Rozdział 51

Saint owijający się wokół mnie jest jak miękka, wytwarzająca ciepło chmura. Jego zapach jest znajomy i kojący. Jedyne, co byłoby lepsze, to Bronx i moje splątane kończyny.

Poranne światło wdziera się do pokoju i pełza po mojej twarzy. Przeciągam się sennie i odkrywam, że mam sztywny kark i dreszcz wokół siebie. Saint musiał w pewnym momencie nocy zmienić pozycję, ponieważ jego futrzany kokon nie tworzy wokół mnie bariery ciepła. Szarpię koc, aby lepiej się przykryć, ale nie drgnie.

„ Saint, masz futro, przestań zabierać koc”. Jęczę.