไม่สนใจคำถามของเธอ

“ ใช่ ฉันทำ” เธอพูดหายใจ “บอกฉันหน่อย สิ ว่าคุณชอบมันแค่ไหน” เขาจับเธอ เข้ามาใกล้

การเคลื่อนไหวและการพูดของเขาทำให้เธอมึนเมา เธอเริ่มลืมไปว่าเธอมาที่นี่ทำไม

เอ็มม่ารู้สึกว่าอุณหภูมิร่างกายของเธอสูงขึ้น ส่วนหนึ่งในตัวเธอร้องขอให้ยอมแพ้และปล่อยให้เขาทำตามที่เขาต้องการ โลกแห่งความเป็นจริงกำลังรอเธออยู่ โลกที่เธอไม่มีใครให้พึ่งพาและไม่มีที่ไป แต่ในห้องนี้ ชายแปลกหน้าผู้เซ็กซี่และร่ำรวยต้องการเธอ ด้วยเหตุผลบางอย่าง แต่เขาต้องการจริงๆ แต่เขายังเป็นเพลย์บอยที่เห็นแก่ตัวและคิดว่าเธอเป็นโสเภณี

“ บอกฉันมาว่าคุณต้องการฉันมากแค่ไหน เอ็มม่า” เขาผลักพวกเขาจนชิดกำแพง

ร่างกายของเธอถูกตรึงไว้ด้วยเขาทุกตารางนิ้ว นิ้วของเขาเล่นกับผิวหนังที่เผยออกมาของเธอ ส่งประกายไฟผ่านเลือดของเธอ เสื้อคลุมอาบน้ำเป็นสิ่งเดียวระหว่างพวกเขา มันคือโล่ของเธอ เธอแน่ใจว่าถ้าเสื้อคลุมอาบน้ำหายไป เขาคงจะชนะการต่อสู้ครั้งนี้ และเธอจะถูกตรึงไว้ใต้ร่างของเขา

“ สิ่งที่ฉันต้องการ” เอ็มม่ากระซิบด้วยความมุ่งมั่นที่เหลืออยู่ “ คือเงิน 50,000 ดอลลาร์ที่คุณตกลงจะจ่ายให้ฉัน”

วิลล์หัวเราะเบาๆ และถอยห่างจากเธอ

“ คุณห่วยเรื่องแบบนี้” เขาตอบ “งั้นก็ได้” เขาเดินช้าๆ ไปยังที่ที่เสื้อผ้าของเขาถูกทิ้งไว้เมื่อคืน “ฉันจะเขียนเช็คให้คุณ เพื่อสร้างเอฟเฟกต์พิเศษ” เขาส่งสายตาให้เธอ

การต่อสู้ยังคงดำเนินไปอย่างดุเดือดในร่างกายของเอ็มม่า ขณะที่เธอพยายามสงบสติอารมณ์ในการหายใจ มันเกิดขึ้น เธอช่วยตัวเองเอาไว้

วิลล์สวมเสื้อคลุมและหยิบสมุดเช็คกับปากกาออกมา ปากกาเลื่อนเข้าไปใกล้เช็คเปล่ามากขึ้น

“ คุณชื่ออะไร” เขาถาม เสียงของเขาไม่มีเสียงใดๆ เลย

“ เอ็มม่า สกาย เวลส์”

ขณะที่เขากำลังจะเซ็น โทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น

เขาเหลือบมองมัน และท่าทางก็เปลี่ยนไป ความตื่นตระหนกฉายแวบผ่านดวงตาของเขาขณะที่เขารีบเร่งที่จะรับมัน จากนั้นเขาก็คว้ามันและวิ่งไปที่อีกด้านหนึ่งของห้อง

“ สวัสดีตอนเช้าครับพ่อ” วิลล์หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วรับสาย เสียงของเขาไม่บ่งบอกว่าจะเป็นเด็กเกเรอีกต่อไปแล้ว

เอ็มม่าสับสน เธอสงสัยว่าเขาเป็นคนเดิมหรือเปล่าเมื่อไม่กี่นาทีที่แล้ว แต่มีเสียงอันน่าเกรงขามดังขึ้นมาทางโทรศัพท์ ซึ่งทำให้ เธอต้องหยุดคิด “วิลเลียม แอนเดอร์สัน สจ๊วร์ต! คุณควรมีเหตุผลดีๆ นะที่พลาดการประชุมครอบครัวเมื่อคืนนี้!”

“ ผมทำงานดึก มันเป็นช่วงเวลาที่สำคัญสำหรับบริษัท และผมต้องการมั่นใจว่าผมทำงานเสร็จได้มากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้” เขาโกหก

วิลล์จ้องไปที่เอมม่า มือของเธอยกขึ้นปิดปากเพื่อพยายามซ่อนความสนุกสนานของเธอ เขาพลิกตาและเดินออกไปไกลเพื่อไม่ให้เธอได้ยินอะไรอีก

วิลล์คนใหม่คนนี้เป็นใครกันนะ เธอเป็นคนน่ารักและอ่อนน้อม เธออดหัวเราะคิกคักไม่ได้ คนรวยก็มี ปัญหาเหมือนกัน

วิลล์ถอยกลับเข้าห้องน้ำเพื่อจบการสนทนากับปู่ของเขา

“ ฉันไม่เชื่อคุณหรอก คุณอยู่ในโรงแรมแห่งหนึ่งและแอบซ่อนตัวอยู่กับพวกผู้หญิงขายบริการไม่ใช่เหรอ”

“ ไม่ใช่หรอกพ่อ” วิลล์เกลียดการโกหกปู่ของเขา แต่เขาเกลียดที่จะทำให้ปู่ผิดหวังมากกว่า ปู่ของเขาช่วยเขาหลังจากที่เสียเกรซไปเมื่อสองปีก่อน เขาช่วยฉันจากตัวฉันเอง

“ฉันไม่เชื่อคุณ วิลล์ ทำไมเราต้องทำแบบนี้ต่อไป คุณสัญญากับฉันว่าจะพาผู้หญิงดีๆ กลับบ้าน คุณจะสืบทอดบริษัท มี ความรับผิดชอบที่มากับเรื่องนั้น คุณต้องหาผู้หญิงที่จะลงหลักปักฐานด้วย ไม่งั้นฉันจะหาให้คุณเอง”

" โผล่!"

“ อย่ามา ‘ตบ’ ฉัน ถึงเวลาแล้วที่คุณจะต้องเปลี่ยนแปลงชีวิตของคุณบ้าง วิลเลียม มันเพื่อประโยชน์ของตัวคุณเอง” น้ำเสียงของเขาอ่อนลง “ฉันจะไม่เห็นคุณทำลายตัวเองอีกแล้ว”

“ ฉันจะทำดีขึ้น” วิลล์สัญญา

“ คุณไม่มีทางเลือกอื่น ถ้าคุณทำพลาดอีก ฉันจะตัดคุณออก” ปู่ของเขาตอบ “จัดการตัวเองซะ เจอกันคืนนี้”

“ พ—.” ปู่ของเขาวางสายไปก่อนที่เขาจะพูดอะไรเพิ่มเติม

วิลล์สางผมของตัวเองด้วยมือ "โอ้ย!" เขาร้องด้วยความหงุดหงิด

เขาจะทำอะไรน่ะเหรอ ความสัมพันธ์ที่วางไว้น่ะเหรอ นี่มันปี 1937 นะ

เขาเดินออกมาจากห้องน้ำ ดวงตาของเขาเป็นประกายด้วยความหงุดหงิด

เอ็มม่าประหลาดใจเมื่อเห็นเขาอยู่ในสภาพเช่นนี้ เขาเปลี่ยนใจแล้วเหรอ? เขายังจะจ่ายเงินให้เธออยู่ไหม? “แล้ว… เช็คของฉันล่ะ” เธอกล่าวด้วยท่าทีอวดดีปลอมๆ

วิลล์จ้องไปที่เธอ เอ็มม่ามองไปที่ผู้ชายที่ก้าวเข้ามาหาเธอด้วยรอยยิ้มที่คลุมเครือ เธอถอยหลังด้วยความกลัว เกิดอะไรขึ้นที่นี่ ? เธอเพิ่งทำให้เขาหงุดหงิดหรือเปล่า?

“ ใช่ ใช่” เขาบ่นพึมพำ เขาเดินไปที่สมุดเช็คที่ถูกทิ้ง แต่แผนก็ผุดขึ้นในใจเขา

เอ็มม่า เธอเป็นคนเรียบง่าย ไม่คุกคาม และเก่งมากในการแสดงเป็น "สาวดี" เขาต้องทำให้เธอดูดีบ้าง แต่เธออาจเป็นทางรอดของเขาได้ เขารู้แจ้งแล้ว

ความกลัวเริ่มเต้นระรัวในท้องของเอ็มม่า ขณะที่วิลล์จ้องมองเธอ ความสุขซุกซนฉายชัดในดวงตาของเขา และเธอไม่ชอบเลย ความคิดของเขาเริ่มหมุนวนไปมา และเธอไม่แน่ใจว่านั่นจะเป็นลางดีสำหรับเธอหรือไม่

“ แล้วข้อตกลงของเราล่ะ” เอ็มม่าถามอีกครั้ง วิลล์เดินกลับไปหาเธอ

“ คุณรู้ไหม” เขาพูดหยอกล้อ “ฉันคิดว่า 50,000 เหรียญมันแพงเกินไปสำหรับแค่คืนเดียว”

เอ็มม่าตกใจ เธอต้องหาเงินให้ได้ เขาตกลงจ่ายเงินให้เธอแล้ว เขาสามารถถอนตัวจากข้อตกลง ได้ เขาทำได้ไหม เอ็มม่าจะโทรหาใครได้ล่ะเรื่องแบบนี้ ตำรวจคงช่วยเธอไม่ได้หรอก แล้วคนขายบริการทางเพศตัวจริงทำอย่างไรในกรณีแบบนี้ เธอเริ่มจะรู้สึกแย่แล้ว

“ แต่ฉัน” เอ็มม่าพูดติดขัด

วิลล์ชูนิ้วขึ้นเพื่อห้ามเธอ “อย่ากังวล ฉันจะจ่ายเงินให้คุณ แต่ก่อนอื่นฉันต้องขอความช่วยเหลือ”

“ ช่วยอะไรหน่อยสิ?”

“ ใช่ แล้วคุณจะได้เงินของคุณ”

เธออยากจะขว้างอะไรใส่เขา รอยยิ้มโง่ๆ ที่เย่อหยิ่งบนใบหน้าของเขาทำให้เธอคลั่ง เขาพอใจกับตัวเองมาก และเธอไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องยอมตาม แผนนี้ล้มเหลว แต่ถ้าเธอซื่อสัตย์กับตัวเอง แผนนี้ไม่ใช่แผนที่ดีเลยตั้งแต่แรก

“ ได้สิ” เธอไขว้แขนไว้บนหน้าอก “ช่วยอะไร”

“ คุณจะรู้เมื่อเราไปถึงที่นั่น แต่งตัวซะ” เขาส่งสายตาให้เธอและรีบไปใส่เสื้อผ้า

หลายนาทีต่อมา พวกเขาก็กลับมาอยู่ในรถหรูของวิลล์อีกครั้ง เอ็มม่าผงะถอยเมื่อเห็น คราบน้ำที่เธอทิ้งไว้ เธอกำกระเป๋าที่พังเสียหายไว้บนตัก ความวิตกกังวลเข้าครอบงำเธอ เธอตกลงอะไรไป?

วิลล์เฝ้าดูเธอหดตัวลง และอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ

“ คุณต้องผ่อนคลาย ฉันไม่ใช่ฆาตกรต่อเนื่อง”

“ ถูกต้อง” เอ็มม่าหัวเราะอย่างฝืนๆ

วิลล์ดูอารมณ์ดี เธอใช้เวลาจ้องมองเขา ตอนกลางวันทำให้มองเห็นใบหน้าของเขาได้ชัดเจนขึ้น เธอจำได้ว่านิ้วของเธอลูบไล้เส้นผมหนาสีดำเป็นลอนของเขา และจำได้ว่าเธอถูกกดทับบนผิวสีทองของเขา

ในแสงแดด ดวงตาของเขามีสีน้ำผึ้ง บางทีมันอาจจะเปลี่ยนสีไปตามอารมณ์ของเขา เธอครุ่นคิด ตอนนี้มันหวานจนหวานหยด แต่เธอจำได้ว่าดวงตาของเขามืดมนเพียงใดเมื่อเขาถูกครอบงำด้วยความใคร่ ความคิดนั้นทำให้เธอตัวสั่น

อาคารที่พวกเขาผ่านไปนั้นดูหรูหราขึ้นเรื่อยๆ พวกเขาขับรถไปที่หน้าร้านที่หรูหราแห่งหนึ่ง วิลล์จอดรถและพนักงานก็แห่กันมาที่รถ

“เราถึงแล้ว” วิลล์พูด เขาส่งกุญแจให้กับพนักงานคนหนึ่ง ในขณะที่อีกคนช่วยเอ็มม่าออกจากรถ พวกเขาถูกพาเข้าไปในอาคาร เอ็มม่าตะลึงกับสิ่งที่เธอเห็น เสื้อผ้าที่สวยที่สุดจัดแสดงไว้อย่างสมบูรณ์แบบ ชุดเดรสที่พลิ้วไหว ชุดสูทที่ดูดี และชุดที่เข้ากันล้อมรอบเธอ

“ วิลเลียม!” มีคนตะโกนด้วยความยินดี “ดีจังที่ได้พบคุณ” ชายรูปงามคนหนึ่งเดินเข้ามาหาพวกเขา เขาสวมสูทสีชมพู และรวบผมยาวเป็นหางม้าเรียบร้อย

วิลล์ทักทายเขาด้วยรอยยิ้มเล็กน้อยและพยักหน้า เจสันโอบกอดวิลล์เล็กน้อยก่อนจะมองลงมาที่เอ็มม่า

“ เรามีอะไรที่นี่” เจสันมองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า

“ นี่เอ็มม่า” วิลล์ตอบ เอ็มม่ามึนงงขณะมองดูสภาพแวดล้อมรอบตัว ที่นี่คือที่ไหน

“ สวัสดี เอ็มม่า” เจสันจับมือเธอแล้วจูบ เอ็มม่าหน้าแดง

“ สวัสดี” เธอเงยหน้าขึ้นมองวิลล์ “เรากำลังทำอะไรอยู่ที่นี่”

“ เธอ… เอ่อ… แตกต่าง” เจสันยิ้มอย่างประหลาด “รสนิยมของคุณเกี่ยวกับผู้หญิงเปลี่ยนไปหรือเปล่า?”

วิลล์กลอกตา “ผมต้องการให้เธอพร้อมภายในหนึ่งชั่วโมง” เขากล่าวโดยไม่สนใจคำถาม

“ พร้อมแล้ว พร้อมสำหรับอะไร” เอ็มม่าถาม ความสับสนของเธอเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ วิลล์ไม่สนใจเธอ “ แล้วเราจะเปลี่ยนเธอให้เป็นเทพธิดาแห่งเซ็กส์แบบไหนล่ะ” เจสันถามอย่างโอ้อวด

“ ไม่ ฉันต้องการให้เธอดูเหมือนเด็กดี ใครสักคนที่ป๊าชอบ”

เจสันหัวเราะ “ที่รัก เธอต้องชุบชีวิตเจ้าหญิงไดอาน่าขึ้นมาเพื่อสิ่งนั้น เธออยากให้ฉันเปลี่ยนเธอให้เป็นดัชเชสแห่งเวลส์เหรอ”

“ ถูกต้อง” วิลล์ตบไหล่เจสันแล้วเดินออกไป

เจสันส่ายหัวด้วยความไม่เชื่อ แต่เขาไม่เคยยอมแพ้ต่อความท้าทาย

“ อืม เขาโชคดีมากที่อาการเขาดีขึ้นมาก” เขาหันความสนใจกลับไปหาเอ็มม่า “เอาล่ะ ที่รัก เรามีงานต้องทำมากมายและไม่มีเวลาเหลือมากนัก โปรดมาทางนี้”

เจสันโอบไหล่เอ็มม่าแล้วพาเธอไปที่ห้องแต่งตัว ห้องนั้นตกแต่งด้วยเก้าอี้และม่านที่วิจิตรงดงาม ทุกอย่างเป็นสีแดงและสีทองที่เข้มข้น เธอมองด้วยความสง่างามของห้องนี้ ก่อนหน้านี้คือโรงแรม และตอนนี้คือที่นี่ ชีวิตของเธอเปลี่ยนไปอย่างไร ซาบรีนาคงไม่เชื่อเรื่องนี้

“โอเค เอ็มม่า วิลเลียมได้ท้าทายฉันอย่างยิ่งใหญ่ในการเปลี่ยนเธอให้กลายเป็นสุภาพสตรีในสังคมที่สง่างาม มีระดับ และมีรสนิยมดีในเวลาไม่ถึงชั่วโมง ช่วยฉันหน่อย คุณชอบอะไร”

“ ขอโทษที อะไรนะ” เอ็มม่าพูดอย่างมึนงง “ฉันซื้ออะไรแบบนี้ไม่ได้หรอก”

“ โอ้ที่รัก คุณไม่ได้ซื้ออะไรเลย”

“ ฉันไม่เข้าใจ” เธอกล่าว เจสันนั่งลงตรงหน้าเธอและลูบหัวเธอ

“ คุณไม่เหมือนคนอื่นเลยนะ โอเค นี่คือวิธีการทำงาน คุณเลือกอะไรก็ได้ อะไรก็ได้ถ้าเป็นสิ่งที่คุณต้องการ แล้ววิลเลียมก็ซื้อมัน”

“ แค่แบบนั้นเหรอ?” เอ็มม่าตกตะลึง

“ คุณดูจะเกินตัวไปหน่อย ดังนั้นเราจะทำแบบนี้” เขาชี้ไปที่ตัวเองอย่างมีท่าทีจริงจัง “ฉันจะเลือกบางอย่างให้คุณ และเราจะลองใส่ดู คุณชอบแบบไหนก็เก็บไว้ได้ ฟังดูเป็นอย่างไรบ้าง”

“ ฉันต้องทำอย่างนั้นไหม” เอ็มม่าถาม

“ ฉันคิดว่าคุณทำได้” เจสันตอบ “คุณรอที่นี่ ฉันจะกลับมาทันที” เขาเดินออกจากห้องแต่งตัวอย่างรวดเร็ว ทิ้งให้เอ็มม่าพูดไม่ออก เจ สันสับสนมาก วิลเลียมกำลังทำอะไร อยู่ เด็กผู้หญิงคนนี้ไม่เหมือนคนก่อนหน้านี้ที่เขาพามาเลย แล้วเขาต้องการใครสักคนมาสร้างความประทับใจให้ปู่ของเขาเหรอ นี่มันเรื่องใหม่นะ

โดยปกติแล้ววิลเลียมต้องการแค่คนธรรมดาๆ ที่จะมาร่วมงานหรือปาร์ตี้ได้เท่านั้น ชายหนุ่มที่เย้ายวนและมีเสน่ห์คือผู้ชายประเภทที่เขาชอบ วิลล์ไม่เคยต้องการปรากฏตัวให้เห็นเลย เว้นแต่ว่าจะอยู่กับผู้หญิงที่น่าดึงดูดใจที่สุด ตอนนี้เขาต้องการเจ้าหญิงที่สง่างาม เจสันหัวเราะ มันเหมือนกับนิยายรักที่เขาชื่นชอบมาก เพลย์บอยมหาเศรษฐีตกหลุมรักหญิงสาวขี้อายน่าสงสาร เจ้าชายพบซินเดอเรลล่าของเขา

“ ฉันเดาว่านั่นคงทำให้ฉันเป็นแม่ทูนหัว” เจสันครุ่นคิดกับตัวเอง เขาเดินกลับไปหาเอ็มม่าพร้อมกับเสื้อผ้าสวยๆ มากมาย

“ แค่นั้นสำหรับฉันเหรอ?”

“ เธอต้องลองเองนะที่รัก เอาล่ะ มาเถอะ ฉันทนเห็นเธอใส่เสื้อผ้าขาดๆ แบบนี้ต่อไปไม่ได้แล้ว”

เอ็มม่ากอดอกไว้บนตัวของเขา เขาคาดหวังให้เธอถอดเสื้อผ้าต่อหน้าเขาจริงๆ เหรอ?

เจสันรับรู้ถึงความกังวลของเธอและหัวเราะ “โอ้ ที่รัก ไม่นะ คุณไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับฉัน คุณไม่ใช่ผู้ชายในแบบของฉัน ฉันอยากดูวิลเลียมถอดเสื้อผ้ามากกว่า ถ้า เธอเข้าใจสิ่งที่ฉันหมายถึง” เขายิ้ม

“ โอ้! เปล่าหรอก ฉันคิดไว้แล้ว มันก็แค่…”

“ เข้าใจแล้ว ไม่เป็นไรที่รัก เธอเป็นผู้หญิงที่สุภาพเรียบร้อย ไม่มีอะไรผิดกับเรื่องนั้น และฉันก็สงสัยว่าเธอกับวิลเลียมที่รักของฉันได้พบกันได้อย่างไร เธอไม่เหมือนผู้หญิงคนไหนที่เขาเคยพามาเลย”

เอ็มม่าไม่อยากตอบคำถามนี้ ความอับอายเริ่มผลิบานในตัวเธอ “มันเป็น… เอ่อ… เรื่องที่ซับซ้อน”

“ ผมเดิมพันว่าใช่” เจสันตอบ แต่เอ็มม่าคงไม่อยากพูดอะไรมากกว่านี้

“ เอาล่ะ ที่รัก เรามาเปลี่ยนเธอเป็นผู้หญิงให้วิลเลีย สจ๊วร์ตกันเถอะ”