Rozdział 339 Jego słodkie obietnice

Leonardo wycofał język i zastąpił go palcem, okrążając czubek jej ciasnego otworu, zanim delikatnie zanurzył go w Sofii. Wydała pierwotny krzyk, niezdolna powstrzymać swojej przytłaczającej przyjemności. Jej twarz była zarumieniona, brwi zmarszczone, a oczy błyszczały od wilgoci.

Zatrzymując się na chwilę, Leonardo odsunął się, by spojrzeć na oblicze Sofii, szukając jakichkolwiek oznak niepokoju. Pragnął kontynuować, pragnienie krążyło w jego żyłach, ale jej dobro było jego największą troską. Usta Sofii były rozchylone, jej oddechy przechodziły w urywane sapnięcia. Kiedy nie odpowiedziała natychmiast, delikatnie nacisnął jeszcze raz.

„Powiedz mi, moja miłości. Chcesz, żebym przestał? Powiedz swoje bezpieczne słowo”, wypowiedział, jego własny wewnętrzny zamęt gryzł go w serce. Proszenie jej, by przestała ich intymność, rozdzierało go, ale wiedział, że musi stawiać jej zgodę i komfort ponad wszystko inne.