Rozdział 3 Walka z wilkiem gołymi rękami i bohaterska akcja ratunkowa

Dziki wilk rozchylił pysk pod wpływem silnego bólu, ale ból zainspirował go do jeszcze większej dzikości.

W obliczu szalonych ataków dwóch dzikich wilków Grace mogła jedynie mocno trzymać jedyną broń w dłoni i ciągle dźgać ich ciała.

Jednak kosztowało ją to wysoką cenę i pozostawiło blizny na całym ciele. Starała się jak mogła, ale miała szczęście i zabiła dzikiego wilka.

Właśnie wtedy, gdy myślała, że zaraz ją zabije wilk, ogromna dłoń nagle uderzyła w innego dzikiego wilka, który szarżował na nią.

Nagle w jej uszach zabrzmiał niski i zimny głos: „Wszystko w porządku?”Grace spojrzała w górę ze zdziwieniem, a tym, co przykuło jej uwagę, były ostre brwi mężczyzny i jego zachowanie w obliczu dzikiego wilka, który znów na niego napadł bezwzględność.

Ból w jej ciele przywrócił ją do rzeczywistości i Grace nie mogła powstrzymać się od poczucia lekkiej irytacji, że była w takim momencie rozproszona.

W przeciwieństwie do Grace, choć mężczyzna nie miał w rękach żadnej broni, do bicia dzikiego wilka używał jedynie pięści wielkich jak worki z piaskiem, aż zaczął wielokrotnie wyć, po czym w końcu odwrócił się i nieśmiało uciekł.

Po rozprawieniu się z wilkiem, Austin odwrócił się i spojrzał na pokrytą bliznami Grace na ziemi. Wyciągnął tylko rękę, żeby pomóc jej wstać, ale zobaczył nóż leżący między nimi.

„ Nie mam na myśli żadnej krzywdy.”Austin cofnął rękę ze spokojnym wyrazem twarzy. „Właśnie zobaczyłem, że potrzebujesz pomocy.”

Grace również zdała sobie sprawę, że jej obrona była teraz trochę za duża i nie mogła' Aby nie czuć się trochę zawstydzonym: „Przepraszam, to reakcja podświadoma”.

„Zrozumiałe.” Po tym jak Austin to powiedział, odwrócił się i przygotował do wyjścia.

Grace była niespokojna, ale mogła tylko zacisnąć zęby i wstać, próbując pójść za nią.

Wilk jednak tak mocno ugryzł ją w udo, że gdy tylko zrobiła krok, nogi się jej ugięły i upadła na ziemię.

Jej prawa noga ponownie opadła ciężko na ziemię, a ból sprawił, że wybuchła płaczem.

Ruch za nim sprawił, że Austin się zatrzymał. Początkowo myślał, że Grace będzie na straży, więc nie planował się zbliżać.

Jednak jej sytuacja nie napawa optymizmem.

Widząc Grace płaczącą z bólu, Austin nie miał innego wyboru, jak tylko ponownie do niej podejść i zapytać: „Czy masz jakichś towarzyszy?”

„ Tak… ale oni już mnie opuścili i uciekli”. Oczy Grace lekko opadły. z nutą samotności w głosie.

Austin zmarszczył brwi. Porzucenie towarzyszki w takim miejscu jest równoznaczne z wysłaniem jej w paszczę wilka.

Znów wyciągnął rękę do Grace: „Mój samochód jest tam. Jeśli chcesz stąd wyjechać, możesz jechać z nami”.

Serce Grace zadrżało, gdy usłyszała słowo „my”.

Mężczyzna stojący przed nią był wyprostowany i właśnie uratował jej życie...

Jednak nie mogła powstrzymać się od wahań, gdy pomyślała o dwóch mężczyznach, którzy wydawali się uczciwi, ale mieli złe intencje.

Ale w końcu Grace zdecydowała się zaryzykować. W końcu, jeśli nie będziesz uprawiał hazardu, pozostanie tutaj doprowadzi Cię tylko do śmierci.

Jeśli opuścisz paszczę wilka i wejdziesz do jaskini tygrysa, w najgorszym wypadku zginiesz.

Austin z łatwością podniósłGrace . Dla niego jej waga była niczym.

Samochód zatrzymał się niedaleko. Widząc nadchodzącego Austina z mężczyzną na rękach, mężczyzna na miejscu kierowcy natychmiast wysiadł z samochodu i podszedł: „Austin, Huzi ma gorączkę”.

Słysząc to, serce Austina zamarło: „Mam to”.

Austina?

Kiedy Grace usłyszała ten tytuł, jeszcze bardziej zainteresowała się tożsamością Austina.

Ten pojazd terenowy ma siedem miejsc siedzących. Posadzono ją na tylnym siedzeniu. Za nią na siedzeniu leżał mężczyzna z zarumienioną twarzą, który musiał być tygrysem, jak go nazywali.

Grace przez całą drogę milczała i od chwili, gdy wsiadła do samochodu, nie odezwała się ani słowem. Nawet wyjmowanie rzeczy z torby odbywa się z łatwością.

Niebo robi się ciemne, ale samochód nie ma zamiaru się zatrzymywać. Grace nie mogła powstrzymać dziwnego uczucia: „Nie znajdziesz miejsca na odpoczynek?”

Mężczyzna prowadzący samochód nazywał się Brighton. Usłyszał głos dziewczyny i potem przypomniał sobie, że w samochodzie był dodatkowy pasażer.

Widząc, że Austin na miejscu pasażera zamknął oczy i nie zamierzał się odzywać, Brighton nie miał innego wyjścia, jak tylko odpowiedzieć w jego imieniu: „Nie ma odpoczynku, będziemy jechać całą noc. Nasz przyjaciel jest kontuzjowany i musi jechać do szpitala”. szpitala w celu jak najszybszego leczenia.”

Słysząc to, oczy Grace lekko się rozjaśniły: „Czy to uraz?”

– Tak. Brighton nie powiedział zbyt wiele.

„Jestem chirurgiem. Jeśli rana nie jest poważna, mogę najpierw pomóc sobie z nią”– powiedziała aktywnie Grace .

„ To dość poważna sprawa, prawdopodobnie nie możesz sobie z tym poradzić.”– powiedziałBrighton .

Siedzący na miejscu pasażera Austin otworzył oczy, gdy Grace powiedziała, że jest chirurgiem. Spojrzał na nią we wstecznym lusterku.

Choć kilka razy tarzała się po ziemi i miała mnóstwo brudu na twarzy, to poza tymi plamami jej rysy twarzy były w rzeczywistości bardzo delikatne i piękne.

Najwyraźniej też była na straży. Po wejściu do samochodu nie wytarła twarzy do czysta, mimo że miała pod ręką wodę, a nawet celowo posmarowała twarz błotem.

Grace z opóźnieniem zauważyła wzrok Austina. Kiedy jej oczy się spotkały, nie unikał jej. Zamiast tego Grace była tak przestraszona, że szybko opuściła głowę.

Widząc to, Austin poczuła, że jest naprawdę kobietą, która ma dużo odwagi i dużo odwagi.

Właściwie Grace była naprawdę przestraszona .

Była to dziewczynka, przebywająca z trzema mężczyznami, z których jeden był chory. Kłamstwem byłoby stwierdzenie, że się nie boję.

„Widzę, że masz apteczkę. Jeśli chcesz uporać się tylko z traumą, mogę to zrobić, jeśli jest ona poważniejsza…” Grace desperacko chciała zyskać na wartości.

Austin dostrzegł jej pilność. Kiedy więc Brighton miał już odmówić, zrobił pierwszy krok i zapytał: „Czy można leczyć ranę postrzałową?”

„Broń?” W kraju, w którym broń jest zabroniona, Grace naprawdę nie spodziewała się, że była to rana postrzałowa.

Ale była po prostu zaskoczona i szybko odzyskała spokój: „To zależy od konkretnego miejsca. Obrażenia są w różnych miejscach, więc trudność i ryzyko leczenia są różne”.

„ Nie wyglądasz na dużego ” . Studia studentów medycyny trwają długo.

„Nie martw się, chociaż nie jestem stara, obroniłam już doktorat”– powiedziała Grace.

„Skończyć doktorat? Niemożliwe, prawda?” Brighton spojrzał na nią podejrzliwie, coraz bardziej czując, że się przechwala.

„Nie ma rzeczy niemożliwych. Od dziecka miałem doskonałe oceny. Ominąłem kilka klas i uczyłem się, aby uzyskać tytuł licencjata, magistra i doktora. Jeśli nie wierzysz, możesz to sprawdzić w Internecie, kiedy połącz się z Internetem – powiedziała spokojnie Grace.

Brighton był teraz przekonany: „Najlepszy uczeń…”

Wiesz, on, szumowina, zawsze zazdrościł najlepszym studentom.

„Przyjrzyj się i zobacz, czy kontuzję Huziego można leczyć.”Austin mówił bezpośrednio.

Odpowiedziała Grace , po czym przeniosła się do tylnego rzędu, korzystając z siedzenia. Na przypomnienie Austina sprawdziła miejsce, w którym zastrzelono Jacka .

Jack został postrzelony w brzuch, a Austin i pozostali mogli jedynie pomóc mu w leczeniu rany. Gaza była teraz przesiąknięta krwią.

Grace ponownie sprawdziła leki w apteczce. Muszę przyznać, że byli dość dobrze przygotowani i mieli nawet butelkęśrodka znieczulającego miejscowo.

Ponieważ Grace była pewna, że poradzi sobie z raną, Austin i Brighton znaleźli osłonięte miejsce i szybko rozbili namiot, zanim zrobiło się zupełnie ciemno.

Po rozbiciu namiotu Austin zaniósł także Grace...