Κεφάλαιο 4 – Απελπισία
Έλλα
Τα χέρια μου τρέμουν καθώς καλώ τον αριθμό της Κέιτ. Έχω θυμώσει ποτέ τόσο; Αν έχω, σίγουρα δεν μπορώ να το θυμηθώ τώρα.
« Γεια;» Η Κέιτ απαντά σχεδόν αμέσως, χρησιμοποιώντας έναν αρρωστημένο γλυκό τόνο που φωνάζει ψεύτικο.
« Κέιτ;» δηλώνω ωμά. «Είσαι με τον Μάικ αυτή τη στιγμή;»
Υπάρχει μια έγκυος παύση στην άλλη άκρη της γραμμής, προτού απαντήσει αδύναμα: «Τι; Φυσικά όχι.”
« Πήγαινε από το Κέιτ, πιστεύεις στ’ αλήθεια ότι δεν ξέρω για το s**t σου;» απαιτώ. «Δεν είμαι εντελώς ηλίθιος».
« Έλα άκουσε–» Αρχίζει, προφανώς ετοιμάζεται να μου δώσει κάποια δικαιολογία.
« Όχι, ούτε καν με νοιάζει πια η μικρή σου σχέση – αλλά πρέπει να του μιλήσω αμέσως». δηλώνω άγρια.
Ακολουθεί άλλη μια παύση και μετά η φωνή της Κέιτ ρίχνει τον αθώο τόνο της. «Δεν σε νοιάζει;» Επαναλαμβάνει, ακούγεται πραγματικά σοκαρισμένη. «Ξέρεις ότι είμαι ήδη έγκυος;»
Δεν ήμουν προετοιμασμένος για τη συγκεκριμένη είδηση. Σφίγγω τα χέρια μου σε γροθιές, νιώθοντας τόσο έξαλλος που σκέφτομαι ότι μπορεί να σπάσω το τηλέφωνο με τη σφιχτή λαβή μου, «Και τι, νομίζεις ότι είναι κάποιο είδος νίκης;» δαγκώνω.
« Ξέρει ότι είσαι έγκυος;» Ρωτάω απότομα, «γιατί ένας άνθρωπος που φοβάται τόσο πολύ την ευθύνη που θα με δηλητηρίαζε για χρόνια είναι μάλλον πρόθυμος να το κάνει σε οποιονδήποτε».
« Λοιπόν, όχι, αλλά με αγαπάει, δεν θα το έκανε ποτέ» προσπάθησε να εξηγήσει.
« Με αγάπησε κι αυτός μια φορά». Την έκοψα. «Τουλάχιστον είπε ότι το έκανε. Είναι εκπληκτικό πόσο γοητευτικός μπορεί να είναι, αν σκεφτεί κανείς πόσο κάθαρμα είναι πραγματικά. Πώς πιστεύετε ότι θα στηρίξει εσάς και το παιδί σας; Δεν έχει καν δουλειά».
« Φυσικά και το κάνει!» Εκείνη αντιτίθεται: «Απλώς δεν σου το είπε γιατί δεν ήθελε να τον αιμορραγήσεις. Είναι χρηματιστής».
« Ω Κέιτ», αναστενάζω, «Φτωχή, ευκολόπιστη, ανόητη Κέιτ. Είναι τόσο χρηματιστής όσο κι εγώ μάγος».
«Μη μου μιλάς έτσι! Έχει λεφτά, μου τα ξεφτιλίζει συνέχεια!». Εκείνη επιμένει.
« Με δόλιες πιστωτικές κάρτες έβγαλε στο όνομά μου!» Φωνάζω, χάνοντας τελείως την ψυχραιμία μου.
« Τι;» Τρίζει.
« Αυτό είναι σωστό. Μόλις το έμαθα – με χρεοκόπησε εντελώς. Καλώ την αστυνομία και αν ήμουν στη θέση σου, θα έλεγχα αμέσως τη δική σου πιστοληπτική ικανότητα, γιατί θα ήμουν πρόθυμος να είμαι ο επόμενος». κουμπώνω.
« Όχι», επαναλαμβάνει αδύναμα, «κάνεις λάθος, με εμένα είναι διαφορετικά».
Η φωνή μου είναι πυκνή από συγκίνηση τώρα, αλλά δεν μπορώ να το κρατήσω. «Και ειλικρινά δεν με νοιάζει πολύ τι θα συμβεί σε σένα Κέιτ, αλλά αν είσαι πραγματικά έγκυος, το μωρό σου αξίζει καλύτερα από το να μεγαλώσει σε ένα καταφύγιο αστέγων και εκεί ακριβώς θα σε προσγειώσει ο Μάικ».
Κλείνω το τηλέφωνο πριν αρχίσω να κλαίω, χωρίς να της δίνω την ευκαιρία να απαντήσει. Γιατί αγόρασα τα ψέματά του ότι ψάχνει για δουλειά τόσο καιρό; Με τσάκισε σιγά σιγά, όλη την ώρα παριστάνοντας τον τόσο ωραίο, και το άφησα να συμβεί.
Ποτέ ξανά. αποφασίζω ε. Δεν θα αφήσω τον εαυτό μου να με ξεγελάσουν ξανά με αυτόν τον τρόπο.
Εξακολουθώ να θέλω να πάρω την εκδίκησή μου από τον Μάικ, αλλά πρώτα πρέπει να προσπαθήσω να σώσω ό,τι έχει απομείνει από τη ζωή μου. Πρέπει να πάω στην αστυνομία και να δω αν μπορώ να επιλύσω αυτά τα οικονομικά ζητήματα… Δεν μπορώ να κάνω μωρό αν είμαι χρεοκοπημένος και μπορώ μόνο να προσευχηθώ να βοηθήσει η αστυνομία.
________________________
« Λυπάμαι πολύ κυρία Ρέινα, αλλά αν ο πρώην σύντροφός σας έχει φύγει από την περιοχή, δεν μπορούμε να κάνουμε πολλά για αυτό». Ο αστυνομικός μου ανακοινώνει αυτά τα νέα περίπου τόσο απαλά όσο θα μπορούσε να σπάσει ένα μυρμήγκι κάτω από την μπότα του. «Θα σας δώσω την αναφορά της αστυνομίας για να τη στείλετε στην εταιρεία πιστωτικών καρτών, αλλά αυτή είναι η μεγαλύτερη βοήθεια που θα λάβετε από εμάς».
Ο θυμός με γεμίζει ως το χείλος. Εγγυώμαι ότι ποτέ δεν θα αντιμετώπιζε την περίπτωσή μου με τόσο λίγη προσοχή ή σεβασμό αν δεν ήμουν μια φτωχή νταντά. Αν ήμουν ένας πλούσιος άντρας όπως ο Ντόμινικ Σινκλέρ, θα γελούσε στα πόδια μου, προσφερόμενος να καταβάλω κάθε προσπάθεια για να λύσω τα προβλήματά μου. Βγαίνω από το σταθμό πριν προλάβω να χάσω την ψυχραιμία μου και να επιτεθώ φραστικά στον άνδρα, καλώντας αμέσως τις εταιρείες πιστωτικών καρτών.
Ένας ένας συντρίβουν τις ελπίδες μου, λέγοντάς μου χωρίς αμφιβολία ότι εάν δεν συλληφθεί κάποιος ένοχος για την υπόθεσή μου, θα θεωρηθώ υπεύθυνος για τις κατηγορίες.
Καθώς κλείνω το τηλέφωνο στην τελευταία κλήση, νιώθω τη γη να καταρρέει κάτω από τα πόδια μου. Πώς έφτασε σε αυτό; κυριολεκτικά δεν έχω τίποτα. Κανείς δεν θα με προσλάβει χωρίς σύσταση από τον προηγούμενο εργοδότη μου, πράγμα που σημαίνει ότι δεν θα μπορώ να πληρώσω ενοίκιο ή να κρατήσω φαγητό στο τραπέζι. Κανονικά μπορεί να στραφώ στην Κόρα τέτοια στιγμή, αλλά δεν μπορώ να την επιβαρύνω με αυτό όταν είναι στο ίδιο σκάφος.
Αύριο θα μάθω επιτέλους αν είμαι έγκυος ή όχι, και μέχρι τώρα η περίεργη αίσθηση που βιώνω τις τελευταίες μέρες ήταν παρηγοριά και πηγή ελπίδας. Δεν ξέρω πώς να το εξηγήσω: είναι σαν να διαφέρω ξαφνικά με κάποιο τρόπο – παρόλο που δεν μπορώ να δω καμία αλλαγή, απλώς έχω τόσο έντονη, γνωρίζοντας ότι δεν είμαι πια η ίδια γυναίκα που ήμουν πριν από μια εβδομάδα.
Νόμιζα ότι ήταν σημάδι ότι η γονιμοποίηση λειτούργησε, αλλά τώρα προσεύχομαι ώστε η φαντασία μου να ξεπεράσει τα όρια.
Στην αρχή προσπαθώ να αποσπάσω την προσοχή μου, ανοίγοντας την τηλεόραση και παγώνω όταν βλέπω τον Dominic Sinclair στις ειδήσεις να μιλά για όλες τις πρωτοβουλίες καλής θέλησης του στην κοινότητα. «Όταν τελειώσει η δουλειά μας, το παιδικό σπίτι του Moon Valley θα είναι ένας χώρος αγάπης και κοινότητας, με κίνητρο να βρούμε τα καλύτερα σπίτια για κάθε παιδί που έχει ανάγκη. Η πρωτοβουλία μας όχι μόνο διασφαλίζει ότι οι μόνιμοι κάτοικοι στο σπίτι έχουν τις καλύτερες δυνατές συνθήκες, αλλά ότι υπάρχει συνεχής παρακολούθηση με τα παιδιά που τοποθετούνται σε θετές οικογένειες για να διασφαλιστεί ότι θα ευδοκιμήσουν στα νέα τους σπίτια».
Τόσο για τον υποτιθέμενο φιλάνθρωπο, σκέφτομαι πικρά. Κλείνοντας το μάτι στις ζωές που καταστρέφει εγωιστικά, ενώ παριστάνεται ότι είναι φίλος των κατεστραμμένων . Πριν από μια εβδομάδα μπορεί να με συγκίνησε μια τέτοια εκπομπή. Μεγάλωσα σε ένα ορφανοτροφείο ακριβώς όπως αυτό που περιγράφει, και ξέρω πόσο τρομερές μπορεί να είναι οι συνθήκες. Τώρα όμως δεν βλέπω τίποτα άλλο παρά την υποκρισία του. Η Κόρα ήταν και αυτή ορφανή, δεν έκανε τίποτα κακό – πού είναι η συμπόνια του για αυτήν; Προφανώς είναι μόνο για τις τηλεοπτικές κάμερες. Είναι κρίμα. Είναι πολύ πειστικός… το ίδιο και ο Μάικ.
Φυσικά ο Mike δεν ήταν ποτέ τόσο όμορφος όσο ο Dominic Sinclair, ούτε είχε ποτέ το χάρισμά του ή την επιβλητική παρουσία του. Δεν ξέρω αν έχω γνωρίσει ποτέ κάποιον σαν αυτόν. Ακόμα κι ενώ αρνιόταν να με βοηθήσει, με επέπληξε και με πετάξει έξω από την πόρτα, μέρος του εαυτού μου εξακολουθούσε να καταλαμβάνεται από τα όμορφα χαρακτηριστικά του και τον καθαρό μαγνητισμό του.
Κουνώντας τον εαυτό μου, κλείνω την τηλεόραση. Τι στο διάολο είναι λάθος με εμένα; Ο άντρας είναι ένας άκαρδος δισεκατομμυριούχος και εξακολουθώ να κάθομαι εδώ και να φεγγαρίζω από πάνω του σαν ανόητη μαθήτρια.
Καταλήγω να κοιμάμαι νωρίς, προσπαθώντας να μην σκέφτομαι το αύριο. Φυσικά, εξακολουθώ να είμαι ξύπνιος μέχρι αργά το βράδυ – ξέρω τι σημαίνει να μεγαλώνεις ορφανό και δεν μπορώ να αντέχω να φέρω ένα παιδί στον κόσμο μόνο και μόνο για να το εγκαταλείψω σε αυτή τη ζοφερή ύπαρξη. Όσο περισσότερο ξετυλίγεται η ζωή μου, τόσο πιο έντονες γίνονται οι επιλογές μου.
Εάν είμαι έγκυος… Θα κάνω έκτρωση του παιδιού; Κι ας είναι αυτό που ήθελα σε όλη μου τη ζωή!