บทที่ 30 เล่มที่ 30

เช้าวันรุ่งขึ้น เอ็มม่าตื่นขึ้นพร้อมกับอาการปวดหลังและสมองที่บอบช้ำ มีเรื่องมากมายที่เธอต้องทำ เธอยังต้องขนของออกจากหอพัก แจ้งทางโรงเรียนว่าเธอจะออกจากหอพัก ไปเรียน และกลับบ้านให้ทันเวลาเพื่อให้แน่ใจว่าพ่อของเธอไม่ได้ถูกทิ้งไว้คนเดียว ขณะที่เธอเตรียมอาหารเช้าให้ ความคิดของเธอก็พลุ่งพล่านไปด้วยเรื่องเมื่อคืน วิลเลียม สจ๊วร์ตอยู่ในใจของเธอตลอดเวลา เขาเข้ามาครอบงำความคิดของเธอในแบบที่เธอไม่ชอบ แต่กลับทำให้เธอรู้สึกมีความสุขอย่างประหลาด เธอไม่ชอบเลยจริงๆ

“ โอ้ เยี่ยมเลย ฉันหิวจะตายอยู่แล้ว!” แอนนาตะโกนขณะเดินเข้าไปในครัว “อย่าให้มันเลี่ยนเกินไปล่ะ ฉันกำลังดูหุ่นอยู่” เอ็มม่ากลอกตา

“ นี่ไม่ใช่สำหรับคุณ” เธอกล่าวท่ามกลางเสียงเตาที่กำลังเดือด “มันเป็นของพ่อฉัน”