Κεφάλαιο 7 Αδιάσπαστη κατάρα

Η Shilah έτρεμε ακόμα τρεις στο πάτωμα καθώς έβλεπε τον Λευκό Λύκο να τρέχει να φεύγει. Έφυγε..! Δεν της έκανε κακό! Ω ήταν τόσο φοβισμένη.

Η καρδιά της χτυπούσε ακόμα γρήγορα με ιδρώτες να έσταζαν στο μέτωπό της. Μπορούσε να ακούσει το ουρλιαχτό του ακόμα και όταν έφευγε. Φοβόταν τόσο πολύ να κουνηθεί.

«Είναι μια χαρά, Shilah, είναι μια χαρά» προσπάθησε να παρηγορηθεί επανειλημμένα, αλλά δεν τα κατάφερνε.