Bölüm 28

Loş ışıklı bekleme odasına doğru yürürken salondaki sessizliğin, tütsü kokusunun ve her yeri kaplayan huzur hissinin belli belirsiz farkındaydım. İçeri giren herkes üzerinde tüm atmosferin sakinleştirici bir etkisi olduğunu düşündüm. Uzun pencereler, oymalı bir tavan ve Buda'nın hikayesini yeniden anlatan resimlerle süslenmiş duvarlar.

İlk buraya geldiğimde, kalbim kırık ve neredeyse umutsuz haldeyken, bu manastır bana koşulsuz bir şekilde barınak teklif etmişti. Bu odada oturup ağladığım, artık beni dinlediğinden emin olmadığım bir Güce dua ettiğim zamanlar vardı.

Yavaş yavaş etrafımdaki insanların sevgisi ve ilgisi beni daha özgüvenli hale getirdi. Çocuklarımın doğumu hayatımın amacına katkıda bulunmuştu.