Rozdział 1 Pierwszy dzień

"Kiara, obudź się, bo spóźnisz się do szkoły!" krzyknęła pani Karla bardzo głośno.

„Już idę mamo!” powiedziała Kiara, ale nadal nie wstała. Kiedy mama weszła do pokoju i zobaczyła ją śpiącą, postanowiła rzucić jej szklanką wody w twarz.

„MAMO! Co ty robisz? Spójrz na moje ubrania i poduszkę, są całe mokre” – powiedziała Kiara z twarzą mokrą od wody, którą oblała ją matka.

„Wstawaj teraz, bo spóźnisz się do szkoły. To pierwszy dzień. Jesteś teraz studentem uniwersytetu i spóźnianie się nie jest dobre” – powiedziała pani Karla trochę zła.

„Dzięki za radę mamo, ale czy mogłabyś mnie obudzić w normalny sposób następnym razem?” powiedziała Kiara z poważnym wyrazem twarzy.

„Byłoby lepiej dla ciebie, gdyby nie było już nigdy tego 'następnego razu'! Wszystko w porządku, kochanie?” powiedziała mama Kiary, uśmiechając się do niej z cichym i przerażającym naciskiem pochodzącym z jej wymuszonego uśmiechu.

"Jestem martwa, jeśli zrobię to jeszcze raz." powiedziała Kiara do siebie trochę przestraszona.

Po tym, jak jej matka wyszła z pokoju, Kiara poszła do łazienki, aby umyć twarz i zęby, a następnie przygotować się do zjedzenia śniadania z innymi . Zaczęła nosić ubrania, które przygotowała wczoraj wieczorem, a następnie poszła poczuć zapach pysznych naleśników, które właśnie zostały zrobione.

„Dzień dobry, siostro!” powiedzieli jednocześnie jej bracia.

„Dzień dobry Jamesie i Justinie!” powiedziała Kiara z uśmiechem.

James i Justin siedzieli przy stole i jedli naleśniki, które ugotowała ich mama. James miał na sobie niebieską koszulę z jego ulubionymi animowanymi samochodami. Justin miał na sobie czarną skórzaną kurtkę, białą koszulę pod kurtką, niebieskie dżinsy i czarny kapelusz.

„Moi bracia są bardzo przystojni!” pomyślała Kiara, gdy ich zobaczyła.

Kiara rozejrzała się dookoła i nie zobaczyła swojego taty.

„Mamo, gdzie jest tata?” zapytała Kiara, gdy go nie widziała.

„On śpi” powiedziała pani Karla, a jej oczy stały się smutne.

"Och... tak. No cóż, nie martw się mamo." powiedziała Kiara pocieszającym tonem.

Rodzina Kiary była bogata, dopóki jej ojciec nie stracił pracy. Teraz mają normalną miesięczną pensję. Jej ojciec zaczął pić i stał się naprawdę negatywny w stosunku do wszystkiego. Od tamtej pory nigdy nie mieli spokojnego dnia. Rodzina Kiary nie była rodziną taką jak wszystkie inne, byli trochę wyjątkowi.

„Nie martw się mamo! Jako najstarsze dziecko zadbam o to, żebyś miała najlepsze życie, po tym jak skończę szkołę.” powiedziała sobie Kiara. Jej oczy dostrzegły zegar i zobaczyły, że jest już późno.

„Hej, siostro! Posłuchaj tego, najwyraźniej twoja szkoła została wybrana z ro..” powiedział James, patrząc na swojego iPada.

„Kurczę, jestem strasznie spóźniona.” powiedziała Kiara i pośpieszyła, żeby złapać torbę w swoim pokoju.

„Ale siostra tego słucha…” powiedział James i obrócił iPada w jej stronę, aby mogła przeczytać tę niesamowitą nowinę.

„Przepraszam James, ale jestem naprawdę spóźniona, powiedz mi, kiedy wrócę do domu, OK?” powiedziała Kiara z uśmiechem, po czym pobiegła do szkoły, jakby jej życie od tego zależało.

„Jaka kłopotliwa siostra! Minęły już cztery lata, odkąd ciągle się spóźnia. Teraz nadal się spóźnia... Haaaaa... czy ona ma pojęcie, do której prestiżowej szkoły się zapisała?!” powiedział Justin poważnie zaniepokojonym tonem.

„Rzeczywiście, synu. Bardzo martwię się o czas, kiedy znajdzie pracę.” powiedziała pani Karla z zaniepokojonym wyrazem twarzy.

"Hej Justin, mamo, spójrz na to!" powiedział mały James, najmłodszy brat.

„Co się stało, kochanie?” zapytała mama i podeszła, by usiąść obok niego.

„Jak powiedziałem siostrze, szkoła została wybrana jako ta, do której będzie uczęszczał książę Sky. To najnowsze wiadomości w internecie, wszyscy o tym mówią i wygląda na to, że wszystkie wolne miejsca na uniwersytecie są zarezerwowane przez córki bogatych ludzi” powiedział James i pokazał im wiadomości.

„Naprawdę! Potem świetnie ją obudziłam. Może wyjdzie za niego za mąż” – powiedziała pani Karla

Zapadła dwuminutowa pauza, aby wyobrazić sobie tę scenę. Wszyscy troje spojrzeli na siebie i jednocześnie powiedzieli..

„NIE MA MOŻLIWOŚCI!” powiedziały wszystkie trzy jednocześnie z niedowierzaniem.

„Jaka strata, że nie może być odrobinę bardziej kobieca.” powiedziała pani Karla z przygnębionym wyrazem twarzy.

"Mamo, proszę się obudź! Mówimy o Kiarze. Wiesz, Kiara i ja chodziliśmy do tej samej szkoły. Wielu chłopców ją lubiło, ale była zbyt tępa, żeby ją zrozumieć. Naprawdę, współczułam im. A wszyscy chłopcy, którzy się z nią kłócą, są łatwo bronieni, pod tym względem nie jest uważana za dziewczynę. Żadna dziewczyna nie pokona pięciu chłopców, którzy są od niej o dwadzieścia centymetrów wyżsi, nawet ja, który jestem facetem, nie potrafię tego zrobić. Może jest niska, ale jest zaskakująco silna." powiedział Justin, wspominając czas spędzony w szkole.

Nikt nie ośmieliłby się go lub jej dręczyć. Oboje byli dobrzy w walce, ale Justin wiedział, że jego siostra była o wiele lepszą wojowniczką od niego. Kiedy walczyli razem, nikt nie mógł ich pokonać. Świetnie spędzał czas w szkole ze swoją siostrą i często tęsknił za tymi dniami.

„Może, ale jak możesz być pewien, że nie dosięgnie ona oka księcia. Siostra jest znana jako elitarna uczennica. Każdy nauczyciel ją chwali, nawet stypendia, które wygrała, są duże.” powiedział mały James z uśmiechem.

Justin doskonale wiedział, jak inteligentna była Kiara, zwłaszcza jeśli chodzi o naukę zaawansowanej matematyki. Zawsze wkradała się do biblioteki w głównym domu i czytała godzinami.

„James, ona jest mądra. Nie zaprzeczam temu, dzięki Bogu, ale jest zbyt tępa. Jesteś za młody, żeby to zrozumieć” – powiedział Justin z uśmiechem, głaszcząc młodszego brata po głowie.

Dobrze wiedział, że ze względu na jej tępą osobowość i zamiłowanie do jedzenia, w żaden sposób nie zwróci uwagi księcia.