Κεφάλαιο 2 Ας χωρίσουμε

Ο Άντριαν την πέταξε στο μπάνιο και έφυγε.

Η Εύα κράτησε το κεφάλι της σκυμμένο μέχρι να φύγει ο Άντριαν. Αργά, σήκωσε το κεφάλι της και σκούπισε απαλά τα δάκρυα από το πρόσωπό της.

Λίγη ώρα αργότερα, κλείδωσε την πόρτα του μπάνιου και έβγαλε από την τσέπη της το πρακτικό εγκυμοσύνης που έδωσε το νοσοκομείο.

Η έκθεση είχε εμποτιστεί από τη βροχή, κάνοντας τις λέξεις πάνω της θολές και δυσδιάκριτες.

Αρχικά είχε σχεδιάσει να το μοιραστεί μαζί του ως έκπληξη, αλλά τώρα φαινόταν περιττό.

Αφού έζησε με τον Άντριαν για δύο χρόνια, πώς θα μπορούσε να μην ήξερε ότι ήταν κάποιος που είχε πάντα το τηλέφωνό του μαζί του;

Αλλά ποτέ δεν θα έκανε κάτι τόσο βαρετό ώστε να της στείλει επίτηδες ένα τέτοιο μήνυμα και μετά να της ζητήσει να επιστρέψει.

Μόνο που κάποιος πήρε το τηλέφωνό του και της έστειλε τέτοιο μήνυμα, κάνοντάς την να πάει εκεί για να γίνει περίγελος.

Η Εύα το κοίταξε επίμονα για αρκετή ώρα, μετά χλεύασε και έσκισε αργά την αναφορά.

Μισή ώρα αργότερα, η Εύα βγήκε ήρεμα από το μπάνιο.

Ο Άντριαν καθόταν στον καναπέ, με τα μακριά του πόδια ακουμπισμένα στο πάτωμα. Δούλευε στο laptop του.

Όταν την είδε να βγαίνει, έδειξε τη ζεστή σοκολάτα δίπλα του.

«Πιες το».

"Καλά." Η Εύα πέρασε, πήρε το φλιτζάνι στα χέρια της, αλλά αντί να το πιει, σκέφτηκε κάτι και φώναξε το όνομά του.

"Αδριάνος."

«Τι συμβαίνει; Ο τόνος του ήταν αδιάφορος και το βλέμμα του δεν έφυγε καν από την οθόνη.

Η Εύα κοίταξε το εξαίσιο προφίλ του Άντριαν και το καλά καθορισμένο σαγόνι του. Τα ελαφρώς χλωμά χείλη της κινήθηκαν.

Σαν να γινόταν ανυπόμονος, ο Άντριαν σήκωσε το κεφάλι του και τα βλέμματά τους συναντήθηκαν.

Το δέρμα της Εύας ήταν πλέον ροζ και τα χείλη της δεν ήταν πια χλωμά, αλλά ίσως λόγω της βροχής, φαινόταν κάπως αρρωστημένη σήμερα, αποπνέοντας μια αίσθηση σπασίματος.

Με ένα μόνο βλέμμα, ο πόθος του Άντριαν φούντωσε.

Το μυαλό της Εύα ήταν πολύ περίπλοκο για να επικεντρωθεί στα συναισθήματα του Άντριαν.

Δίστασε καθώς ετοιμαζόταν να μιλήσει. "Εσείς..."

Πριν προλάβουν να χωρίσουν τελείως τα χείλη της, ο Άντριαν έγειρε και τη φίλησε, σαν να μην μπορούσε να συγκρατηθεί.

Τα τραχιά δάχτυλά του έκαναν γρήγορα κόκκινο το ανοιχτόχρωμο δέρμα της. Η ανάσα του Άντριαν ήταν καυτή σαν φωτιά και η Εύα ένιωσε να πνίγεται από το φιλί του. Μόλις προσπάθησε να τον απωθήσει, το τηλέφωνό του στο τραπέζι χτύπησε.

Έκανε μια παύση και απέσυρε την παθιασμένη αγκαλιά του, δίσταζε να τσιμπήσει τα χείλη της πριν κάνει πίσω. Η φωνή του ήταν βραχνή. «Πάρε λίγη ζεστή σοκολάτα και πήγαινε για ύπνο νωρίς».

Στη συνέχεια σηκώθηκε και έφυγε με το τηλέφωνό του. Πήγε στο μπαλκόνι για να τηλεφωνήσει και έκλεισε την μπαλκονόπορτα πίσω του.

Η Εύα ένιωσε λίγο ζαλισμένη από το φιλί και κάθισε για λίγο πριν σηκωθεί. Αντί να πάει στην κρεβατοκάμαρα, προχώρησε προς το μπαλκόνι.

Η γυάλινη πόρτα ήταν μόνο μισόκλειστη, αφήνοντας ένα δροσερό αεράκι και τη βαθιά φωνή του Άντριαν. "Χμ, δεν θα φύγω. Τι σκέφτεσαι; Κοιμήσου σαν καλό κορίτσι."

Η φωνή του Άντριαν ήταν απαλή σαν τον άνεμο. Η Εύα στάθηκε και άκουσε για λίγο, μετά γέλασε ελαφρά.

Θα μπορούσε λοιπόν να είναι ευγενικός και έτσι, αλλά δυστυχώς, η ευγένειά του δεν στρεφόταν σε αυτήν.

Γύρισε και μπήκε στην κρεβατοκάμαρα, καθισμένη στην άκρη του κρεβατιού με ένα ανέκφραστο πρόσωπο.

Στην πραγματικότητα, ο γάμος τους ήταν αρχικά ένα λάθος, απλώς μια συναλλαγή.

Πριν από δύο χρόνια, η οικογένεια Χάνσεν χρεοκόπησε και μέσα σε μια νύχτα, η Εύα έμεινε άπραγη και έγινε ο περίγελος ολόκληρης της Νέας Υόρκης.

Η οικογένεια Χάνσεν είχε αναπτυχθεί πολύ γρήγορα πριν από τη χρεοκοπία, δημιουργώντας πολλούς αντιπάλους. Μετά την πτώση τους, αμέτρητοι άνθρωποι ήθελαν να τους δουν να γίνονται αστείο.

Κάποιοι μάλιστα δήλωσαν ευθαρσώς ότι θα μπορούσαν να βοηθήσουν την οικογένεια Χάνσεν να αποπληρώσει τα χρέη της, εφόσον η κόρη τους μπορούσε να τους παντρευτεί.

Πριν η οικογένεια Χάνσεν χρεοκοπήσει, υπήρχαν αμέτρητοι άντρες που κυνηγούσαν την Εύα, αλλά κανένας από αυτούς δεν μπορούσε να κερδίσει την εύνοιά της. Με τον καιρό, όλοι έλεγαν ότι η κόρη της οικογένειας Χάνσεν ήταν πολύ περήφανη.

Κατά τη διάρκεια εκείνης της περιόδου, μια ομάδα ανδρών έπαιζε κόλπα στα παρασκήνια, σηκώνοντας κρυφά τα πονταρίσματα.

Στην πιο άθλια και ταπεινωτική στιγμή της, η Άντριαν επέστρεψε.

Φρόντισε αυτούς τους πλειοδότες, κάνοντάς τους να πληρώσουν ένα τεράστιο τίμημα. Εκκαθάρισε τα χρέη της οικογένειας Χάνσεν και στη συνέχεια της είπε: «Ασχολήσου μαζί μου».

Η Εύα τον κοίταξε σοκαρισμένη.

Βλέποντας την έκφρασή της σοκαρισμένη, άπλωσε το χέρι και της έτριψε το πρόσωπό της.

"Γιατί εκπλήσσεσαι; Φοβάσαι ότι θα σε εκμεταλλευτώ; Μην ανησυχείς, είναι απλώς ένας ψεύτικος αρραβώνας. Η γιαγιά μου είναι άρρωστη και της αρέσεις πολύ. Αν προσποιηθείς ότι είσαι αρραβωνιασμένη μαζί μου, θα την κάνει ευτυχισμένη και θα σε βοηθήσω να αναβιώσεις την οικογένεια Χάνσεν."

Άρα ήταν ψεύτικος αρραβώνας. Ήταν απλώς για να ευχαριστήσει τη γιαγιά του. Στην πραγματικότητα δεν της άρεσε.

Αλλά ακόμα κι έτσι, συμφώνησε μαζί του.

Παρόλο που ήξερε ότι δεν είχε αισθήματα για εκείνη, έπεσε πρόθυμα σε αυτή την άβυσσο.

Μετά τον αρραβώνα τους, η Εύα ένιωσε άβολα.

Ήταν παιδικοί φίλοι, αλλά πάντα διατηρούσαν μια φιλία και όχι μια ρομαντική σχέση. Ξαφνικά αρραβωνιασμένη, η Εύα δεν μπορούσε να βρει τις κατάλληλες λέξεις.

Ο Adrian, από την άλλη, ήταν φυσικός και άνετος. Διοργάνωσε διάφορα συμπόσια.

Τον έφερε μαζί σε όλες τις δραστηριότητες. Ένα χρόνο αργότερα, η κατάσταση της γιαγιάς Μπλάκγουντ επιδεινώθηκε, έτσι παντρεύτηκαν και έγινε η ζηλευτή κυρία Μπλάκγουντ.

Έξω κυκλοφορούσαν φήμες ότι αυτό το αγαπημένο ζευγάρι της παιδικής ηλικίας ζούσε επιτέλους ευτυχισμένο μαζί.

Επιστρέφοντας στην πραγματικότητα, η Εύα δεν μπόρεσε να συγκρατήσει τα γέλια.

Δυστυχώς, δεν υπήρχε καθόλου αγάπη. Ήταν απλώς μια συναλλαγή που επιθυμούσαν και οι δύο.

«Δεν κοιμάσαι ακόμα;» Η φωνή του Άντριαν ακούστηκε ξαφνικά.

Μετά, το σημείο δίπλα στην Εύα βυθίστηκε και η δροσερή ανάσα του Άντριαν την περικύκλωσε.

«Έχω κάτι να σου πω».

Η Εύα δεν γύρισε το κεφάλι της. Μάλλον μάντεψε τι ήθελε να πει ο Άντριαν.

Ο Άντριαν είπε: «Ας πάρουμε διαζύγιο».

"Πότε;" Ξάπλωσε εκεί, με την έκφρασή της ήρεμη. Η φωνή της δεν είχε κανένα κυματισμό και ο τόνος της ήταν ήρεμος, σαν να μιλούσε για κάτι συνηθισμένο.

Η συμπεριφορά της έκανε τον Άντριαν να τρυπώσει τα φρύδια του, αλλά εκείνος είπε ακόμα: «Σύντομα μετά το χειρουργείο της γιαγιάς».

Η Εύα έγνεψε καταφατικά. "Καλά."

Ο Άντριαν ρώτησε: "Αυτό είναι;"

Ακούγοντας αυτό, η Εύα του έριξε μια ματιά με μια πλάγια ματιά. "Τι;"

Τα μάτια της ήταν καθαρά και χωρίς ακαθαρσίες. Ο Άντριαν ξαφνιάστηκε από την ερώτησή της, πνίγοντας για μια στιγμή πριν γελάσει απρόθυμα.

«Δεν είναι τίποτα, άκαρδη γυναίκα».

Άλλωστε, ήταν δύο χρόνια σύζυγοι. Πρότεινε διαζύγιο, κι όμως εκείνη παρέμεινε τόσο ήρεμη.

Αρχικά, ο γάμος τους ήταν απλώς μια συναλλαγή, όπου ο καθένας έπαιρνε ό,τι χρειαζόταν.

Η ύπαρξή του μόνο απέτρεψε τους διώκτες γύρω της.

Αν δεν ήταν για χάρη της γιαγιάς τα τελευταία δύο χρόνια, πιθανότατα θα είχε αποστασιοποιηθεί από αυτόν εδώ και πολύ καιρό.

Ο Άντριαν σκούπισε το άβολο συναίσθημα που προκάλεσε η ήρεμη αντίδραση της Εύας και ξάπλωσε δίπλα της, κλείνοντας τα μάτια του.

"Αδριάνος." Η Εύα του φώναξε ξαφνικά.

Ο Άντριαν άνοιξε απότομα τα μάτια του και την κοίταξε. Τα βαθιά μάτια του ήταν ασυνήθιστα λαμπερά στο ημίφως.

«Τι θέλεις να μου πεις;»

Κοιτάζοντας το όμορφο πρόσωπό του, τα ροζ χείλη της Εύας άνοιξαν και έκλεισαν, λέγοντας τελικά: «Σας ευχαριστώ για αυτά τα δύο χρόνια».

Στο άκουσμα αυτό, η φωτεινότητα στα μάτια του Άντριαν εξασθενούσε. Μετά από μια στιγμή, τράβηξε τις γωνίες των χειλιών του. «Τα μπερδεύεις».

Απλωμένος; Η Εύα γύρισε το κεφάλι της. Μετά το διαζύγιο, δεν θα είχε πια τέτοιες ευκαιρίες.