Rozdział 3: Przyjęcie skoku spadochronowego w rozpaczy

Jednak mężczyzna zdawał się przewidzieć jej ruch i ruchem ręki zablokował jej kolano. Ten odważny człowiek! Sophia odepchnęła go mocno i ze złością, chcąc odepchnąć, ale on niespodziewanie chwycił mocno jej miękką rączkę, splecionymi palcami mocno przyciskając ją do drzwi kabiny.

W oczach Sophii malował się protest i gniew: Kim ty jesteś! Puść mnie! Samolot zaraz się rozbije! Słyszałeś to!

Mężczyzna zignorował ją i ponownie przycisnął do drzwi kabiny, całując ją jeszcze mocniej i namiętniej. W tym momencie jedna ze „szpiegów”, która się odwróciła i odeszła, nagle zatrzymała się i spojrzała na Sophię.

„Szefie, co się stało?” zapytał podwładny.

„ Nie mamy dużo czasu. Gang Czarnego Smoka wkrótce go znajdzie. Musimy wyjechać tak szybko, jak to możliwe”. Nalegał inny podwładny.

„Na co patrzysz?” Najstarszy brat rzucił Sophii ostre spojrzenie, pozostali również spojrzeli w jego stronę.

Sophia nagle zdała sobie sprawę, że ich oczy nie są zwrócone na nią, lecz na... mężczyznę, który ją namiętnie całował! To była jej wina, że za dużo się ruszała i zwróciła na siebie ich uwagę. W tym momencie szef wyjął już pistolet z kieszeni i bez wahania nacisnął spust.

Reakcja mężczyzny była niezwykle szybka. Gdy tylko usłyszał hałas, rzucił w nich kocem gościnnym. Koce zasłaniały kobietom pole widzenia. Gdy odsunęli koce, mężczyzna mocno przytulił Sophię i wyskoczył z samolotu. Ich prędkość jest oszałamiająca!

Spadochron powoli rozłożył się w powietrzu, a dwie osoby natychmiast zawisły w powietrzu, utrzymując bezpieczną odległość od samolotu.

„Szefie, to on! Uciekł!” krzyknął jeden z jego ludzi.

"Strzelać!" szef rozkazał bez wahania.

W powietrzu rozbrzmiewał odgłos strzałów, ale gdy spadochrony odlatywały coraz dalej, kule nie zdały się na nic. Szef krzyknął niechętnie: „Chase!”

Kilku jego ludzi szybko założyło spadochrony, wyskoczyło na powierzchnię i podążyło tuż za nim.

„Ach…” Sophia nigdy nie pomyślała, że będzie w niewytłumaczalny sposób uwikłana w tę burzę. Kim jest mężczyzna stojący przede mną? Tak naprawdę ścigały go różne gangi!

Mocno objęła szyję mężczyzny, niemal na nim wisząc. Dlaczego ta grupa okrutnych mężczyzn i te skrupulatne „szpieżki” ścigały tego człowieka? Jakie ma pochodzenie?

Sophia wiedziała, że ma duże kłopoty. Miała zamiar przesłuchać mężczyznę, ale odkryła, że jego powieki stopniowo się zamykają, a ręce, które trzymały ją w talii, słabo się rozluźniają, a cała osoba zapada w śpiączkę...

„ Hej! Nie śpij... Obudź się!” Sophia była tak przestraszona, że przytuliła go mocniej. To dzieje się w powietrzu! Jeśli nie będzie ostrożna, straci życie!

„Boisz się? Hej! Wygląda na to, że nasz spadochron jest zepsuty!” Sophia z przerażeniem odkryła, że strzały przed chwilą trafiły w ich spadochron...

Mężczyzna był już nieprzytomny i nie mógł słyszeć jej wołań. Sophia spojrzała w górę i zobaczyła , że spadochron rzeczywiście ma kilka dziur i szybko opada.

Sophia modliła się w duchu: O Niebo, o Ziemio, czy naprawdę mam tu spaść? Pod nami rozciąga się rozległy ocean! Miała nadzieję, że spadochron wytrzyma jeszcze trochę. Ona nie chciała umierać. Nie chciała umierać tak szybko i nie chciała kończyć swojego życia w tak absurdalny sposób!

Jednak spadochron spadał z alarmującą szybkością. Przez 25 lat życia Sophia nigdy nie zdawała sobie sprawy, jak wielkiego pecha ją spotkało! Dziś spotkały ją same nieszczęścia!

Zanim zdążyła się zastanowić, oboje z pluskiem wpadli ciężko do morza, rozchlapując ogromną ilość wody...