Rozdział 3 Niejasna przeszłość

„Głupi?!” powiedziała zaskoczona Emily.

„Tak! Królewska akademia „Złota wiedza”, moim marzeniem było studiowanie tam, zanim poszedłem do liceum, ale nie miałem odpowiedniej sytuacji finansowej, aby tam pójść” powiedziała Kiara ze smutnym uśmiechem.

Emily spojrzała na nią przez sekundę.

„Jeśli twoja rodzina ma problemy finansowe, to jak możesz uczęszczać do tej szkoły? To nie jest królewska akademia, ale nadal jest to droga szkoła” – powiedziała Emily.

„Wszystko dzięki temu, że wygrałam stypendium.” powiedziała Klara z uśmiechem.

„Jesteś inteligentna, miła” powiedziała Emily z zachęcającym uśmiechem.

„W każdym razie bardzo ciężko pracowałam, żeby osiągnąć doskonałe oceny. Stawiając czoła wszystkim trudnościom po drodze, dowiedziałam się, że mam inne talenty. Szczerze mówiąc, nie byłam pewna, czy powinnam... studiować tam, ale z powodu problemów rodzinnych byłam zmuszona zrezygnować” – powiedziała Kiara z wymuszonym uśmiechem.

„Zostałaś wybrana na pełne stypendium?! Na liceum?!” powiedziała zaskoczona Emily.

Spojrzenie Emily było zszokowane. Wiedziała doskonale, że dla prostych ludzi bez wsparcia finansowego było to praktycznie niemożliwe. Również dla stypendystów wymagania, aby zostać wybranymi, były wysokie. Tylko nieliczni, którzy okazali się geniuszami, zostali wybrani na stypendystów. Nie wspominając o tym, że program liceum był bardziej rygorystyczny niż program uniwersytecki.

„Nie powiedziałam, że wygrałam. Przeszłam dwie rundy, ale nie udało mi się przejść do trzeciej i ostatniej rundy, więc zostałam zdyskwalifikowana” – powiedziała Kiara.

„Powód problemów rodzinnych?” zapytała Emily.

„ Tak!” powiedziała Kiara i nagle przypomniało jej się gorzkie wspomnienie. Kiara posmutniała od samego wspominania przeszłości.

„Jak to się stało, że twoja rodzina zaczęła mieć problemy finansowe?” zapytała Emily. Kiara uśmiechnęła się wymuszenie i spojrzała na nią.

„Minęły trzy lata odkąd mój tata stracił pracę i od tego momentu nagrody, nie wiodłem spokojnego życia. Przystosowałem się do „nowego” świata, który mnie otaczał.” powiedziała Kiara.

„Dlaczego twój ojciec stracił pozycję w rodzinie? Jaką pracę wykonywał?” zapytała Emily z ciekawym wyrazem twarzy.

Emily nie potrafiła zachować spokoju. Chciała poznać powód, dla którego odrzuciła stypendium. Emily zaczęła zadawać jeszcze więcej pytań. Kiara zaczęła rozumieć, że próbowała dowiedzieć się więcej, niż jej pozwolono.

„Wiesz Emily, jesteś miłą dziewczyną. To widać, ale dopiero cię poznałam i naprawdę nie spodziewaj się, że odpowiem na te pytania. Są trochę zbyt prywatne, nie uważasz?!” powiedziała Kiara z uśmiechem.

Czyste brązowe i naiwne oczy Kiary przebijały poważny wzrok w oczach Emily. Emily myślała, że jest fajna i przerażająca w tym samym czasie. Zaczęła rozumieć, że nie może uzyskać od niej żadnych informacji, zamiast tego zyska tylko swój gniew. Emily postanowiła zostawić ten temat detektywowi swojej rodziny.

„Przepraszam za moją nieuprzejmość, Kiara. Nie będę już o tym wspominać.” powiedziała Emily z przepraszającym wyrazem twarzy.

„Dobrze! Wygląda na to, że nie ma zbyt wielu osób na tablicy, więc sprawdzę, w której klasie jesteśmy. Przyjdziesz?” zapytała Kiara.

„Idź pierwsza, bo muszę zadzwonić” powiedziała Emily i wyjęła telefon.

„A co z klasą, w której jesteś?” zapytała Kiara.

„Nie martw się. Zobaczę to sama, ale muszę podjąć tę decyzję, nawet jeśli to trochę potrwa, bo moja mama za dużo gada” – powiedziała Emily z neutralnym wyrazem twarzy.

„Hahaha! Tak samo jak u mnie.” powiedziała Kiara.

Obie dziewczyny się roześmiały, po czym Kiara odeszła. Emily zawołała jedną ze swoich pracownic. „Dzień dobry, pani! W czym mogę pani pomóc?” zapytała pracownica.

„Chcę, żebyś zajrzał do archiwów uczestników stypendiów. Wśród tych, którym się nie udało, sprawdź nazwisko studentki Kiara.” powiedziała Emily rozkazującym tonem.

„A jej nazwisko, moja pani?” zapytał robotnik.

„Zapomniałam. Tak czy inaczej, jeśli pojawi się więcej niż jedna Kiara, wyślij mi zdjęcie, a powiem ci, o której musisz dowiedzieć się więcej” – powiedziała Emily.

„Tak, proszę pani!” – odpowiedział pracownik uprzejmym tonem.

Emily miała zamiar schować telefon do kieszeni, gdy zadzwonił. Zobaczyła imię Sky i postanowiła odebrać.

„Zobacz, kto w końcu zadzwonił! Ja i Sebastian dzwoniliśmy do ciebie ponad tysiąc razy. Gdzie teraz jesteś?” powiedziała Emily sarkastycznym tonem.

„No dalej, E Emily! Nie zaczynaj. Przeżyłem wiele problemów z firmą Tech w Kalifornii” powiedział Sky, dotykając czoła,

„Czy nie mogłeś użyć swoich mocy?” zapytała Emily,

„Głupi! Wiesz, że dziadek by mi wszystkie pieniądze wyciął, gdybym to zrobił” – smutny Sky ze śmiechem,

„Masz rację! Tak czy inaczej, miałam zamiar zadzwonić, żeby poinformować, że podpisaliśmy umowę z firmą w Japonii.” powiedziała Emily.

„Wspaniale, teraz zostały tylko Paryż i Berlin” – powiedział Sky radośnie.

„Tak, ale twój dziadek zadzwonił do nas, kiedy byliśmy w samolocie i powiedział, że się tym zajmie. Musisz przyjść tutaj do szkoły, bo to pierwszy dzień.” powiedziała Emily bardzo poważnym tonem.

„Naprawdę muszę?!” zapytał Sky, który nie miał ochoty przyjść.

„Oczywiście!” powiedziała Emily poważnym tonem.

„Czy jest dużo ludzi?” zapytał Sky. Jego ton był wyraźnie tonem osoby zmartwionej.

„Tak, więc lepiej będzie, jeśli założysz przebranie.” powiedziała Emily poważnym tonem.

„Jak wkurzające!” powiedziała Sky zaniepokojona myśląc o dziewczynach.

„Nie martw się! Nie wszystkie dziewczyny tutaj cię lubią.” powiedziała Emily z wyrazem ulgi, która wprawiła Sky’a w zakłopotanie.

„Co masz na myśli?!” zapytał zaskoczony Sky.

„Spotkałam tu bardzo ciekawą dziewczynę. Nazywa się Kiara. Jest naprawdę miła i silna. Miałam pewne kłopoty ze strażnikiem. Straszył mnie na śmierć, a ona mi pomogła i stawiła mu czoła bez strachu, mimo że był od niej o wiele wyższy. Trochę pogadałyśmy i okazało się, że ona też jest inteligentna” – powiedziała Emily ciekawym tonem.

„Inteligentne! Cóż, większość dziewczyn, które do tej pory spotkałem, jest głupia, poza tobą” – powiedział Sky,

„Dlatego, że jesteśmy jedyni w swoim rodzaju, ale ona jest inteligentna, bo myśli, że ty jesteś naprawdę głupi!” powiedziała Emily ze śmiechem.

„Co, robisz sobie ze mnie żarty?” – zapytał Sky poważnym tonem.

„Nie, nie jestem. Zobaczysz sama, jak tu przyjdziesz. Może ona naprawi twój nudny, poważny i zimny charakter” – powiedziała Emily z nadzieją.

"Hahahahaha! Och, proszę, nie rozśmieszaj mnie. Jestem wampirem, w końcu moja krew ma być zimna." powiedziała Sky z uśmieszkiem.

"Zobaczymy. Poczekam na ciebie w klasie... Poczekaj chwilę, aż sprawdzę, gdzie jest moje imię?"

Deska była zbyt daleko, więc użyła swojego wampirzego wzroku, żeby wszystko zobaczyć.

„Jakie mamy szczęście, że jesteśmy w tej samej klasie, 1-D! Ja, ty i Kiara.” powiedziała Emily.

„Miło, to spotkamy się wkrótce.” powiedział Sky.

„Tak! Muszę już iść, więc się nie spóźnij.” powiedziała Emily.

„Nie, nie zrobię tego” – powiedział Sky i zakończył rozmowę.

„Dokąd teraz chcesz jechać, Wasza Wysokość?” zapytał kierowca.

„Uniwersytet prawa. Szybko” – rozkazał Sky.

„Tak, Wasza Wysokość.” powiedział kierowca.

„Rzadko się zdarza, żeby ktoś zainteresował się Emily. Ciekaw jestem, kto to może być?” pomyślał Sky, czekając na przyjazd na uniwersytet.