Κεφάλαιο 3
Δανός
« Η δέκατη νύφη είναι το γούρι.» Ο Τζένσον κοροϊδεύει καθώς ο οδηγός σηκώνεται μπροστά από το βαλιτσάκι του Moonshine.
"Σκάσε!" Ο Έρικ τον χτυπάει απότομα
"Κλείστε και οι δύο τα γαμημένα στόματά σας. Πριν πείτε κάτι μετανιώνετε!"
«Δεν θα μάθει ποτέ». Λύκος μου, μούσες Aero.
Ο οδηγός ανοίγει την πόρτα. «Δώσε μου ένα δευτερόλεπτο, πρέπει να μιλήσω στους άντρες μου». Η πόρτα κλείνει και κανένας από τους δύο δεν μιλάει.
« Δεν είναι σαν τις άλλες. Μην της μιλάς, μην την κοιτάς. Κι εσύ Τζένσον, κράτα τα γαμημένα σου χέρια για τον εαυτό σου, αλλιώς μπορεί να τα χάσεις αυτή τη φορά».
Ήμουν πιο ταραγμένη από το συνηθισμένο. Ο Νεά ήταν διαφορετικός από τους προηγούμενους επιλεγμένους συντρόφους. Δεν ήξερα τι ήταν ή αν ήταν επειδή είχα συνηθίσει σε γυναίκες με αυτοπεποίθηση, αλλά υπήρχε κάτι σε αυτήν. Και η Aero φάνηκε να της αρέσει επίσης, περισσότερο από κάθε άλλη. Έπρεπε να την έχω.
"Το εννοώ!" Κοιτάζω το αυτάρεσκο πρόσωπο του Τζένσον, «Το να είμαι αδερφός μου δεν θα μου αλλάξει γνώμη!»
Περνάει τα δάχτυλά του πάνω από τα χείλη του σαν να τα κλείνει με φερμουάρ.
Με ακολουθούν από το αυτοκίνητο. Στεκόμαστε μπροστά στο παλιό βαλιτσάκι, το κοιτάμε και οι τρεις. Επειδή μέχρι πριν από ένα μήνα, δεν ήξερα τίποτα γι 'αυτούς και ακόμη και μετά την επισκέψεώς μου , το μόνο που είχα μάθει ήταν ότι το Alpha είναι ένα πουλί.
Οι αρθρώσεις μου σφυρίζουν στην πόρτα. Είναι μόλις μια ίντσα ανοιχτό όταν πιέζω τον εαυτό μου να κάνει τη Beta του να σκοντάψει πίσω.
Την εντόπισα αμέσως, κρυμμένη πίσω από μια γωνία. "Είσαι έτοιμος;" φωνάζω.
«Αν θέλεις να…» ξεκινάει η Beta Kyle.
«Δεν μιλούσα σε σένα. Μιλούσα στη Νεά».
Η έκφραση στο πρόσωπο της Beta Kyle ήταν μια εικόνα. Το σαγόνι του ήταν ανοιχτό και τα μάτια του είναι διάπλατα. Σαφώς δεν του είχαν πει ποτέ τι να κάνει, ακόμη και από τον Άλφα του.
Η Νεά βγαίνει από την κρυψώνα της, κρατώντας μια μόλις γεμάτη τσάντα μεταφοράς. Σέρνει τα δόντια της στο κάτω χείλος της και γνέφει το κεφάλι της.
"Πού είναι τα υπόλοιπα πράγματά σου; Σου είπα ότι όλα πρέπει να μαζευτούν*
«Αυτό είναι το μόνο που έχει». Ο Τρέι βρυχάται καθώς κάνει την εμφάνισή του.
"Αυτό είναι;" Τον κοιτάζω κατάματα. "Αυτά είναι όλα της; Τι είναι, στα είκοσί της και μόνο αυτό έχει;"
« Τι άλλο χρειάζεται;» σαρκάζει η Beta του.
«Σκότωσέ τον, άσε με να του βγάλω το λαιμό και θα μετανιώσει τη μέρα που μας σταύρωσε».
« Τι περιμένεις;» Ακούω μια φρικτή τσιριχτή φωνή που φαίνεται να δονείται μέσα από τα πατώματα.
Κοιτάζοντας μακριά από το Beta, βλέπω μια γυναίκα να κρατιέται από ένα άγαλμα του εαυτού της που καθόταν στο κάτω μέρος της σκάλας. Τα ξανθά μαλλιά της κρεμούσαν κυματιστά γύρω από το πρόσωπό της καθώς τα πράσινα μάτια της με μελετούσαν και κουνάει τους γοφούς της καθώς πηγαίνει προς τον Τρέι.
Παρατήρησα την αντίδραση του Neah χθες. Όταν ρώτησα τον Trey πού ήταν ο σύντροφός του. Όλο της το σώμα είχε τεντωθεί από φόβο. Φοβόταν αυτή τη γυναίκα και ήθελα να μάθω γιατί.
« Πάρτε το Alpha Dane της. Είμαι βέβαιος ότι θα είναι τόσο χρήσιμη σκλάβα για σένα όσο και για εμάς." Η τσιριχτή φωνή της με διαπερνά κατευθείαν. "Κοίτα το ανόητο κορίτσι, θα λιποθυμήσει." Η ξανθιά μπίμπο γελάει
"Δεν μπορείς να μιλάς πια γι' αυτήν έτσι." Κοιτάζω με βλέμμα το b londe. σύζυγος υπό έλεγχο Υπάρχει μόνο τόση ανυπακοή που θα ανεχτώ».
« ΑΝΥΠΑΚΟΗ!» Η γυναίκα ουρλιάζει τη στιγμή που ο κώλος του Νεά πέφτει στο πάτωμα. «Πώς τολμάς! Αν κάποιος είναι ανυπάκουος, είναι αυτός ο αρουραίος στη γωνία».
« Ποιον στο διάολο αποκαλεί αρουραίο;» Aero γρυλίζει
« Πρέπει να εξοικειωθείς με τη συμφωνία μας.» Φταίω. «Φαίνεται ότι ο σύντροφός σου δεν σου τα έχει πει όλα».
Κουνώντας τον Έρικ προς τα εμπρός, βγάζει ένα χοντρό χαρτί από το φάκελο κάτω από το μπράτσο του. Το συμβόλαιο που έχω συντάξει.
«Όλα αυτά για τη βοήθειά σου;» Τα μάτια του συντρόφου του είναι διάπλατα
«Δεν κάνω μισόλογα συμβόλαια». Παίρνοντας το συμβόλαιο από τον Έρικ, το έσπρωξα στο στήθος του Τρέι «Πάμε στο γραφείο;»
Ο Trey οδηγεί τον δρόμο με τον σύντροφό του να είναι προσκολλημένος πάνω του και το Beta του να βιάζεται πίσω. Οι άντρες μου τους ακολουθούν ενώ εγώ μένω πίσω για να ελέγξω τον νέο μου σύντροφο.
«Είστε περισσότερο από ευπρόσδεκτοι να συμμετάσχετε μαζί μας, τελικά, συμμετέχετε σε αυτή τη συμφωνία. Ή το αυτοκίνητό μου είναι έξω, μπορείτε να πάρετε τα πράγματά σας και να με περιμένετε εκεί».
«Είναι αυτές οι μόνες επιλογές μου;» ψιθυρίζει κρατώντας χαμηλά τα μάτια της
"Προς το παρόν. Προσωπικά, πιστεύω ότι πρέπει να καθίσεις μαζί μας. Θα μου δώσει μεγάλη χαρά να εξοργίσω αυτόν τον σύντροφο των αδερφών σου."
Κρατάει χαμηλά τα γαλάζια μάτια της καθώς συνεχίζει να κρατάει αυτή την τσάντα της. Όσο κοντά της, μπορούσα να δω πραγματικά πόσο άρρωστη φαινόταν. Ακόμα και ο χτύπος της καρδιάς της είναι αργός, σαν να παλεύει να κρατηθεί στη ζωή.
« Τι θα είναι λοιπόν;»
«...» Το κεφάλι της περιστρέφεται μεταξύ της εξώπορτας και της κατεύθυνσης του γραφείου. «Εγώ..... Το γραφείο υποθέτω».
"Καλή επιλογή." Της απλώνω ένα χέρι αλλά δεν το παίρνει. Σπρώχνοντας τον εαυτό της στα πόδια της. Κουνιέται λίγο, αλλά σταθεροποιείται.
Περπατώντας λίγα βήματα πίσω της, βλέπω τις κακές λάμψεις που δέχεται από τον Trey και τους άλλους δύο ηλίθιους καθώς μπαίνει στο γραφείο..
«Κάθισε.» Ψιθυρίζω καθώς περνώ από δίπλα της. Το χέρι μου βόσκει το κάτω μέρος της πλάτης της και αμέσως τεντώνεται.
Στέκεται παγωμένη στο σημείο. Μόνο τα μάτια της τρελαίνονται όταν κουνάει το κεφάλι της.
"Καθίζω!" Το λέω λίγο πιο δυνατά
« Δεν έχει αυτό το προνόμιο εδώ!» Η ξανθιά τραβιέται, με τα χείλη της κυρτωμένα από τη διασκέδαση.
« Το να κάθεται δεν είναι προνόμιο.» γρύλισα, αναρωτιέμαι τι άλλο την ανάγκαζαν να κάνει. Δεν μπορούσα να δω κανένα μώλωπα στα χέρια ή στα πόδια της, ένα καλό σημάδι, ήλπιζα.
' Καλύτερα να είναι!' Aero ρυθμούς στο κεφάλι μου. Την ήθελε να φύγει από αυτό το μέρος όσο κι εγώ.
Η ξανθιά οπισθοχωρεί σωματικά στη θέση της. Το στόμα της πέφτει ορθάνοιχτο, σοκαρισμένη που είχα πει κάτι. «Και προτείνω», κοιτάζω τον Τρέι. "Πες στη σύντροφό σου να κρατήσει το στόμα της κλειστό. Ή μπορώ να της το κλείσω".
" Alpha Dane, είσαι στο σπίτι μου..."
«Και θέλετε τη βοήθειά μου, σωστά;»
Οι τρεις τους αφρούσαν. Σε κανέναν δεν άρεσε να του λένε τι να κάνει στο σπίτι του, αλλά έκαναν ακριβώς αυτό στη Νεά. Δείχνω την άδεια καρέκλα ανάμεσα στον Τζένσον και τον Έρικ και τελικά κάθεται.
«Ας το κάνουμε αυτό». Ο Τρέι λέει «Όσο πιο γρήγορα φύγει, τόσο πιο ευτυχισμένος μπορώ να είμαι».
«Θα πρέπει να διαβάσετε το συμβόλαιο». σκέφτομαι
«Συμφώνησα ότι θα μπορούσατε να την πάρετε ως μέρος της συμφωνίας μας».
« Ηλίθιος!» μουρμουρίζει ο Έρικ. Ήξερε όπως και εγώ ότι τα συμβόλαια έπρεπε να διαβάζονται πριν υπογραφούν
Υπογράφουν χωρίς να διαβάσουν και ουσιαστικά μου πετάνε πίσω το συμβόλαιο. "Γινώμενος." μουρμουρίζει ο Τρέι
«Καλά, μπορείς να τη βγάλεις από το σπίτι μου». Ο σύντροφος του Τρέι ουρλιάζει.
Αν το είχα με τον τρόπο μου, θα έπαιρνα απλώς τη Νεά, τότε δεν θα έπρεπε να ανεχτώ τα twats, αλλά με αυτόν τον τρόπο, δεν μπορούν να την έχουν πίσω. Κι ας παρακαλούσαν. Ένα συμβόλαιο ήταν συμβόλαιο και ήταν αδύνατο να βγουν.
Σηκώνομαι όρθιος, απλώνω ένα χέρι στη Νεά, «Έλα, αφήνουμε αυτή την τρύπα πριν χάσω την ψυχραιμία μου.»
Τα ζεστά δάχτυλά της γλιστρούν στο χέρι μου καθώς σηκώνεται όρθια. Το άλλο της χέρι σφίγγει την τσάντα στο στήθος της καθώς περπατά μαζί μου στην μπροστινή πόρτα. Δεν κοιτάζει καν πίσω για να τους αποχαιρετήσει όπως τα ήθελε. αυτή.
Σταματάει στην ανοιχτή εξώπορτα, με το χέρι της να πέφτει από το δικό μου. Τα μπλε μάτια της είναι διάπλατα καθώς κοιτάζει τη λιμουζίνα.
"Ελα." δίνω οδηγίες
Ο Έρικ και ο Τζένσον στέκονται πίσω της και την παρακολουθούν με περιέργεια.
« Είναι καλά;» Ο Έρικ με συνδέει.
« Ναι;» Μπαίνω μπροστά της και δεν κουνιέται. Φαίνεται να με κοιτάζει κατάματα. «Είναι ώρα να φύγω».
"Καλά." Τα χείλη της μόλις κινούνται
Κάνει ένα βήμα μπροστά, σχεδόν σαν να είναι σε αργή κίνηση. Τα χέρια της πιάνουν το πλαίσιο της πόρτας, οι αρθρώσεις της γίνονται λευκές καθώς ο καρδιακός παλμός της αυξάνεται. Τα χείλη της ανοίγουν λίγο και το χέρι της πέφτει από το πλαίσιο της πόρτας ακριβώς τη στιγμή που τα μάτια της κυλούν στο πίσω μέρος του κεφαλιού της.
«Σε έχω». μουρμουρίζω, πιάνοντάς την λίγο πριν χτυπήσει στο πάτωμα. Ολόκληρο το σώμα της τεντώνεται καθώς τη σηκώνω και τη μεταφέρω στο αυτοκίνητο. Ήταν τόσο αδύναμη και ήταν ακόμα πιο ανάλαφρη από όσο περίμενα. Μάλλον δεν ζύγιζε πολύ περισσότερο από ένα μικρό παιδί.
Ο Τζένσον και ο Έρικ μπαίνουν πρώτοι στο αυτοκίνητο. Ο Τζένσον σηκώνει το φρύδι του προς το μέρος μου και έχει ένα χαμόγελο στο πρόσωπό του ως | γλιστρήστε με τον Neah στην αγκαλιά μου.
«Κράτα τις σκέψεις σου για τον εαυτό σου, Τζένσον!»
Την κρατάω κοντά της, την ακούω να αναπνέει και την καρδιά της να αργεί. Αφήνοντας τα δάχτυλά μου να χτενιστούν τα σκούρα μαλλιά της καθώς γίνεται λίγο περισσότερο μαζί τους.
Ξαφνικά, κάθεται όρθια, απομακρύνεται από μένα και προσπαθεί να γίνει όσο το δυνατόν μικρότερος.
Αποφασίζοντας να μην την αναγκάσω να κάνει τίποτα, κρατάω την προσοχή μου στην Beta και στον αδερφό μου, μιλώντας για τα πράγματα στο πακέτο ενώ της ρίχνω μια ματιά κάθε τόσο για να βεβαιωθώ ότι είναι καλά.
« Έλα.» μουρμουρίζω καθώς η λιμουζίνα σταματάει. Δεν περιμένω τον οδηγό και βγαίνω μόνη μου, απλώνοντάς της ένα χέρι.
«Είμαι καλά.» Μιλάει επιτέλους ενώ ρίχνει μια ματιά στους άλλους και ανακατεύεται προς την ανοιχτή πόρτα.
Κοιτάζει το σπίτι μου, λαχανιάζοντας λίγο. Ήταν εύκολα τρεις φορές μεγαλύτερο από το προηγούμενο σπίτι της και ήλπιζα ότι θα ήταν ευτυχισμένη εδώ. Ότι θα μπορούσα να της προσφέρω μια ζωή καλύτερη από την προηγούμενη.
«Να σου κάνω μια ξενάγηση». Προτείνω καθώς συνεχίζει να σφίγγει εκείνη την τσάντα μεταφοράς στο στήθος της.
Με ακολουθεί χωρίς να λέει λέξη. Δεν είχα ιδέα αν άκουγε αυτά που έλεγα ή όχι
"Τα ωμέγα ανταλλάσσονται σε εκ περιτροπής βάση. Καλό είναι οι νέοι να μάθουν κάποιες ευθύνες πριν βρουν σωστές δουλειές." Της λέω ενώ της δείχνω την τραπεζαρία με ένα τραπέζι αρκετά μακρύ για να χωράει είκοσι άτομα τριγύρω.
Προχωράμε στην κουζίνα. Εκεί που επισημαίνω έναν πίνακα στον τοίχο. "Εάν υπάρχει κάτι που χρειάζεστε, απλά προσθέστε το στον πίνακα και θα παραγγελθεί."
Το μέτωπό της τρέμει και ακόμα δεν λέει τίποτα.
Παίρνω ένα στυλό, χαμογελάω. Ίσως ένιωθε τρομοκρατημένη από εμένα. «Λοιπόν, πες μου, τι χρειάζεσαι γιατί δεν υπάρχει περίπτωση να ζεις κάτω από τη στέγη μου μόνο με τα πράγματα που υπάρχουν σε αυτήν την τσάντα».
Τα εκθαμβωτικά μπλε μάτια της τριγυρίζουν στο δωμάτιο
« Λοιπόν;» ρωτάω.
«Δεν χρειάζομαι τίποτα». ψιθυρίζει
Αναστενάζοντας, αρχίζω να γράφω τα πράγματα κάτω. Εσώρουχα, τζιν, ρούχα προπόνησης, φορέματα, παπούτσια, οτιδήποτε σκεφτώ θα την καλύψει για λίγες μέρες.
Κρατώντας το στυλό ανάμεσα στα δόντια μου, την πιάνω γύρω από τη μέση. Οι αντίχειρές μου συναντιούνται ακριβώς πάνω από τον αφαλό της και τα δάχτυλά μου αγγίζουν τη σπονδυλική της στήλη. Ήταν τόσο αδύνατη, πώς ήταν ακόμα ζωντανή;