Rozdział 330 Między mężem a żoną

Oczy Evelyn pozostały utkwione w Leonardo, jej spojrzenie płonęło intensywnym pożądaniem, które groziło, że pochłonie go w całości. Jej uwodzicielskie spojrzenie niosło obietnicę namiętności, jakby miała rzucić się na niego w chwili, gdy tylko nadarzy się okazja. Jej pragnienie było namacalne, tak namacalne, że wydawało się, że niemal czuje jego smak w powietrzu. Na jej czole lśnił lekki połysk potu, dowód żaru, który w niej płonął.

Gdy Leonardo przedstawił Sofię jako swoją żonę, w oczach Evelyn pojawił się błysk czegoś niebezpiecznego. To było palące spojrzenie, które wbiło się w Sofię, wypełnione śmiercionośną intencją, która mogłaby ją spalić swoją intensywnością. Ale tak szybko, jak się pojawiło, Evelyn ukryła je za starannie wykreowanym uśmiechem, maskując swoje prawdziwe uczucia. Sofia, niewinna i niczego niepodejrzewająca, poczuła nagłą falę nerwowości, niepewna burzy zbierającej się pod fasadą Evelyn.

„Miło cię poznać, Sofio” - powiedziała Evelyn, jej głos był przeplatany nutą zmysłowości, gdy wyciągnęła rękę w stronę Sofii w pozornie przyjaznym geście. Sofia, pragnąc zachować uprzejmą postawę, odwzajemniła się i zaczęła wyciągać rękę. Jednak zanim ich dłonie mogły się spotkać, Leonardo szybko przechwycił dłoń Sofii, chwytając ją zaborczo w swoją. Jego uścisk był mocny, niemal zaborczy, jakby chciał rościć sobie prawa do Sofii przy Evelyn.