Rozdział 46

Punkt widzenia Kasa

Następne kilka dni zaczyna układać się w wygodny dla nas harmonogram. Bronx chodzi do swojego biura w MasonCo większość dni. Tak jak obiecał, kiedy wprowadziłam się do mieszkania, budzi mnie każdego ranka, żeby dać mi znać, że wychodzi. I każdego ranka daje mi namiętnego całusa, który sprawia, że tęsknię za nim, dopóki nie wróci do domu. Jakoś wydaje się, że ma też nieskończony zapas kwiatów. Nie wiem, skąd je bierze, ale przynosi mi kilka każdego wieczoru i umieszcza je w wazonie na mojej szafce nocnej. Wyjmuje te, które zaczynają więdnąć, więc zawsze mam świeży bukiet do obejrzenia.

Zaczynam skupiać się na przeszukiwaniu mojego umysłu w poszukiwaniu Lex. Wgrywam uspokajającą muzykę na telefon i spędzam poranki na medytacji. Czuję ją głęboko w najdalszych zakamarkach mojego umysłu, ale im bardziej się staram, tym trudniej jest mi do niej dotrzeć. Najbliższy sposób, w jaki mogę to opisać, to to, że czuję się, jakby była uwięziona w klatce w ciemnym pokoju w moim umyśle. Problem w tym, że nie mogę znaleźć pokoju i nie wiem, jak otworzyć klatkę. Delilah czasami do mnie dołącza. Jej obecność pomaga mi się odnaleźć, gdy jestem sfrustrowana. Jest też dobrym towarzystwem. Uwielbiam Lenorę i Ashley, ale są trochę starsze ode mnie i czasami trudno się z nimi dogadać.