(punkt widzenia adwokata Mossa)
Kiedy nadeszło połączenie, zapadał już zmrok. Mój żołądek lekko się zacisnął i uśmiechnąłem się do Coxa, który również czekał na telefon od swoich podwładnych.
„ Złapali Sofię” – oznajmiłem radośnie.
Przerwał łyk herbaty i poprawił fartuch laboratoryjny. „Dobrze... Z drugiej strony, czy Cullen połknie przynętę?”
„ Ha! Jestem pewien co do leku, który mu podałem. Nie będzie w stanie oprzeć się swoim pragnieniom”, Chociaż jestem prawnikiem, znam różne rodzaje afrodyzjaków i narkotyków imprezowych mieszanych w drinkach. W końcu Cox jest lekarzem. Powinien lepiej znać te substancje.
„ Gra jest remisowa.” Spojrzał na mnie kątem oka.
„ Nie chcę być po złej stronie Dela Ventury, jeśli nam się nie uda”. Zapewnił go.
„ A co z Sofią?” Cox zawsze ma pytania, którymi mnie dręczą. „Jesteś pewien? Że Cullen może ją zapłodnić po?”
„Ona nie jest problemem. Oboje nie byliby w stanie oprzeć się temu, co nieuchronnie się wydarzy”. Nie mogę powstrzymać się od śmiechu na ten pomysł i nie zajęło długo temu mądremu człowiekowi, żeby zgadnąć…
Umieściłem kamerę w pokoju Cullena.
„ Naprawdę nie przygotowałeś się na to” – powiedział Cox sarkastycznie. „Sly.”
„ Lepiej, żebyśmy mieli dowody” – uśmiechnąłem się, czekając, aż moi ludzie przyprowadzą kobietę.
(punkt widzenia Cullena)
Wszystko było w czarnej smole, kiedy odzyskałem przytomność, obudzony przez wiatr gryzący moją skórę. Zajęło mi chwilę, zanim moje oczy przyzwyczaiły się do ciemności, ale tylko sekundę, zanim zorientowałem się, że jestem w szlafroku. Po omacku szukałem lampki na szafce nocnej i upadłem na podłogę, podchmielony alkoholem, który wypiłem.
Dopiero gdy wstałem, żeby znowu zasnąć, zdałem sobie sprawę z jej obecności, leżącej wygodnie i śpiącej po drugiej stronie mojego łóżka. Wyglądała jak ktoś, kogo znam… jak Sofia.
Mrużąc oczy, sprawdzałem, czy śnię. A może to alkohol?
Nagle poczułem, że moje ciało stało się gorętsze. Nieświadomie wpatrywałem się w jej usta, powstrzymując chęć pocałunku. Zrobiłem to i poddałem się pokusie, o której nigdy nie wiedziałem, że jest głęboko we mnie. Kobieta, kimkolwiek była, odpowiedziała z podobną intensywnością. Nie mogłem przestać myśleć o Sofii, gdy nasze ciała dotknęły się intymnie i życzyłem sobie, żeby to była prawda.
Chciałbym, żeby to była Sofia.
(punkt widzenia Sofii)
Obudziłam się bez tchu, czując na sobie kończyny mężczyzny. Próbowałam uwolnić się spod jego ciężaru i poczułam, jak wstyd szybko wpełza mi na policzki, gdy uświadomiłam sobie, że jestem naga.
Nagi!
Moje ruchy go obudziły i zanim zdążył na mnie spojrzeć, naciągnęłam koc na swoje ciało. Nie mogłam uwierzyć własnym oczom, kiedy zobaczyłam, kto to był.
To był on.
„ Cu-Cullen...” wyjąkałam do niego, który tylko patrzył na mnie, nie mówiąc ani słowa. Próbowałam po prostu odejść, ale silne ramiona pociągnęły mnie z powrotem obok niego.
„… zostań”, wyszeptał, mocno mnie przytulając i znów usypiając.
Pozwoliłam, by senność wzięła górę i zamknęłam oczy, podczas gdy jego usta delikatnie całowały moje czoło. Jego ciepło było przyjemnie przyjemne… Aż do...
Aż wszystkie wspomnienia powróciły. Moje oczy otworzyły się tak szybko jak piorun, gdy przypomniałem sobie, co wydarzyło się między nami tamtej nocy. Nagle poczułem, że to żart.
Wstałam gwałtownie i krzyknęłam na cały głos, oddalając się od niego i mocno owijając się kocem.
„ Zrób jeszcze jeden krok albo…” – zagroziłem.
Uśmiechnął się do mnie tym uśmiechem, któremu nie mogłam się oprzeć.
„ Albo?” On rzuca mi wyzwanie.
(punkt widzenia Cullena)
Spojrzałem na kobietę, która ostrzegała mnie, żebym nie zbliżał się o krok. Moje upojenie minęło i mogłem wyraźnie zobaczyć, kim ona jest. Nie mogłem powstrzymać się od uśmiechu na widok Sophii, która była uroczo zarumieniona, gdy mówiła z przerażeniem.
To była naprawdę ona przez cały czas. I to sprawiło, że mój uśmiech się poszerzył.
„ Wygląda na to, że mam naprawdę dobry poranek” – podkreśliłam „dobry” z takim entuzjazmem, że moje oczy rozbłysły. „Dzień dobry, Sophia”.
Roztargniona wzięła poduszkę, żeby mnie nią uderzyć. Jakby to miało mnie zaboleć. To było trochę głupie. I słodkie. Udało mi się podejść bliżej i pociągnęłam ją za rękę .
„ Puść mnie, Cullen!”
Nie słuchając jej, przyciągnąłem ją bliżej siebie. Zamilkła, gdy znów pocałowałem ją w czoło.
„ Teraz jesteś moja, Sofio.” Moje usta opadły, by spotkać się z jej ustami.
Miała zwyczaj wyrażania zaskoczenia szeroko otwartymi oczami i w tym momencie była niezaprzeczalnie czytelna. Cisza była romantyczna i spodziewałem się, że odda pocałunek lub przynajmniej powstrzyma się od oporu. Pochyliłem się bardziej, aby pogłębić pocałunek, tylko po to, aby spotkać się z policzkiem, który zaskakująco bolał.
Uśmiechnęłam się tylko w odpowiedzi. Czego mogę się spodziewać?
„ Zasłużyłem na to; wiem.” Powiedziałem, zdając sobie sprawę, że posunąłem się za daleko, ale także w przebraniu na kolejny niespodziewany pocałunek. Ponownie ją zaskoczyłem.
„ Stój!” Odepchnęła mnie od siebie. Jedną ręką trzymała koc otulający jej ciało, a drugą skierowała dłoń w moją stronę. „Stój, Cullen.”
Ona jest wściekła.
Wzięła głęboki oddech i nagle, kiedy na nią patrzyłem...
„ Cullennnnnnn! Nadal śnisz?!”
Uderzyła mnie w oba policzki, wielokrotnie.
„ Obudź się, Cullennn! Widzisz, co zrobiłeś?!”
Zachichotałem w odpowiedzi. Ona jest naprawdę słodka i nigdy wcześniej tego nie widziałem.
„ Jestem całkowicie świadomy. Chcesz jeszcze?” – zażartowałem.
Klaps. Auć! To boli.
„ Myślisz, że sobie żartuję?” – była zirytowana.
Uśmiechnąłem się, żeby ją jeszcze bardziej wkurzyć: „Myślisz, że sobie z ciebie żartuję?”
Nie mogła odpowiedzieć od razu.
Ukradłem jej pocałunek w policzek jeszcze raz, zanim wstałem i spojrzałem na nią. „Ty nie jesteś zabawką, więc dlaczego miałbym?”
Pozostała cicho patrząc na mnie dłużej niż zwykle. I wiem, że to był miły rodzaj zaskoczenia. Wsunąłem szlafrok i puściłem jej oko, zanim wyszedłem do toalety.
Nadal na mnie krzyczała, a ja nie mogłem powstrzymać się od uśmieszku na samą myśl. Złapałem swoje odbicie w lustrze, całkowicie diabelnie się uśmiechające. Jakbym wygrał na loterii, której nawet nie potrzebuję. Wzruszam ramionami, ale mogę pomóc sobie mieć wielki, szczery uśmiech na twarzy.
Ochlapując twarz zimną wodą, przyszła mi do głowy pewna myśl. Kto z moich dwóch ojców zastępczych to zaplanował?
(punkt widzenia Sofii)
Wczoraj wieczorem wydarzyło się między nami coś...
Ugryzłem poduszkę. Naprawdę nie mogłem uwierzyć, że byłem z nim w tym samym nieznanym pokoju.
„ Cullen!”Czy ja nadal śnię? Jeśli tak, proszę mnie obudź! „Chcę się obudzić z tego koszmaru!” krzyczałam bezmyślnie.
Usłyszałam, jak Cullen znów podchodzi do mnie ze śmiechem. „Nie śnisz Sofio” – powiedział z szerokim uśmiechem. „A to nie jest koszmar… Dla mnie”.
Rzuciłem mu poduszkę. „Myślisz, że cieszę się z tego, co się stało?”
„ Cóż, nie możemy nic z tym zrobić” – uśmiechnął się z politowaniem. „Na ile wiem, pozbawiłem cię dziewictwa”.
Zdeflorowany? Jakież to słowo na odebranie mi dziewictwa!
Nagle poczułam gorąco na twarzy. Mówił poważnie!
„Cullen!” Wzięłam małą ramkę ze stolika i rzuciłam mu ją pod nogi. Jednak moja druga strona się budzi… Czego nigdy nie zrobiłam przez całe życie, rzucając czymś w kogoś.
Ugryzł się w wargę, gdy się do mnie zbliżył. Cofnąłem się o kilka kroków.
„ Nie waż się podchodzić bliżej” – ostrzegłem.
Wystąpił naprzód…
Cofnąłem się…
Powtarzać…
„ Stój!” Ale on się uśmiechnął i zignorował moje słowa. „Proszę Cullen, przestań!”
No i… jest jego diabelski uśmiech. „Aaa, mówiłem ci, żebyś się nie zbliżał!”
Zatrzymał się i uśmiechnął krzywo. „Wygląda na to, że mieliśmy jedną głośną i dziką noc”.
Wyszczerzyłam na niego zęby. Nigdy tak nie mów! Nienawidzę go!
Z niepokojem spojrzałem na krwawą plamę i brudną, białą plamę na białym prześcieradle.
Krew… Gówno.
„ Nie jesteś już DZIEWICĄ”.
