บทที่ 2 ฉบับที่ 2

เอ็มม่าหยุดชะงัก ไม่หรอก ฉันต้องได้ยินอะไรบางอย่าง เธอแอบมองที่มุมห้องและความหวังสุดท้ายในชีวิตของเธอก็มอดดับลง แมตต์ยืนอยู่ที่ประตูห้องของเธอ มือของเขาอยู่บนตัววิเวียน เพื่อนร่วมห้องของเธอ วิเวียนเงยหน้าขึ้นมองเขาแล้วสางผมของเขา เสื้อผ้าของพวกเขาดูยุ่งเหยิง ไม่ต้องใช้จินตนาการมากนักในการเดาว่าพวกเขาทำอะไรอยู่

“ ฉันเองหรือเธอเอง แมตต์” วิเวียนส่งเสียงอ้อแอ้ขณะวาดวงกลมบนหน้าอกของแมตต์ “ฉันเองหรือเอ็มม่าเอง”

“ เป็นคุณเอง วิฟ” แมตต์ตอบ “คุณคือคนที่ฉันอยากอยู่ด้วย”

หัวใจของเอ็มม่าแตกสลายและหยดลงมาในโถงทางเดินพร้อมกับน้ำฝนที่เธอเปียกโชก เธอกลั้นสะอื้น แต่เสียงก็เล็ดลอดออกมาได้ วิเวียนหันศีรษะไปทางที่ได้ยินเสียง เธอมีท่าทีตกใจอยู่ชั่วขณะ แต่แล้วเธอก็หัวเราะคิกคัก

“ ดูเหมือนว่าเราจะมีผู้ชมอยู่ ใครอยู่ที่นั่น บางทีเราอาจจะแสดงให้คุณดูก็ได้”

เอ็มม่าเต็มไปด้วยอารมณ์ต่างๆ ทั้งการทรยศ ความโกรธ ความเศร้า การปฏิเสธ เหนือสิ่งอื่นใด เธอต้องการวิ่งหนีให้ไกลที่สุดเท่าที่จะทำได้จากที่นั่น เรื่องนี้ไม่น่าจะเกิดขึ้นได้ ฉันคงได้ยินผิดไป เธอคิด นั่นแหละ มันเป็นความเข้าใจผิดบางอย่าง เธอสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วเดินอ้อมมุม สีหน้าพึงพอใจของวิเวียนหายไปจากใบหน้าของเธอ และแมตต์ก็หน้าซีด

“ เอ็มม่า” แมตต์อ้าปากค้าง “ฉัน—”

“โอ้ที่รัก” วิเวียนพูดขึ้นในขณะที่ฟื้น จากอาการตกใจชั่วขณะและยังคงกอดแมตต์เอาไว้ “ดูเหมือนว่าเราจะถูกจับได้ ฉันคิดว่ามันคงเป็นเรื่องดีที่สุดแล้ว ถึงเวลาแล้วที่เราต้องระบายเรื่องนี้ทั้งหมดออกมา” วิเวียนยิ้มให้เอ็มม่าด้วยแววตาที่ชั่วร้าย เอ็มม่ารู้ว่าเธอเป็นอย่างไร: ผู้หญิงที่เศร้า เปียก และพังทลาย และเธอก็รู้ว่าวิเวียนต้องรู้สึกมีความสุขขนาดไหน วิเวียน สโตนมีชื่อเสียงไปทั่วมหาวิทยาลัย เด็กผู้ชายรักเธอและเด็กผู้หญิงเกลียดเธอ เธอเป็นที่รู้จักในเรื่องการขโมยแฟนและทำลายความสัมพันธ์ เอ็มม่าคิดว่าการเป็นรูมเมทของเธอจะปกป้องเธอได้ แต่สิ่งที่ทำได้คือให้เธอตกเป็นเป้าหมายที่ง่าย แมตต์หล่อ ฉลาด ร่ำรวย และถูกหลอก ทุกอย่างที่วิเวียนต้องการ เอ็มม่ามั่นใจว่าแมตต์จะไม่ยึดติดกับวิถีของวิเวียน เธอแน่ใจว่าความรักที่เขามีต่อเธอจะทำให้เขาปลอดภัยจากวิเวียน เห็นได้ชัดว่าเขา ไม่ได้รักเธอมากพอ หรือบางทีฉันอาจจะไม่เพียงพอ

“ เข้าไปในห้องกันเถอะ เราจะได้คุยกัน” แมตต์พยายามปลอบใจเอ็มม่า เขาคลายตัวจากวิเวียนและส่งสัญญาณให้เอ็มม่าเข้ามาใกล้ๆ เอ็มม่าก้าวไปก้าวหนึ่ง แต่วิเวียนก็กระโดดเข้ามา “ เรา ควรไปที่ร้านของเทรเมน” เธอแนะนำ “เราคุยกันระหว่างดื่มได้ ฟังดูเป็นความคิดที่ดีไหม”

แทงอีกครั้ง Tremaine's เป็นบาร์ท้องถิ่นยอดนิยม เป็นสถานที่ที่แมตต์และเอ็มม่าพบกันและออกเดทกันครั้งแรก วิเวียนรู้เรื่องนี้ เธอไม่เพียงแต่ชอบขโมยแฟนของคนอื่นเท่านั้น แต่เธอยังชอบทำให้เหยื่ออับอายมากที่สุดเท่าที่จะทำได้ นั่นเป็นเพียงกีฬาสำหรับเธอ เธอชั่วร้ายไม่แพ้เจน

“ ฉันไม่คิดว่านั่นจะดี—” แมตต์เริ่มพูด

“ ไม่เป็นไร” เอ็มม่าขัดขึ้นมา น้ำเสียงของเธอดูไม่มีชีวิตชีวาเลย เธอเป็นเพียงคนไร้หัวใจ แต่เธอไม่ยอมให้วิเวียนเห็นว่าเธอรู้สึกแตกสลายแค่ไหน หรือให้แมตต์รู้ว่าเขาทำให้เธอเจ็บปวดมากแค่ไหน “ดื่มอะไรสักหน่อยก็ดี” เธอพยายามซ่อนความสั่นไหวในน้ำเสียงของเธอไว้ภายใต้รอยยิ้ม เอ็มม่าปฏิเสธที่จะแสดงจุดอ่อนให้พวกเขา เห็น “ตกลงกัน แล้วนะ ปล่อยให้ฉันสดชื่นขึ้นหน่อยแล้วเอาร่มมาให้เราสองคัน โอเคไหม” วิเวียนจูบแมตต์ก่อนจะวิ่งเข้าไปในห้องของพวกเขา เอ็มม่ารู้สึกเหมือนถูกแทงอีกครั้ง แมตต์เริ่มมองเธอ ดวงตาของเขามองไปรอบๆ และมองทุกอย่างยกเว้นใบหน้าของเธอ กำแพงปิดลงรอบตัวเธอ เอ็มม่าต้องการเพียงแค่ยอมรับความรู้สึกของตัวเอง แต่เธอไม่สามารถปล่อยให้ตัวเองรู้สึกอะไรได้ ไม่ใช่ตอนนี้

“ เอ็มม่า ฟังนะ—” แมทท์พยายามจะพูด

“ เราจะคุยกันที่บาร์ ตกลงไหม” เอ็มม่าตอบด้วยฟันที่กัดแน่น กำปั้นของเธอกำแน่นขึ้นข้างลำตัวและตัวสั่นเล็กน้อย แมตต์ไม่ได้พูดอะไรอีก ความตึงเครียดระหว่างพวกเขาทวีความรุนแรงขึ้น มันคือตัวตนที่จับต้องได้รออยู่ในโถงทางเดินนั้น หลังจากผ่านไปไม่กี่นาทีอันยาวนานในชีวิตของเอ็มม่า วิเวียนก็ปรากฏตัวขึ้นด้วยใบหน้าที่แต่งหน้าจัด ลอนผมที่จัดแต่งมาอย่างสมบูรณ์แบบ และร่มคันเล็ก เอ็มม่าสังเกตเห็นว่าเธอไม่ได้หยิบมาสองคัน

“ ไปกันไหม” แมตต์และวิเวียนเดินผ่านเอ็มม่าไป ส่วนเธอเดินตามหลังพวกเขาไป เมื่อคืนผ่านไปและพายุยังคงโหมกระหน่ำ เสียงฟ้าร้องดังกึกก้องในอากาศและแสงวาบแวมบนท้องฟ้า

ช่างเหมาะสมจริงๆ เอ็มม่าคิด

พวกเขาเดินไปที่รถของแมตต์ มันเป็นรถเก๋งสีเงินเงาวับ เขามักจะตรวจสอบให้แน่ใจว่ารถจอดอยู่ในที่จอดรถที่มีหลังคา มันเป็นของขวัญรับปริญญาจากพ่อแม่ของเขา และเขาเก็บมันไว้ให้อยู่ในสภาพสมบูรณ์ เอ็มม่านึกถึง เบาะหนังปรับอุณหภูมิภายในรถและเดินไปที่เบาะนั่งผู้โดยสารด้านหน้าเหมือนอย่างที่เธอเคยทำมาหลายครั้ง

“ โอ้ เอ็มม่า ไม่นะ” วิเวียนยิ้มเยาะ “นั่นมันที่ของฉัน”

“ คุณขี่หลังก็ได้” แมตต์เสนอและเดินไปเปิดประตูให้เธอ

“ แต่แมตต์” วิเวียนทำปากยื่น “เธอเปียกหมดเลย เธอจะทำให้ภายในรถของคุณเสียหายได้ เราปล่อยให้มันเกิดขึ้นได้”

นี่เป็นโอกาสอีกครั้งที่จะทำให้เธออับอาย วิเวียนต้องการให้เอ็มม่าพยายามต่อสู้เพื่อตำแหน่งของเธอ นั่นเป็นส่วนหนึ่งของเกมสำหรับเธอ เธอชอบที่จะสร้างความปวดใจและความวุ่นวายทางอารมณ์ เอ็มม่าปฏิเสธที่จะทำให้เธอพอใจ

“ พวกคุณสองคนขึ้นรถไปเถอะ ฉันจะไปพบคุณที่นั่น”

“ เอิ่ม…” แมตต์เอื้อมมือไปหาเธอ เอ็มม่าถอยหนี เธอไม่อาจทนให้ใครมาแตะต้องเธอได้

“ฉันจะพบคุณที่นั่น” เธอกล่าวซ้ำแล้ววิ่งออกไปในทิศทางของ บาร์ หัวใจของเธอเต้นโครมครามกับซี่โครงขณะที่เธอวิ่ง เธอปรารถนาที่จะปลดปล่อยอารมณ์ของเธอ ปล่อยให้ตัวเองรู้สึกถึงมัน

แต่เธอทำไม่ได้ เธอใช้ประโยชน์จากการอยู่ห่างจากพวกเขาและพยายามอย่างเต็มที่ที่จะตั้งสติ อย่าร้องไห้ อย่าร้องไห้ อย่าร้องไห้ นั่นคือคติประจำใจของเธอในขณะที่เธอวิ่ง เธอพยายามอย่างเต็มที่ที่จะไม่สังเกตเห็นรถของแมตต์ที่ขับผ่านเธอไป เธอพยายามไม่มองดูว่าวิเวียนเงยหน้าขึ้นหัวเราะอย่างไรในขณะที่พวกเขา ดูเธอวิ่งในพายุ เธอจะโกหกตัวเองและบอกว่ามันไม่ได้เจ็บ เธอยังคงชาต่อความเจ็บปวด

อย่าร้องไห้ อย่ารู้สึก

ขาและปอดของเธอร้อนผ่าวเพราะออกแรงมากเมื่อเธอไปถึงร้านของ Tremaine เมื่อไม่กี่เดือนที่ผ่านมา เธอได้นั่งบนตักของ Matt เพื่อฉลองวันครบรอบแต่งงานของพวกเขา เขา จูบ เธออย่างอ่อนโยนและสัญญาว่าพวกเขาจะอยู่ด้วยกันตลอดไป เขาพูดถึงแผนการในอนาคตของพวกเขาอย่างออกรส และตอนนี้เขาเกือบจะลบเธอออกไปจากชีวิตของเขาแล้ว นั่นคือตอนนั้นเองที่เธอตัดสินใจว่าจะตอบแทนเขา

เธอเดินเข้าไปในบาร์และความรู้สึกคิดถึงนั้นยากที่จะต้านทาน เธอรัก Tremaine's ร้านนี้ตกแต่ง เหมือนบาร์ใต้ดินในยุค 1920 มักจะมีศิลปินหรือศิลปินในท้องถิ่นมาแสดงที่นี่ บรรยากาศที่แสนสบายยังเหมาะสำหรับการเรียนหนังสืออีกด้วย เธอใช้เวลาช่วงเย็นที่น่าตื่นตาตื่นใจมากมายที่นั่น

หลังจากทำสิ่งนี้เสร็จแล้ว เธอก็สัญญากับตัวเองว่า ฉันจะไม่มาที่นี่อีก

แมตต์และวิเวียนนั่งอยู่ที่โต๊ะโปรดของเธอ เอ็มม่าสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วเดินเข้าไปหาพวกเขา

พวกเขานั่งลงข้างๆ กัน เว้นที่ว่างไว้ให้เธอนั่ง มีเครื่องดื่มรออยู่

“ ฉันสั่งแซงเกรียมาให้คุณ ฉันรู้ว่านั่นเป็นเครื่องดื่มที่คุณชอบ” แมตต์พูด เอ็มม่าจ้องมองเขา เธอคิดว่าเธอคงต้องใช้ความกล้าที่จะดื่ม จึงดื่มหมดในครั้งเดียว เอ็มม่ารู้สึกกระปรี้กระเปร่าขึ้นมาทันที ดีเลย เธอคิด แมตต์และวิเวียนรู้สึกประหลาดใจ แต่ก็ตั้งสติได้ในไม่ช้า

“ ฟังนะ แมตต์” เอ็มม่าพูดหลังจากเธอพูดจบ “ฉันไม่มีพลังงานสำหรับเรื่องนี้ ถ้าคุณอยากเลิกกับฉันเพื่อจะได้มีอะไรกับวิเวียนต่อไปก็ได้ ไม่เป็นไร ถือว่าเราเลิกกันแล้ว”

วิเวียนรู้สึกไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัดกับความมุ่งมั่นอันแรงกล้าของเอ็มม่า เธอต้องการให้เอ็มม่าเลิกรา เธออยาก เห็นความเจ็บปวดที่เธอทำให้กับเธอ

“ เราไม่ได้ตั้งใจให้เรื่องนี้เกิดขึ้นหรือทำร้ายคุณ” วิเวียนโกหก “คุณแค่ทำงานหลายชั่วโมงเกินไปและแมตต์ก็เหงา ฉันคอยเป็นเพื่อนเขาในคืนหนึ่ง เรื่องหนึ่งนำไปสู่อีกเรื่องหนึ่ง และเรา…”

“ คุณนอนกับเธอเหรอ?” เอ็มม่าโกรธมาก

“ เรารักกันนะเอ็มม่า รักที่ลึกซึ้ง เร่าร้อน และจริงใจ ฉันขอโทษถ้ามันมากเกินไปสำหรับคุณ”

“ ฉันบอกว่าฉันไม่สนใจ” เธอหันไปมองวิเวียน “คุณต้องการเขาเหรอ? คุณสามารถเอาเขาไปได้” วิเวียนเริ่มหงุดหงิดมากขึ้นเรื่อยๆ “ นี่เป็นความผิดของคุณ นะรู้ไหม” เธอกล่าวในการพยายามอีกครั้งที่จะทำลายเอ็มม่า “ถ้าคุณไม่ใช่แฟนที่ห่วยแตก เรื่องแบบนี้คงไม่เกิดขึ้น ฉันหมายถึง ดูคุณสิ คุณทำได้แค่ทำงานและเรียน คุณไม่เคยพยายามทำตัวดีให้เขาเลย คุณเป็นคนหัวโบราณมาก ไม่แปลกใจเลยที่เขาจะเบื่อคุณ” ประกายร้ายกาจฉายแวบขึ้นในดวงตาของวิเวียน มีอีกสิ่งหนึ่งที่เธอสามารถลองทำเพื่อทำลายเอ็มม่าได้ “บางทีคุณควรเรียนรู้สิ่งหนึ่งหรือสองสิ่งจากเพื่อนที่ขี้โกหกของคุณอย่างซาบรินา เธอรู้ทางไปรอบๆ มหาวิทยาลัยแน่นอนถ้าคุณรู้ว่าฉันหมายถึงอะไร” เธอผงกหัวกลับและหัวเราะ

เอ็มม่าลุกขึ้น คว้าเครื่องดื่มของวิเวียนแล้วโยนเข้าที่หน้าเธอ

“ คุณกล้าดียังไง ฉันหวังว่าจะรักษามิตรภาพของเราเอาไว้ได้ แต่ฉันเห็นว่ามันเป็นไปไม่ได้!” วิเวียนกระโดดขึ้น

“ ก่อนอื่นเลย เราไม่เคยเป็นเพื่อนกันเลยนะ ไอ้สารเลวใจร้าย! ประการที่สอง แกปิดบังชื่อซาบริน่าไว้ไม่ให้ใครรู้ พูดอะไรก็ได้เกี่ยวกับฉัน แต่ฉันจะไม่ยอมให้แกมานั่งพูดจาหยาบคายเกี่ยวกับเพื่อนของฉัน”

“ คุณแค่อิจฉาที่ฉันได้ผู้ชายของคุณ!”

“คุณ...สามารถ...มีเขาได้” เอ็มม่าพูดซ้ำ ตอนนั้น ทั้งบาร์กำลังมองดูพวกเขาอยู่ และเอ็มม่าก็พบว่าเธอไม่สนใจ เธอหันหลังเพื่อจะออกไป แต่แมตต์คว้าตัวเธอไว้ “อย่าแตะต้องฉัน!”

“ คุณคิดว่าคุณสามารถทิ้งมันไว้แบบนี้ได้เหรอ ” เขาตะโกนใส่เธอ “เราพยายามจะคุยกับคุณอย่างสุภาพแล้วนี่คุณทำแบบนั้นเหรอ”

“ คุณนอกใจฉัน! ตอนนี้ฉันเลยต้องเลิกกับคุณแล้ว ดีใจไหม” เธอตะโกนกลับ “ฉันปล่อยคุณไปแล้ว คุณจะได้อยู่กับผู้หญิงของคุณ ขอแสดงความยินดีด้วย ฉันหวังว่าคุณและนังตัวร้ายนั่นจะมีชีวิตที่ดี!”