Νέα Υόρκη, Cleveland Clinic
«Συγχαρητήρια, είσαι έγκυος και το μωρό είναι υγιές».
Η Εύα Χάνσεν έσφιξε την έκθεση στο χέρι της, με την έκφρασή της ένα μείγμα δυσπιστίας, έκπληξης και χαράς.
"Θα χρειαστεί να έρχεστε για τακτικούς ελέγχους. Πού είναι ο πατέρας του μωρού; Αφήστε με να του μιλήσω για λίγο."
Τα λόγια του γιατρού επανέφεραν την Εύα στην πραγματικότητα και χαμογέλασε αμήχανα. «Ο άντρας μου δεν ήρθε σήμερα».
«Έπρεπε να έρθει. Όσο απασχολημένος κι αν είναι, να συνοδεύει τη γυναίκα και το παιδί του».
Καθώς η Εύα έφευγε από το νοσοκομείο, άρχισε ένα ελαφρύ ψιλόβροχο έξω. Άγγιξε απαλά τη μικρή κοιλιά της.
Υπήρχε ήδη μια μικρή ζωή που μεγάλωνε μέσα της. Ήταν το παιδί της και του Άντριαν Μπλάκγουντ.
Το τηλέφωνό της δονήθηκε και του έριξε μια ματιά. Ήταν ένα μήνυμα του συζύγου της, Άντριαν.
"Βρέχει. Φέρε μια ομπρέλα σε αυτή τη διεύθυνση."
Η Εύα κοίταξε τη διεύθυνση, The Kieran Club.
Η Εύα σκέφτηκε: "Τι είδους μέρος είναι αυτό; Δεν έπρεπε να έχει μια συνάντηση σήμερα;"
Όμως η Εύα δεν δίστασε πολύ και ζήτησε από τον οδηγό της οικογένειας Blackwood να την πάει σε αυτή τη διεύθυνση.
«Μπορείς να επιστρέψεις τώρα», είπε η Εύα στον οδηγό.
"Κυρία, δεν θέλετε να σας περιμένω;" ρώτησε ο οδηγός.
Μετά από λίγη σκέψη, η Εύα κούνησε το κεφάλι της. «Δεν χρειάζεται, θα πάω σπίτι με τον Άντριαν αργότερα».
Αφού ήταν εδώ για να βρει τον Άντριαν, θα ήταν καλύτερα να πάμε σπίτι μαζί.
Ακολουθώντας τις οδηγίες της, ο οδηγός, ο Τζακ, έφυγε γρήγορα.
Το ελαφρύ ψιλόβροχο είχε μετατραπεί σε δυνατή νεροποντή.
Η Εύα κράτησε την ομπρέλα της και προχώρησε προς την είσοδο του κλαμπ. Ήταν ένα κλαμπ μπιλιάρδου με πολυτελή διακόσμηση. Σύντομα την σταμάτησαν στην πύλη.
"Συγγνώμη, δεσποινίς, δείξτε την κάρτα μέλους σας."
Η Εύα δίστασε για μια στιγμή αλλά τελικά αποφάσισε να στείλει ένα μήνυμα στο τηλέφωνο του Άντριαν.
"Είμαι εδώ, πόσο ακόμα μέχρι να τελειώσεις; Θα περιμένω κάτω." Αφού έστειλε το μήνυμα, στάθηκε κοντά με την ομπρέλα της, κοιτάζοντας τη βροχή ενώ σκεφτόταν το ρεπορτάζ εγκυμοσύνης.
Πρέπει να του το πει ευθέως όταν βγει; Ή να περιμένει τα γενέθλιά του για να του κάνει έκπληξη;
Χαμένη στις σκέψεις της, η Εύα δεν κατάλαβε ότι είχε γίνει αντικείμενο συζήτησης μεταξύ των ανθρώπων στον επάνω όροφο.
Μια ομάδα ανθρώπων έγειρε στο παράθυρο, κοιτάζοντας προς τα κάτω την παρακάτω εικόνα.
"Adrian, η Eva ήρθε πραγματικά. Πιστεύει πραγματικά ότι θα τα καταφέρεις χωρίς ομπρέλα;"
«Σε αγαπάει αληθινά».
"Ανοησίες!" μια νωχελική και βαθιά φωνή ακούστηκε από τη γωνία του ιδιωτικού δωματίου.
Ο άντρας ήταν ψηλός με μακριά πόδια και όμορφο πρόσωπο. Φόρεσε ένα γκρι κοστούμι σχεδιαστών και κάθισε στον καναπέ σταυρώνοντας τα πόδια του.
Σήκωσε ελαφρά το χέρι του, αποκαλύπτοντας το εξαίσιο και πολυτελές ρολόι στον καρπό του. «Δώστε το πίσω».
Ο άτακτος φίλος του δεν μπορούσε παρά να του επιστρέψει το τηλέφωνο.
"Γιατί να επιστρέψει το τηλέφωνο στον νόμιμο ιδιοκτήτη του τόσο σύντομα;"
«Εντάξει, αν δεν ήταν εδώ η Βίβιαν, δεν θα είχες καν την ευκαιρία να του πάρεις το τηλέφωνό του».
Η παρέα κοροϊδεύτηκε, κοιτάζοντας προς τη γυναίκα που καθόταν δίπλα του με ένα λευκό φόρεμα, η οποία είχε μια όμορφη εμφάνιση.
Όταν άκουσε αυτά τα λόγια, χαμογέλασε και είπε απαλά: «Δεν είναι σωστό να κάνεις φάρσες χρησιμοποιώντας το τηλέφωνο του Άντριαν και να με κοροϊδεύεις».
Ωστόσο, οι φίλοι της στο πλευρό της δεν σκόπευαν να τους αφήσουν εύκολα και άρχισαν να τα πειράζουν: «Ποιος δεν ξέρει ότι η Βίβιαν είναι το πιο σημαντικό άτομο στην καρδιά του Άντριαν;».
"Ακόμα κι αν ρωτήσεις τον Άντριαν, θα έλεγε το ίδιο. Έχω δίκιο, Άντριαν;"
Στο άκουσμα αυτό, η Βίβιαν Μόρισον δεν μπόρεσε να μην κοιτάξει προς τον Άντριαν.
Ο Άντριαν λύγισε τα λεπτά χείλη του χωρίς να το αρνηθεί.
Βλέποντας ότι δεν το αρνήθηκε, αυξήθηκαν τα πειράγματα από το πλήθος.
«Το έχουμε ξαναπεί, στην καρδιά του Άντριαν, κανείς δεν είναι πιο σημαντικός από τη Βίβιαν!»
Μέσα στα πειράγματα όλων, ο Άντριαν χαμήλωσε το βλέμμα του και απάντησε γρήγορα στο μήνυμα της Εύας.
«Δεν χρειάζεται η ομπρέλα, μπορείς να γυρίσεις πίσω».
Όταν η Εύα έλαβε αυτό το μήνυμα, ένιωσε κάπως μπερδεμένη και απάντησε: "Υπάρχει πρόβλημα;"
Περίμενε με χαμηλωμένα μάτια, αλλά ο Άντριαν δεν απάντησε ξανά.
Ίσως πραγματικά συνέβαινε κάτι σημαντικό.
Η Εύα αποφάσισε να επιστρέψει.
"Περιμένετε!"
Κάποιος της φώναξε από πίσω και όταν η Εύα γύρισε, είδε δύο κομψά ντυμένες κοπέλες να περπατούν προς το μέρος της.
Ο ψηλός της έριξε μια ματιά με περιφρόνηση και τη ρώτησε: «Είσαι η Εύα;»
Η έκφραση στο πρόσωπο του άλλου έδειχνε εχθρότητα, αλλά η Εύα δεν συγκρατήθηκε και απάντησε με σιγουριά: «Και ποιος είσαι;».
"Η ταυτότητά μου δεν έχει σημασία. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι η Βίβιαν επέστρεψε. Αν έχεις νόημα, θα πρέπει να μείνεις μακριά από τον Άντριαν."
Οι μαθητές της Εύας συμφώνησαν.
"Γιατί εκπλήσσεσαι; Δεν έχεις καταλάβει ότι η κυρία Μπλάκγουντ, η οποία ήταν σε άδεια δύο ετών, είναι ανόητη ; Πιστεύεις πραγματικά ότι αυτή η θέση είναι δική σου;"
"Κοίτα το πρόσωπό της! Μπορεί να είναι απρόθυμη και να θέλει να ανταγωνιστεί τη Βίβιαν;"
«Είναι τρελή;
Η Εύα γύρισε και έφυγε, χωρίς να ακούει πια τι είχαν να πουν. Οι φωνές εκείνων των δύο γυναικών που φώναζαν και έβρισκαν έπνιξε η βροχή.
Όταν επέστρεψε στην οικογένεια Μπλάκγουντ, ο μπάτλερ τρόμαξε βλέποντας μια βουτηγμένη φιγούρα να στέκεται στην πόρτα. Μόλις αναγνώρισε το πρόσωπό της, αναφώνησε: "Κυρία! Γιατί είστε τόσο υγρή; Ελάτε μέσα γρήγορα."
Τα μέλη της Εύας είχαν μουδιάσει λίγο από το κρύο και μόλις μπήκε στο σπίτι, ένας υπηρέτης τύλιξε αμέσως μια μεγάλη πετσέτα γύρω από το σώμα της. Μια άλλη υπηρέτρια ήρθε να της στεγνώσει τα μαλλιά και μια ομάδα ανθρώπων μαζεύτηκε γύρω της.
"Γρήγορα, πήγαινε να ετοιμάσεις ένα ζεστό μπάνιο για την κυρία! Επίσης, φτιάξε ένα φλιτζάνι ζεστή σοκολάτα."
Οι υπηρέτες της οικογένειας Μπλάκγουντ βρίσκονταν σε χάος λόγω της βουτιάς της Εύας, οπότε κανείς δεν παρατήρησε πότε ένα αυτοκίνητο μπήκε στις πύλες της οικογένειας Μπλάκγουντ. Λίγο αργότερα, μια ψηλή φιγούρα εμφανίστηκε στην πόρτα.
Ξαφνικά ακούστηκε μια ψυχρή φωνή.
"Τι συνέβη;"
Στο άκουσμα αυτής της φωνής, η Εύα, που καθόταν στον καναπέ, έτρεμε. Γιατί επέστρεψε τώρα;
Δεν θα έπρεπε να είναι με τη Βίβιαν του αυτή την ώρα;
«Κύριε, κυρία πιάστηκε στη βροχή».
«Πιάστηκε στη βροχή;» Το σκοτεινό βλέμμα του Άντριαν έπεσε στη μικροκαμωμένη φιγούρα στον καναπέ.
Μόλις είδε το πρόσωπό της από κοντά, ο Άντριαν έσμιξε τα φρύδια του. Η Εύα ήταν εντελώς μούσκεμα, με βρεγμένα, απαλά μαλλιά κολλημένα στο χλωμό δέρμα της. Τα κάποτε ροδαλά χείλη της δεν είχαν πλέον χρώμα.
«Τι συμβαίνει με σένα; Ο τόνος του Άντριαν δεν ήταν φιλικός, τα φρύδια του έσμιξαν.
Η Εύα προσπάθησε να ελέγξει τα συναισθήματά της προτού σηκώσει το κεφάλι και αναγκάσει ένα χλωμό χαμόγελο, εξηγώντας: «Το τηλέφωνό μου πέθανε και στο δρόμο της επιστροφής συνάντησα ένα παιδί χωρίς ομπρέλα».
Το βλέμμα του Άντριαν έγινε ξαφνικά ψυχρό.
«Είσαι πολύ καλόκαρδος;»
Το χαμόγελο στα χείλη της Εύας πάγωσε.
"Δεν είχε ομπρέλα, οπότε του έδωσες τη δική σου και βυθίστηκες στη βροχή. Πόσο χρονών είσαι; Νομίζεις ότι θα σε επαινούσα που έκανες κάτι τέτοιο;"
Οι υπηρέτες που ήταν κοντά έριξαν μια ματιά ο ένας στον άλλο, αλλά κανείς δεν τολμούσε να μιλήσει.
Η Εύα χαμήλωσε το βλέμμα της, μια ομίχλη σχηματίστηκε στα μάτια της.
Έμεινε σιωπηλή, προσπαθώντας να συγκρατηθεί.
Μόνο όταν ο Άντριαν πλησίασε και τη σήκωσε στο πλάι, τα καυτά της δάκρυα έπεσαν στο πίσω μέρος του χεριού της.
