Κεφάλαιο 5 Διατήρηση της λεγόμενης αξιοπρέπειας

Δεν μπορούσε να πάει στο νοσοκομείο.

Αν πήγαινε εκεί, το μυστικό της σίγουρα θα αποκαλύφθηκε.

Ήταν γελοίο, αλλά δεν ήθελε να μάθει κανείς για το παιδί γιατί ήθελε να διατηρήσει τη λίγη αξιοπρέπεια που της είχε απομείνει.

Η Εύα ήξερε ότι η λεγόμενη αξιοπρέπειά της είχε εξαφανιστεί από την ημέρα που συμφώνησε στον ψεύτικο γάμο με τον Άντριαν.

Τώρα, μπροστά σε εκείνον και την αγαπημένη του, της έμεινε καμιά αξιοπρέπεια;

Η Εύα χαμήλωσε τα μάτια της. Δεν άντεχε τον εαυτό της να αποκαλύψει οτιδήποτε που θα μπορούσε να προκαλέσει κοροϊδία.

Αφού άκουσε τα λόγια της, ο Άντριαν έσφιξε βαθιά τα φρύδια του, γύρισε το αυτοκίνητο και το πάρκαρε απότομα στην άκρη του δρόμου.

Βλέποντας αυτό, η Εύα σκέφτηκε ότι ήθελε να βγει από το αυτοκίνητο, κι έτσι άπλωσε το χέρι της για να ανοίξει την πόρτα.

Αλλά το επόμενο δευτερόλεπτο, το αυτοκίνητο ήταν κλειδωμένο.

Ο Άντριαν την κοίταξε από τον καθρέφτη με ένα ανεξήγητο βλέμμα στα μάτια.

«Γιατί δεν θα πας στο νοσοκομείο;»

Η Εύα διατήρησε την ψυχραιμία της και μίλησε ήρεμα: «Αν δεν νιώθω καλά, θα πάω εγώ να δω έναν γιατρό».

Ακούγοντας αυτό, ο Άντριαν στένεψε επικίνδυνα τα μάτια του.

Η Βίβιαν είπε βιαστικά, "Άντριαν, είναι εξαιτίας μου; Ίσως μπορέσω να κατέβω εδώ, και μετά μπορείς να πας την Εύα στο νοσοκομείο. Άλλωστε, η κατάστασή της δεν πρέπει να την παίρνουν άλλο σοβαρά."

Αφού μίλησε, η Βίβιαν έγειρε προς την πλευρά του Άντριαν, θέλοντας να πατήσει το κουμπί ξεκλειδώματος στην πόρτα.

Τότε η Εύα είδε τον Άντριαν να τη σταματά και οι καρποί τους άγγιξαν.

«Μην το λες αυτό». Ο Άντριαν συνοφρυώθηκε, έριξε μια ματιά στην Εύα και μετά είπε: «Μην το πολυσκέφτεσαι. Δεν έχει να κάνει με σένα».

Η Βίβιαν έριξε μια ματιά στα χέρια τους και μια ντροπαλή έκφραση έλαμψε στα μάτια της.

Η Εύα παρατήρησε αθόρυβα αυτή τη σκηνή.

Κοίταξε αλλού μόνο όταν το βλέμμα της Βίβιαν συνάντησε το δικό της, νιώθοντας κάπως αμήχανα.

"Εύα, σε παρεξήγησα νωρίτερα. Νόμιζα ότι ήσουν θυμωμένη μαζί μου λόγω του Άντριαν. Συγγνώμη." Η Εύα της έριξε μια ματιά με ένα αμυδρό βλέμμα.

Αν δεν τη βοηθούσε η Βίβιαν και δεν ήταν ευγενική μαζί της, η Εύα θα υποπτευόταν ότι έλεγε επίτηδες αυτά τα λόγια. Αλλά τελικά ήταν και ευεργέτης της. Η Εύα ανάγκασε ένα χαμόγελο. «Δεν πειράζει».

Ωστόσο, η Βίβιαν χαμογέλασε και είπε: "Δεν θέλεις να πας στο νοσοκομείο, φοβάσαι; Ο φίλος μου άνοιξε μια μικρή κλινική μετά την επιστροφή στη χώρα. Τι θα έλεγες να πας εκεί και να ρίξεις μια ματιά;"

Αφού το είπε αυτό, κοίταξε τον Άντριαν και ρώτησε: «Άντριαν, τι νομίζεις;»

Ο Άντριαν δεν συμφώνησε αμέσως. Αντίθετα, έσφιξε το μέτωπό του και είπε: "Μια κλινική; Είναι αξιόπιστη;"

Η Βίβιαν ένιωσε λίγο αμήχανα και είπε: "Φυσικά. Αν δεν είναι αξιόπιστο, γιατί να το συνιστούσα; Δεν με εμπιστεύεσαι;"

Αφού το σκέφτηκε για λίγο, ο Άντριαν έγνεψε καταφατικά και είπε: «Τότε ας πάμε στην κλινική».

Η Εύα έσμιξε τα φρύδια της.

Την επόμενη στιγμή, το αυτοκίνητο του Άντριαν είχε ήδη φύγει, αγνοώντας την άρνησή της. Η Βίβιαν της έλεγε ακόμα καλά λόγια.

"Εύα, μην ανησυχείς. Ο φίλος μου έχει καλή προσωπικότητα. Είναι υπομονετικός και ευγενικός με τους ασθενείς. Θα του εξηγήσω την κατάστασή σου εκ των προτέρων. Θα το κάνουμε σιγά σιγά όταν φτάσουμε εκεί, εντάξει;"

Σε σύγκριση με την ευγενική και ευγενική Βίβιαν, η Εύα ένιωθε το εντελώς αντίθετο, αρνούμενη πεισματικά να πάει στο γιατρό ακόμα και όταν ήταν άρρωστη.

Τι άλλο θα μπορούσε να πει; Η Εύα παρέμεινε σιωπηλή και το αυτοκίνητο έφυγε ξανά.

Αφού έφτασε στην κλινική, η Βίβιαν βοήθησε την Εύα να βγει από το αυτοκίνητο και είπε απαλά: "Ακόμα νιώθεις ζαλάδα; Αν νιώθεις άβολα, μπορείς να στηριχτείς στον ώμο μου."

Η Βίβιαν μίλησε απαλά και εξέπεμπε ένα αχνό άρωμα γαρδένιας. Οι πράξεις της ήταν επίσης ευγενικές και τρυφερές.

Η Εύα χαμήλωσε το βλέμμα της και σκέφτηκε: "Όχι μόνο ήταν όμορφη η Βίβιαν, αλλά ήταν και εξαιρετική από πολλές απόψεις. Το πιο σημαντικό, είχε σώσει τη ζωή του Άντριαν. Αν ήμουν ο Άντριαν, μάλλον θα μου άρεσε και η Βίβιαν".

Αφού έφτασε η φίλη της Βίβιαν, πήγε να μιλήσει μαζί του για πολλή ώρα. Ο άντρας φορούσε λευκό παλτό. Τελικά, το βλέμμα του προσγειώθηκε στο πρόσωπο της Εύας και έγνεψε καταφατικά πριν περπατήσει.

"Γεια, είσαι ο φίλος της Βίβιαν, σωστά; Με λένε Μπράιαν Μίτσελ."

Η Εύα του έγνεψε καταφατικά και του είπε: «Γεια σου».

"Έχεις πυρετό;" ρώτησε απαλά ο Μπράιαν, σηκώνοντας το χέρι του για να αγγίξει το μέτωπο της Εύα.

Η ξαφνική εγγύτητα έκανε την Εύα ενστικτωδώς να μετακινηθεί στο πλάι. Η αντίδρασή της έκανε τον Μπράιαν να χαμογελάσει και είπε απαλά: «Απλώς δοκιμάζω τη θερμοκρασία».

Χωρίς να συνεχίσει, έβγαλε ένα θερμόμετρο και είπε: «Ας μετρήσουμε πρώτα τη θερμοκρασία του σώματός σου».

Η Εύα του το πήρε.

Η φωνή της Άντριαν ήρθε από πίσω της, "Ξέρεις πώς να χρησιμοποιείς θερμόμετρο, σωστά;"

Η Εύα τον αγνόησε. Πώς θα μπορούσε να μην ήξερε πώς να χρησιμοποιεί ένα θερμόμετρο;

Επειδή όμως ήταν άρρωστη, το κεφάλι της ήταν λίγο ζαλισμένο, οπότε οι κινήσεις της ήταν νωθρές.

Αφού το χρησιμοποίησε, ο Μπράιαν είπε ότι θα έπρεπε να περιμένουν για λίγο.

Βλέποντας αυτό, η Βίβιαν βρήκε την ευκαιρία να μιλήσει στον Μπράιαν.

«Μπράιαν, επιτρέψτε μου να σας συστήσω τον Άντριαν», είπε.

"Adrian, αυτός είναι ο Brian που σου ανέφερα στο τηλέφωνο νωρίτερα. Είναι πολύ ικανός στην ιατρική, αλλά αγαπά την ελευθερία, έτσι επέστρεψε στην πατρίδα του και άνοιξε αυτήν την κλινική. Brian, αυτός είναι ο Adrian, είναι..."

Σταμάτησε για μια στιγμή πριν κοκκινίσει και είπε: «…φίλε μου».

"Φίλος;" Ο Μπράιαν ανασήκωσε το φρύδι του λέγοντας. Τότε το βλέμμα του πέρασε άθελά του το πρόσωπο της Εύας πριν επιστρέψει στον Άντριαν. "Γεια, είμαι ο Μπράιαν. Χαίρομαι που σε γνωρίζω."

Μετά από λίγο, ο Άντριαν σήκωσε το χέρι του και έσφιξε ελαφρά τα χέρια με τον Μπράιαν. "Αδριάνος."

«Το ξέρω», χαμογέλασε μυστηριωδώς ο Μπράιαν και είπε κάτι διφορούμενο, «Η Βίβιαν μιλάει συχνά για σένα. Σε εκτιμά πολύ».

"Μπράιαν!" Η Βίβιαν έμοιαζε να έχει αγχωθεί καθώς τα ανοιχτόχρωμα μάγουλά της έγιναν αμέσως ροζ.

"Τι φταίει; Είπα κάτι λάθος; Δεν τον επαινείτε συχνά μπροστά σε όλους;"

«Εντάξει, σταμάτα», τον διέκοψε.

Κατά τη διάρκεια της συνομιλίας τους, ο Άντριαν έριξε μια ματιά στην Εύα.

Κάθισε εκεί με τα βλέφαρά της απαλά χαμηλωμένα. Μερικά απαλά μαλλιά κρεμάστηκαν για να καλύψουν εν μέρει το μέτωπό της, κρύβοντας τα όμορφα μάτια της και κρύβοντας όλα της τα συναισθήματα.

Κάθισε εκεί ήσυχη, αποκομμένη από όλα, σαν ξένη.

Το πρόσωπο του Άντριαν σκοτείνιασε αμέσως.

Πέντε λεπτά αργότερα, ο Μπράιαν πήρε το θερμόμετρο και στη συνέχεια έσφιξε το μέτωπό του, λέγοντας: «Η θερμοκρασία είναι λίγο υψηλή. Θα σου δώσω μια βολή».

Ωστόσο, η Εύα σήκωσε το κεφάλι της και είπε: «Όχι πυροβολισμούς».

Ακούγοντας αυτό, ο Μπράιαν της έριξε μια ματιά και μετά χαμογέλασε, λέγοντας: "Φοβάσαι τον πόνο; Μην ανησυχείς, είμαι πολύ ευγενής".

Η Βίβιαν έγνεψε καταφατικά. «Ναι, Εύα, η υγεία σου είναι σημαντική».

Αλλά η Εύα κούνησε το κεφάλι της και επέμεινε: «Δεν θέλω πυροβολισμούς και δεν θέλω να πάρω φάρμακα».

Η επίμονη εμφάνισή της έκανε τον Άντριαν να τρυπώσει το μέτωπό του.

"Σε αυτή την περίπτωση, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε μόνο φυσική ψύξη. Θα πάω να πάρω φάρμακα και προμήθειες. Στο μεταξύ, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε μια βρεγμένη πετσέτα για να κρυώσετε το κεφάλι σας. Προσέξτε μόνο να μην υπερθερμανθεί."

Όταν ο Μπράιαν και η Βίβιαν έφυγαν, μόνο η Εύα και ο Άντριαν έμειναν στο δωμάτιο.

Η Εύα ένιωσε ζάλη.

Ήθελε να πάει να πάρει μια βρεγμένη πετσέτα για να δροσιστεί, αλλά δεν είχε δύναμη.

Εκείνη τη στιγμή, ο Άντριαν, που είχε μείνει σιωπηλός, μίλησε ξαφνικά: "Γιατί δεν μπορείς να πάρεις βολές ή φάρμακα;"