Κεφάλαιο 28

Έλλα

Ακούω τα βήματα του Σινκλέρ να ανεβαίνει τις σκάλες μόλις περασμένες πέντε και συνειδητοποιώ ότι πρέπει να έφυγε από τη δουλειά το συντομότερο δυνατό. Δεν παραπονιέμαι, ήμουν τόσο πρόθυμος να τον ρωτήσω για τον Mike από τότε που με κάλεσε η αστυνομία, και όσο απίστευτο κι αν φαίνεται, μου λείπει όσο περισσότερο χρόνο περνάμε χώρια. Νομίζω ότι πρέπει να είναι η λαχτάρα του κουταβιού να είναι κοντά στον πατέρα του και όχι το δικό μου ενδιαφέρον, γιατί τις περισσότερες φορές είμαι νευρικός ή υπερβολικός όταν είμαστε μαζί. Η μόνη εξαίρεση είναι όταν πηγαίνω στα δωμάτιά του την ώρα του ύπνου. Δεν έχω δει ούτε έναν εφιάλτη από τότε που επέμεινε να αρχίσουμε να κοιμόμαστε μαζί και ανυπομονώ να κοιμηθώ στην δυνατή αγκαλιά του κάθε βράδυ.

Μπαίνει στα δωμάτιά μου χωρίς να χτυπήσει, χαρίζοντας μου ένα πλατύ χαμόγελο όταν με βλέπει αγκαλιά στο κρεβάτι. Ο γιατρός μου έδωσε αυστηρές εντολές να ξεκουραστώ σήμερα, και μετά την εξαντλητική δοκιμασία στο νοσοκομείο, στην πραγματικότητα δεν με πείραξε. «Γεια σου κόπο». Ο Σινκλέρ με χαιρετίζει με αγάπη, καθισμένος στην άκρη του στρώματός μου. «Πώς αισθάνεσαι;»