บทที่ 25 ยี่สิบห้า

แต่เธอก็รู้ด้วยว่าตั้งแต่พวกเขาพบกัน เธอเก็บกดมาตลอด เธอระมัดระวังกับเขาเพราะกลัวว่าหัวใจของเธอจะรับการปฏิเสธอีกครั้งไม่ได้ เมื่อเห็นว่าเขาเป็นราชาไลแคน เธอมั่นใจ แน่ชัดเลยว่าเขาจะปฏิเสธเธอด้วยเหตุผลมากมาย เธอไม่ใช่ไลแคน เธอไม่ได้มีสายเลือดอัลฟ่า เธอไม่สวยเลยแม้แต่กับหมาป่า และแล้วปากของเธอที่มักจะพูดทุกอย่างที่เธอรู้สึกและคิด โดยไม่คำนึงว่ามันจะส่งผลต่อผู้ฟังอย่างไร เธอไม่สนใจว่าคนอื่นคิดอย่างไรกับเธอ นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเธอจึงกล้าพูดกับคัมมิงทั้งสามคนและเกร็กแบบนั้น เธอจะไม่เดินเข้าไปหาไลแคนโดยตั้งใจและหาเรื่อง เธอไม่ได้โง่หรือประมาท แต่ถ้าพวกเขาเอาเรื่องเธอมาให้เธอ เธอจะไม่ลังเลที่จะปกป้องตัวเอง

ลูเซียนหัวเราะเบาๆ เมื่อเธอนึกถึงว่าพันธะคู่ครองได้ครอบครองราชาสิ่งมีชีวิตที่ทรงพลังที่สุดของทั้งสองสายพันธุ์สำเร็จได้อย่างไร 'โอ้ เทพธิดาแห่งดวงจันทร์ คราวนี้คุณเล่นได้ดีขึ้นจริงๆ ใช่ไหม?' เธอ เยาะเย้ย เธอไม่ได้รู้สึกสะเทือนใจมากนัก อาจเป็นเพราะเธอฝึกฝนการต่อต้านพันธะคู่ครองจากคู่ครองทั้งห้าคนก่อนซานดาร์มาเพียงพอแล้ว

หัวใจของเธอรู้สึกหนักอึ้งเมื่อนึกถึงการสูญเสียเขาไปเพื่อรักษาส่วนหนึ่งของชีวิตที่เธอไม่ต้องการจะสละไป เมื่อเธอจำได้ว่าแซนดาร์บอกเธอว่าเขารักเธอเมื่อคืนก่อน เธอไม่สามารถหยุดน้ำตาที่ไหลอาบแก้มได้อีกต่อไป เธอรีบเช็ดน้ำตาออกและหันไปคิดถึงกลุ่มอัญมณี เธอต้องมุ่งความสนใจไปที่การต่อสู้ กลุ่มทั้งหมดกำลังหวังพึ่งพวกเขา