Κεφάλαιο 24

Σινκλέρ

Κάθομαι στο γραφείο μου και μιλάω με το ντουλάπι μου, όταν το υπέροχο άρωμα της Έλλας γεμίζει τη μύτη μου. Την σκεφτόμουν όλο το πρωί, αναρωτιόμουν πώς πήρε τα νέα της συνέντευξης και μισούσα που δεν κατάφερα να της το πω αυτοπροσώπως. Κανονικά δεν θα έκανα κάτι τέτοιο, αλλά έπρεπε να επικοινωνήσω με τους φρουρούς μου για την έρευνά τους για τον εισβολέα, και κοιμόταν τόσο γλυκά που δεν άντεχα να την ξυπνήσω.

Μπορώ να αντιληφθώ πόσο κοντά είναι τώρα και αναρωτιέμαι αν κάτι πήγε στραβά. Είμαι ήδη στα πόδια μου όταν ακούω τον βοηθό μου να την ενθαρρύνει να μείνει, «Όχι, θα θέλει να σε δει, απλά περίμενε μια στιγμή».