Το POV της Τζούντι
Σήμερα υποτίθεται ότι ήταν η μέρα που αρραβωνιαστήκαμε με τον μοιραίο σύντροφό μου. Τώρα όμως τον βλέπω να φιλάει μια άλλη γυναίκα. Ο γάμος της θα μπορούσε να τον κάνει τον μελλοντικό Alpha επειδή είναι κόρη του Gavin Landry, του πιο ισχυρού προέδρου των Lycan στον κόσμο.
Πριν από μερικούς μήνες, ο Άλφα μας πέθανε κατά τη διάρκεια μιας μάχης και τώρα όλοι οι υποψήφιοι διαγωνίζονται για αυτή τη θέση, συμπεριλαμβανομένου του συντρόφου μου, Ίθαν.
Όλοι γνωρίζουν τον έλεγχο των Λυκάνων, τον πληθυσμό των λυκανθρώπων. Και ο Γκάβιν; Θα μπορούσε να διορίσει μόνος του όλους τον νέο Alpha.
Έτσι, ο Ίθαν έκανε την επιλογή του.
Αυτή, όχι εγώ.
«Πάρε μου ένα ουίσκι και ένα μαρτίνι για την κυρία», ακούστηκε μια βαθιά φωνή από κοντά. «Είναι η μέλλουσα νύφη ή ο μελλοντικός γαμπρός που σας έχει φτιάξει τη διάθεση;»
«Απλώς δεν ασχολούμαι με τα πάρτι», αποφάσισα να πω.
«Ούτε είμαι», μουρμούρισε. «Είμαι εδώ από υποχρέωση».
Ο μπάρμαν έβαλε το ποτό μου μπροστά μου και αμέσως ήπια μια γουλιά, αναστενάζοντας από ικανοποίηση. Περίμενα το αλκοόλ να κάνει τη δουλειά του και να τελειώσει να μουδιάζω τον πόνο.
Κάθε φορά που ο Ίθαν τη φίλησε με σκότωνε λίγο περισσότερο.
Πώς και η ζωή μου πήρε μια τόσο καταστροφική τροπή; Πώς θα μπορούσε ο μοιραίος σύντροφός μου να μου το κάνει αυτό; Τα 2 χρόνια μαζί μας δεν σήμαιναν τίποτα; Το σημάδι στο λαιμό μου σήμαινε τόσο λίγο για εκείνον;
«Ευχαριστώ για το ποτό», είπα στον άντρα.
Ήπια μια τελευταία γουλιά από το μαρτίνι μου και άρχισα να κατεβαίνω από το σκαμπό, μόνο που η μπλούζα μου κούμπωσε στη γωνία του πάγκου και μόλις άκουσα έναν δακρύζοντα ήχο, άρχισα να πέφτω στο έδαφος. Έκλεισα τα μάτια μου, προετοιμάζοντας τον εαυτό μου για τον αντίκτυπο, αλλά δεν ήρθε ποτέ,
Αντίθετα, ένιωσα δυνατά χέρια να τυλίγονται γύρω από το σώμα μου, να με σηκώνουν στον αέρα. Άνοιξα τα μάτια μου και κοίταξα τον άντρα που με έπιασε και η ανάσα μου κόπηκε.
Ήταν τόσο όμορφος,
Με κράτησε με ευκολία σαν να μην ζύγιζα τίποτα και από την αίσθηση των χεριών του γύρω μου μπορούσα να καταλάβω ότι ήταν μυώδης. Μου χαμογέλασε και ένα λακκάκι εμφανίστηκε στο δεξί του μάγουλο.
Ήθελα να γλείψω αυτό το λακκάκι.
«Κυρία, με ερωτεύεστε;» ρώτησε πειραχτικά.
Τον κοίταξα για περισσότερη ώρα πριν τον κοψω τα μάτια μου, βλέποντας τι έκανε εκεί π.
«Είσαι αστείος, έτσι δεν είναι;»
Εκείνος χαμογέλασε. Μετά κοίταξε το πουκάμισό μου και αμέσως συνοφρυώθηκε.
«Άσε με να σε πάω στη σουίτα μου στον επάνω όροφο», είπε, κάνοντας την καρδιά μου να χτυπήσει.
«Τι;» είπα ψιθυριστά.
Τα μάτια του συνάντησαν τα δικά μου και χάθηκα για μια στιγμή στην ομορφιά τους.
Θεά, η ωραία του εμφάνιση ήταν αμαρτωλή.
"Το πουκάμισό σου είναι σκισμένο. Έχω ένα που μπορείς να το φορέσεις στον επάνω όροφο στη VIP σουίτα μου", εξήγησε.
Ανοιγόκλεισα μερικές φορές και έκανα ένα νευρικό γέλιο.
"Ω, εντάξει. Ευχαριστώ", κατάφερα να ψαλιδίσω.
Γύρισε στον μπάρμαν.
«Φόρτισε τα ποτά μας στη σουίτα μου», διέταξε.
«Ναι, κύριε».
Επέτρεψα στον άντρα να με βγάλει από το δωμάτιο.
Τα χέρια του ήταν τόσο ζεστά που βρέθηκα να ακουμπάω το κεφάλι μου στο φαρδύ στήθος του, αναπνέοντας το άρωμα μέντας του. Ο λύκος μου σχεδόν γουργούριζε στο μυαλό μου. Ήταν ήσυχη το μεγαλύτερο μέρος της βραδιάς ενώ έγλειφε τις πληγές που είχε προκαλέσει ο σπασμένος δεσμός του συντρόφου. Αλλά αυτή τη στιγμή, ήταν σαν να είχε ξεχάσει ότι ήταν ραγισμένη.
«Βγάλε το πουκάμισό σου», διέταξε όταν ήμασταν στη σουίτα. Με είχε απελευθερώσει και πήγαινε προς την ντουλάπα.
"Με συγχωρείτε;" τσίρισα.
«Έτσι, μπορείς να φορέσεις ένα νέο πουκάμισο», εξήγησε.
«Σωστά», ανέπνευσα,
Σήκωσα το σκισμένο πουκάμισό μου πάνω από το κεφάλι μου και το πέταξα στο κρεβάτι, αφήνοντάς με μόνο το σουτιέν μου από τη μέση και πάνω. Μόλις βρήκε ένα πουκάμισο, γύρισε προς το μέρος μου, και ολόκληρο το σώμα του πάγωσε καθώς τα μάτια του έτρεχαν στο σώμα μου. Ήμουν πολύ απασχολημένος να τον κοιτάζω για να τον παρατηρήσω να με κοιτάζει, αλλά όσο περισσότερο τον κοιτούσα, τόσο περισσότερο άρχισα να τον αναγνωρίζω.
Τότε, η συνειδητοποίηση με χτύπησε, και λαχάνιασα.
«Εσύ είσαι…» ανάσασα, κάνοντας ένα βήμα πίσω.
Τα μάτια του γύρισαν προς τα πάνω και συνάντησαν τα δικά μου. το μέτωπό του τοξωτό.
«Με ξέρεις;» ρώτησε.
«Σε ξέρω», ξεκαθάρισα.
Η γωνία των χειλιών του έγειρε προς τα πάνω καθώς προχωρούσε προς το μέρος μου, αργά, σαν να καταδίωκε το θήραμά του. Μπορούσα ουσιαστικά να ακούσω τους ήχους του παλμού της καρδιάς μου.
«Και τι ξέρεις για μένα;»
«Μόνο αυτά που έχω ακούσει...» παραδέχτηκα.
«Και τι έχεις ακούσει;»
"Είσαι ο Gavin Landry, Πρόεδρος της Lycan. Είσαι playboy, έχεις μια νέα γυναίκα κάθε εβδομάδα και δεν κοιμάσαι ποτέ με την ίδια γυναίκα δύο φορές."
Ανασήκωσε τα φρύδια του,
«Έτσι είναι; ρώτησε. «Πες μου περισσότερα για τον εαυτό μου».
Κόλαση, είναι ο πατέρας της νύφης και ο μελλοντικός πεθερός του Ίθαν; Είμαι μπερδεμένος, δεν ξέρω τι να κάνω. Αλλά δεν εκπλήσσομαι που δεν τον αναγνώρισα στην αρχή. Η οικογένεια Lycan δεν είναι υψηλού προφίλ, έχει συνηθίσει περισσότερο να μένει στο παρασκήνιο παρά να γίνεται πολιτικοί και διασημότητες όπως ο λυκάνθρωπος Alpha.
Να του πω ποιος είμαι; Αλλά αυτό θα ήταν ανόητο σε αυτή τη μαμά.
Συνέχισε να περπατάει προς το μέρος μου και εγώ συνέχισα να περπατάω προς τα πίσω μέχρι που η πλάτη μου χτύπησε στον τοίχο.
«Τι άλλο θέλεις να μάθεις;» ρώτησα με τη φωνή μου να βγαίνει ανάσα.
"Πάντα
Δεν είμαι σίγουρος αν μιλούσε ο μαρτίνι ή εγώ, αλλά αποφάσισα να είμαι τολμηρός. Αν ο Ίθαν μπορεί να αφεθεί σε κάποιον νέο, τότε θα μπορούσα κι εγώ.
Σήκωσα το βλέμμα μου για να συναντήσω το δικό του καθώς πλησίαζε.
«Τα μάτια σου...» άρχισα να λέω. «Έχω ακούσει ότι ήταν μαγευτικά και πρέπει να συμφωνήσω».
«Τι άλλο ;»
Κατάπια το κομμάτι στο λαιμό μου.
«Όταν χαμογελάς, έχεις αυτό το αξιολάτρευτο λακκάκι στο μάγουλό σου...» ψιθύρισα.
Ήταν μόλις λίγα εκατοστά από μένα τώρα και με κοιτούσε τόσο έντονα που νόμιζα ότι θα καώ κάτω από τον έλεγχο του. Έγλειψε τα χείλη του, τραβώντας την προσοχή μου στο στόμα του." Και τα χείλη σου...
Πριν προλάβω να ολοκληρώσω αυτή τη φράση, το στόμα του έπεσε στο δικό μου. Το φιλί του ήταν κάθε άλλο παρά απαλό και γλυκό αλλά γεμάτο πείνα και κατοχή. Τον φίλησα με την ίδια προθυμία. Η γλώσσα του έκανε το δρόμο της ανάμεσα στα χείλη μου, δοκιμάζοντας κάθε εκατοστό μου. Με σήκωσε στον αέρα, το σώμα μου καρφώθηκε ανάμεσα στον τοίχο και σε αυτόν. Ενστικτωδώς τύλιξα τα πόδια μου γύρω από τη μέση του και του επέτρεψα να βαθύνει το φιλί.
Τα χείλη του κατέληξαν στον αυχένα μου και η ζεστασιά απλώθηκε σε όλο μου το σώμα καθώς τον ένιωσα να πιπιλάει την απαλή μου σάρκα.
Όλος ο αυτοέλεγχος και η κοινή λογική έφυγαν από το μυαλό μου τη στιγμή που τα χείλη του άγγιξαν τα δικά μου, το μόνο που μπορούσα να σκεφτώ ήταν ο Γκάβιν. κατανάλωσε το μυαλό, το σώμα και την ψυχή μου εξ ολοκλήρου. Τράβηξα τη γραβάτα του, θέλοντας να την βγάλω και το πουκάμισό του. Με βοήθησε να λύσω τη γραβάτα του και μετά σήκωσε το πουκάμισό του πάνω από το κεφάλι του, πετώντας το στο έδαφος.
Άφησα τα δάχτυλά μου να εξερευνήσουν το σώμα του. περιφέρονταν πάνω από τους κοιλιακούς του και μέχρι τους φαρδιούς ώμους του.
Βόγκηξα στο στόμα του καθώς τα χείλη του ξαναβρήκαν τα δικά μου.
«Είσαι σίγουρος ότι το θέλεις αυτό;» ρώτησε ανάμεσα σε φιλιά.
«Ναι», ξεσήκωσα. «Είμαστε και οι δύο πρόθυμοι ενήλικες, οπότε γιατί όχι;»
Τα χείλη του ήταν ξανά στα δικά μου και τη στιγμή που ήταν έτοιμος να βγάλει το σουτιέν μου, έλαβα ένα δακρύβρεχτο μυαλό από τη θετή μητέρα μου.
"Τζούντι! Σε παρακαλώ, έλα σπίτι!" Ακουγόταν πανικόβλητη. η μητέρα μου δεν πανικοβλήθηκε ποτέ.
Το άκουσμα της φωνής της ήταν σαν να μου έριξαν κρύο νερό στο κεφάλι και ξεγέλασα. Άφησα τα πόδια μου να πέσουν από γύρω του και πίεσα το στήθος του.
«Σταμάτα», είπα λαχανιασμένη. «Πρέπει να φύγω».
Εκείνος συνοφρυώθηκε.
«Δεν έχω πολλή υπομονή, σταμάτα να αστειεύεσαι», λέει, με έναν υπαινιγμό θυμού στον τόνο του.
"Λυπάμαι πολύ. Αλλά είμαι σίγουρος ότι έχεις πολλές άλλες επιλογές", είπα και άρχισα να τρέχω προς την πόρτα, αλλά εκείνος με άρπαξε από το χέρι, σταματώντας με.
Στριφογυρίζω για να τον αντιμετωπίσω, ο δικός μου θυμός βγαίνει στην επιφάνεια, αλλά πριν προλάβω να πω οτιδήποτε, δείχνει το κρεβάτι.
«Το πουκάμισό σου είναι σκισμένο, θυμάσαι;»
Κοίταξα το σουτιέν μου συνοφρυωμένος.
"Ω..."
Αναστέναξε, έπιασε το πουκάμισό του και βάζοντάς το πάνω από το κεφάλι μου.
Εισέπνευσα βαθιά και η ζεστασιά απλώθηκε σε όλο μου το σώμα. του μύριζε.
Η στιγμή που μπήκα στο σπίτι. Άκουγα τη μητέρα μου να κλαίει.
"Τζούντι;" Η μητέρα μου έκλαιγε. Άκουγα ότι ήταν στην κουζίνα και η καρδιά μου τραύλισε στον ήχο της σπασμένης φωνής της. «Τον πατέρα σου τον πήραν οι Γάμμα απόψε».
