บทที่ 22 ยี่สิบสอง

นางยิ้มเยาะ “ข้าจะไม่เสี่ยงอีกแล้ว ราชาของข้า” เขาอมยิ้มอย่างมึนงงในขณะที่นิ้วของเขาลูบเส้นผมของนางลงมาตามหลังด้วยความรัก

“ นั่นคงเป็นสิ่งที่ชาญฉลาดที่สุดที่จะทำในคืนนี้ ราชินีของฉัน” เขายิ้มเยาะ

“ ซานดาร์ โปรดหยุดเรียกฉันแบบนั้น ฉันไม่ใช่ราชินีของคุณ ฉันเป็นแกมม่า ถ้าคุณไม่หยุด คนอื่นๆ จะคิดว่าพวกเขาจำเป็นต้องทำตาม” เธออ้อนวอนด้วยความรำคาญขณะตรวจสอบโทรศัพท์ของเธอ โดยไม่เห็นว่าคำพูดของเธอทำร้ายซานดาร์ถึงแก่นแท้ของมัน สัตว์ของมันคร่ำครวญ และมันต้องการให้มันวางคู่ของมันไว้บนตักของมัน กอดมันไว้ใกล้ๆ และบอกมันซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่ามันจะเป็นราชินีที่น่าอัศจรรย์แค่ไหนจนกว่าเธอจะเชื่อมัน หลังจากที่มันตื่นตัวอย่างควบคุมไม่ได้ในคืนนี้ มันไม่กล้าที่จะพยายามทำอะไรตลกๆ เพื่อทำให้เธออารมณ์เสียไปมากกว่านี้ ดังนั้น มันจึงยังคงลูบผมของเธอต่อไปในขณะที่ทนกับความเจ็บปวดในใจของมัน