Rozdział 114 Greyson

MONALIZA

Minęło już kilka dni. Dwa, trzy dni, może cztery dni, nie wiedziałam już tak naprawdę. Ledwo żyłam. Jedynym pewnym znakiem mojego istnienia były moje łzy.

Spojrzałam na posiłek na stole w pokoju i po prostu odwróciłam wzrok. Nie jadłam nic odkąd mnie tu przywieziono. Wypiłam trochę wody, żeby przeżyć, ale nie mogłam znieść jedzenia, kiedy nie miałam pojęcia, co dzieje się na zewnątrz. Kiedy nie miałam pojęcia, w jakim stanie jest teraz moja mama i kiedy nie miałam pojęcia, czy Lucius żyje, czy... Czy nie żyje.