Pluśnięcie!
Oblał gorączkujące ciało Clarissy zimną wodą, wybudzając ją z chwili otępienia.
Spojrzała w górę i zobaczyła mężczyznę, którego się chwyciła, stojącego tuż przed nią.
Mężczyzna zdjął płaszcz i rzucił go na ziemię. Wyglądał na wysokiego i przystojnego, miał na sobie białą koszulę i czarne spodnie od garnituru. Miał wyrzeźbione rysy twarzy jak u modela, a jego oczy były szczególnie przenikliwe i bezduszne.
„ Już trzeźwy?” Jego głos był niezwykle zimny i surowy.
„ Przepraszam” – powiedziała Clarissa zawstydzona.
Właśnie wysiadła z samolotu, żeby odwiedzić matkę, której nie widziała od lat. Jednak nigdy w najśmielszych snach nie spodziewała się, że matka ją odurzy i zaniesie do łóżka zboczonego starca.
Zdezorientowana i majacząca, chwyciła się nieznajomego.
Gdyby nie ten wspaniały dżentelmen, nie ośmieliłaby się nawet wyobrazić, co by się z nią teraz stało.
Clarissa skuliła się w wannie i opuściła głowę, by ukryć ból w oczach, nie zdając sobie sprawy, jak uwodzicielsko wyglądała z sukienką wilgotną od skóry.
Matthew zmrużył oczy. Czy ona naprawdę nie próbuje mnie uwieść?
„ Panie Tysonie.” Głos Donniego zabrzmiał w drzwiach łazienki. „Lekarz i ubrania są tutaj.”
„ Dziękuję” – wtrąciła Clarissa, podnosząc głowę. „Przepraszam za kłopot”.
Nie było potrzeby wyjaśnień, ponieważ byli dla siebie obcymi ludźmi. Zauważyła dociekliwe i drwiące spojrzenie mężczyzny, licząc, że źle ją zrozumie, jeśli będzie miała ukryty motyw, jeśli sama się wytłumaczy.
Lekarka weszła, gdy Matthew miał wyjść z łazienki. Odłożyła ubranie i dała Clarissie zastrzyk, po czym wyszła chwilę później.
Kiedy Clarissa przebrała się i wyszła z łazienki, pokój był już pusty.
Ha, o czym ja myślałem?
Po nocy spędzonej w hotelu, nie miała ochoty wracać do Garrettów, ale nie miała innego wyjścia, bo musiała zabrać swoje rzeczy.
„ Masz jeszcze czelność wracać?”
Jej przybycie natychmiast zakłóciło spokojną atmosferę panującą w salonie.
Powiedziała to przyrodnia siostra Clarissy, Yvonne.
„ Przyszłam zabrać swoje rzeczy.”
Clarissa przeszła obok salonu, chcąc wrócić do swojego pokoju, ale Yvonne zablokowała jej drogę i zadała jej bolesny policzek .
Zaskoczona Clarissa gwałtownie podniosła głowę ze złości.
„ Ty niewdzięcznico! Co ty sobie wyobrażasz? Jak śmiesz zniknąć wczoraj wieczorem w tak ważnej chwili? Próbowaliśmy znaleźć ci chłopaka. Wiesz, kim jest ten mężczyzna? Wiesz, ile kłopotów nam sprawiłaś? Wiesz, jak upokarzające to było dla nas, że uciekłaś?” Yvonne wyrzuciła z siebie potok obelg pod adresem Clarissy.
„ Jeśli ten człowiek jest taki ważny, dlaczego nie wzięłaś go dla siebie?” odpowiedziała Clarissa, obejmując twarz dłońmi.
Nigdy nie prześpię się z łysiejącym, muskularnym starcem po pięćdziesiątce!
„ Dlaczego ty—”
„ Jesteśmy rodziną, Yvonne. Nie przejmuj się za bardzo” – przerwał jej Zach, zanim jego córka znów zaczęłaby się wściekać.
Następnie, przybierając spokojny wyraz twarzy, powiedział do Claris : „Robimy to dla twojego dobra, Clary. Pan Jensen ma pokaźny majątek netto, a wciąż jest singlem. Nie słyszałaś, że starsi mężczyźni są mądrzejsi i o wiele łagodniejsi w stosunku do kobiet? Nie masz się o co martwić do końca życia, jeśli wyjdziesz za mąż za członka rodziny Jensen. Twoja matka mówiła, że nie dbamy o ciebie dobrze, więc chcieliśmy to wynagrodzić, znajdując ci dobrego mężczyznę”.
Clarissa rzuciła Zachowi i siedzącej obok niego kobiecie, Hilary — swojej biologicznej matce — zimne spojrzenie.
„ Nie potrzebuję tego” – powiedziała, po czym wróciła do swojego pokoju, by zabrać walizkę, która leżała nietknięta od wczoraj.
Po przybyciu do D City dzień wcześniej, Garettowie udali się do hotelu na kolację po ponownym spotkaniu z Hilary. Jednak nie spodziewała się, że zostanie powitana przez obrzydliwy widok.
„Robię to dla twojego dobra, Clary.” Hilary weszła do jej pokoju i złapała ją za ramię. „Nie możesz po prostu zostać w tym małym mieście i nic nie robić przez resztę swojego życia, prawda? To marnowanie twojego wyglądu.”
Clarissa bezlitośnie odtrąciła jej dłoń. „Czy to dlatego porzuciłeś mnie na dwanaście lat?”
" I..."
Clarissa odeszła zanim Hilary zdążyła dokończyć.
Żaden z Garrettów jej nie powstrzymał.
„ Nie martw się. Wczoraj rzeczywiście byliśmy odrobinę zbyt lekkomyślni. Jestem matką Clary. To fakt. Musimy to zaplanować i mądrze przemyśleć”. Hilary próbowała uspokoić męża i pasierbicę, gdy zobaczyła niezadowolenie na ich twarzach.
„ Jesteś pewna?” Yvonne prychnęła. „To przecież twoja córka”.
„ Może i jest moją córką, ale jestem bardzo zakochana w twoim ojcu, Yvonne. Znasz mnie, prawda, Zach?”
„ Oczywiście” – uśmiechnął się Zach.
Clarissa zamówiła taksówkę, planując zatrzymać się w hotelu, gdy odebrała telefon od swojej najlepszej przyjaciółki, Ellie.
„ Dlaczego nie powiedziałeś mi, że przybyłeś do D City? Czy w ogóle uważasz mnie za swojego przyjaciela? Gdzie jesteś?”
Serce Clarissy zrobiło się cieplejsze, gdy usłyszała te słowa.
„Jadę do hotelu...”
„ Hotel? Mogłeś po prostu zatrzymać się u mnie.”
„ Nie sądzę, żeby to było miłe. Ja...”
„ Nie przyjmę odpowiedzi „nie”. Udaj się do J City Building. Odbiorę cię i pójdziemy razem coś zjeść”.
Clarissa bezradnie zachichotała na dominujące zachowanie Ellie. Odkładając słuchawkę, mogła tylko powiedzieć kierowcy, żeby wybrał inną trasę.
Po wyjściu z taksówki Clarissa czekała w cieniu obok budynku J City.
Bawiła się telefonem, gdy spojrzała w górę i zobaczyła sylwetkę mężczyzny w białej koszuli i spodniach od garnituru. Było w tym mężczyźnie coś, co sprawiało, że wyglądał imponująco, gdy wychodził z budynku.
Wokół niego zebrał się tłum, a Clarissa zastanawiała się, co mówi, ponieważ ludzie żegnali go ukłonami.
Kierowca otworzył drzwi i mężczyzna miał już wsiąść, gdy nagle spojrzał w jej kierunku.
Zaskoczona Clarissa szybko opuściła głowę, zawstydzona i udawała, że nie wie, o co chodzi.
Matthew patrzył na młodą damę przez okno samochodu, aż samochód odjechał, a jej postać zniknęła z pola widzenia.
„ Donnie” – wtrącił się. „Musisz sprawdzić przeszłość tej kobiety”.
Donnie naturalnie zrozumiał, o kim mówił. Jakie są szanse na spotkanie tej samej kobiety, która dwa razy rzuciła się na pana Tysona?
Nigdy nie wierzyli w czysty zbieg okoliczności i przypadek.
