Rozdział 168

Punkt widzenia Carol

Spojrzałem na niego zszokowany. Mężczyzna, który do niego strzelał, również wyglądał na zszokowanego. Zdając sobie sprawę, że byli rozproszeni i nikt mnie nie trzymał, odwróciłem się i zacząłem biec tak szybko, jak mogłem, wzdłuż korytarza, co nie było zbyt szybkie, biorąc pod uwagę, że byłem nadal tak słaby.

Potem usłyszałem klikanie pistoletu i strzał w długim korytarzu. Poczułem ukłucie kuli w ramieniu tuż przed uderzeniem w ziemię, jęcząc z bólu. Szuranie stóp za mną powiedziało mi, że są mi na ogonie. Obróciłem się gwałtownie, krzywiąc się z bólu z powodu kuli utkwionej w moim ramieniu, starając się ignorować krew przesiąkającą przez moją koszulę i spojrzałem na nich.