Κεφάλαιο 7 Αδιάσπαστη κατάρα

Η Shilah έτρεμε ακόμα τρεις στο πάτωμα καθώς έβλεπε τον Λευκό Λύκο να τρέχει να φεύγει. Έφυγε..! Δεν της έκανε κακό! Ω ήταν τόσο φοβισμένη.

Η καρδιά της χτυπούσε ακόμα γρήγορα με ιδρώτες να έσταζαν στο μέτωπό της. Μπορούσε να ακούσει το ουρλιαχτό του ακόμα και όταν έφευγε. Φοβόταν τόσο πολύ να κουνηθεί.

«Είναι μια χαρά, Shilah, είναι μια χαρά» προσπάθησε να παρηγορηθεί επανειλημμένα, αλλά δεν τα κατάφερνε.

Τα μάτια της βρήκαν τα φύλλα του στρίφωμα στο πάτωμα και με τρεμάμενα χέρια, σύρθηκε προς το μέρος του και το σήκωσε με την ανάσα της να κόβεται. Τα έντερά της αναδεύονταν, ξαφνικά ένιωσε μια ορμή για σπάσιμο. Αλλά διάολο, όχι. δεν μπορούσε να το κάνει. Όχι εδώ έξω.

Κοίταξε πίσω στην κατεύθυνση που είχε πάρει ο λύκος, αλλά δεν υπήρχε κανένα σημάδι. ακόμα και το ουρλιαχτό είχε σταματήσει. Και χωρίς άλλο δισταγμό, αλλά ακόμα φοβισμένη, σηκώθηκε όρθια και είπε να φύγει τρέχοντας πίσω στο σπίτι.

**************************

Ο αδερφός της Ντακότα και ο βήτα - ο Ράκσα - στάθηκαν στο μπαλκόνι, γέρνοντας πάνω από τις ράγες. Φαινόταν φορτωμένος και βαθύς στις σκέψεις, και η Τσάσκα τον είχε προσέξει από μακριά.

Τον είχε εξετάσει εξονυχιστικά από εκεί που βρισκόταν πριν αποφασίσει να πάει να τον συναντήσει.

Ο Ράκσα ήταν ένας καλός νεαρός άνδρας, αν και είχε αποκτήσει μια ουλή στο πρόσωπό του όταν μια μέρα του επιτέθηκε ένας απατεώνας. Ήταν μια παχιά ουλή στο αριστερό του μάγουλο, που κατέβηκε στο λαιμό του, αλλοιώνοντας λίγο την ομορφιά του. Αλλά φυσικά, ο απατεώνας που ήταν υπεύθυνος για αυτό, δεν έφυγε για να δει το ξημέρωμα μιας άλλης μέρας.

Είχε μεγάλους μύες, γκρίζα μάτια και είχε πάντα αυστηρό βλέμμα. Και κάθε φορά που ήταν θυμωμένος, το πρόσωπό του χειροτερεύει.

"Τι θα μπορούσε να ανησυχεί ο Παντοδύναμος Βήτα;" Η Τσάσκα έκανε ξαφνικά γνωστή τη φωνή της καθώς τον πλησίαζε με ένα χαμόγελο στα χείλη.

Η Τσάσκα είχε ένα μοναδικό σύνολο ματιών που την έκανε να φαίνεται πιο όμορφη όταν ήταν σαρκαστική ή σκανδαλώδης.

Ο Ράκσα προσαρμόστηκε λίγο καθώς γύρισε να την κοιτάξει. Στη συνέχεια αναστέναξε και επέστρεψε στη θέση του που ήταν ακουμπισμένος στις ράγες.

"Δεν θυμάμαι να ζήτησα παρέα, βασίλισσα Τσάσκα. Αν τελειώσεις, μπορείς να φύγεις" γρύλισε.

"Α, αλήθεια;" Ο Τσάσκα χλεύασε,

"Δεν χρειάζεται να τα παίρνεις όλα κατάκαρδα, Ράκσα. Μερικές φορές, μπορώ να είμαι πραγματικά νοιαζόμενος, όπως προσπαθώ να είμαι τώρα". Έκανε μια παύση και χαμογέλασε, πηγαίνοντας πιο κοντά του.

«Αναρωτιόμουν... θα ήξερες πού είχε πάει ο βασιλιάς Ντακότα με το γάμμα του και τον γιατρό;»

Η ερώτηση τράβηξε τον Ράκσα λίγο περισσότερο καθώς ένιωθε έξω από την εικόνα.

"Ρωτάς το λάθος άτομο, Τσάσκα. Δεν έχω ιδέα" γρύλισε.

"Καταλαβαίνω. Αλλά πρέπει να πω ότι είναι πολύ αξιολύπητο, ξέρεις;" άρχισε εκείνη. "Πρέπει να έρθεις πριν από το γάμμα του. Γιατί να έρθεις μετά;"

Μπορούσε να προσέξει τον Ράκσα να σφίγγει τα χέρια του.

«Ω, αγαπητέ» αναστέναξε. "Φαίνεται ότι η μητέρα σου θα μπορούσε να τον κάνει μόνο να σου κάνει την beta του, αλλά δεν μπόρεσε να τον κάνει να σε επιλέξει από το γάμμα του. Αν με ρωτούσες, θα έλεγα ότι η Ντακότα σου έδωσε μόνο αυτόν τον τίτλο, αλλά στην πραγματική έννοια, είσαι ένας από τους πιο χαμηλούς στο πακέτο".

"Σκάσε, Τσάσκα..! Και φύγε από κοντά μου" γύρισε προς το μέρος της και φώναξε, με όλο του το σώμα να δονείται από θυμό.

Ο Τσάσκα έβγαλε ένα περιφρονητικό γέλιο και έφυγε. γνωρίζοντας ότι είχε πάρει αυτό που ήθελε.

Λοιπόν, όλοι το άξιζαν. αναπολώντας όλα όσα την είχαν κάνει να περάσει όταν δεν μπόρεσε να γεννήσει ένα αρσενικό παιδί. Την ειρωνεύονταν και τη συμπεριφέρονταν σαν σκουπίδια, και τώρα ήταν έξω να τους κάνει να υποφέρουν.

****************************

Δίπλα στην όχθη του ποταμού, τα νερά να αναβοσβήνουν κατά μήκος της κοίτης του με τους γρύλους να χοροπηδούν στον αέρα, ο Βασιλιάς Ντακότα στεκόταν με ακίνητο πρόσωπο καθώς το γάμμα του βοηθούσε να φορέσει τη ρόμπα του για εκείνον.

.

Είχαν μείνει σιωπηλοί για αρκετή ώρα, ο καθένας έριξε μια ανήσυχη ματιά, εκτός από τη μάγισσα, τη Σούκι.

«Γιατί δεν λειτούργησε;» ρώτησε ξαφνικά ο Πισάν, αφού τελείωσε να φοράει τη ρόμπα του Βασιλιά.

Κοίταξε τον Γιατρό, πριν γυρίσει στη Σούκι.

"Γιατί δεν λειτούργησε, Σούκι; Γιατί η κατάρα δεν μπορεί να σπάσει;"

«Και πώς πρέπει να ξέρω;» Η Σούκι χλεύασε.

"Έκανα το δικό μου μέρος, εντάξει; Εξάλλου, είπες ότι το δοκίμασες μόνο, σωστά; Και φίλε έχεις πλήρη εγγύηση ότι θα λειτουργήσει".

Το γάμμα δάγκωσε το κάτω χείλος του και έβαλε τα χέρια του στο ακίμπο. Αυτό ήταν αλήθεια. το έκαναν απλώς μια δοκιμή και δεν είχαν πλήρη εγγύηση ότι θα λειτουργούσε. Ωστόσο, ήλπιζε ότι θα λειτουργούσε.

«Τι μπορούμε να κάνουμε, Σούκι;» Γύρισε πάλι προς το μέρος της και τη ρώτησε.

"Πρέπει να ξέρεις ότι δεν έχω ιδέα. Συγγνώμη, δεν λειτούργησε, αλλά πρέπει να επιστρέψω στο σπίτι. Και φρόντισε να τηρήσεις τον λόγο σου να μην το μάθεις κανένας γι' αυτό, γιατί αν το μάθουν οι αδερφές μου...."

«Λοιπόν, απλά θα φύγεις;» Ο Πισάν την έκοψε.

"Ταξίδεψες όλη τη διαδρομή στα βουνά μόνο και μόνο για να μην πετύχεις τίποτα;"

"Και τι λες;; Έκανα το καλύτερο!" Εκείνη έσπασε.

«Μα το καλύτερό σου δεν είναι αρκετά καλό...!»

Προκάλεσε βαθιά σιωπή.

Στη συνέχεια, ο βασιλιάς Ντακότα έβαλε το χέρι του στο στήθος του Πισάν.

«Εντάξει, πάμε». Δολοφόνησε και άρχισε να περπατά προς το άλογό του.

Η Σούκι ήξερε ότι ο Πισάν ήταν άντρας με σύνεση, αλλά ήταν απογοητευμένη.

Πλησίασε πιο κοντά του, με τις στρογγυλές μπάλες της να κοιτάζουν κατευθείαν στη δική του.

«Ποτέ δεν ήξερα ότι μπορείς να είσαι τόσο αχάριστος» μουρμούρισε, γύρισε και ξεκίνησε προς το δικό της άλογο.

Ο Πισάν είχε γίνει ξαφνικά ήρεμος σαν να είχε συνειδητοποιήσει το λάθος του που της φώναξε, αλλά ήταν ήδη πολύ αργά καθώς η Σούκι είχε ήδη ανέβει στο άλογό της και είχε αρχίσει να απομακρύνεται, κάνοντας το να κινείται πολύ γρήγορα.

«Ας φύγουμε από εδώ» Ο Γιατρός τον έβγαλε από τις σκέψεις του και επίσης περπάτησε προς το δικό του άλογο.

**********************

Η Σιλά μπήκε στο σπίτι, με το πάνω μέρος του φορέματός της μούσκεμα από τον ιδρώτα που είχε στάξει ενώ έτρεχε μέχρι το σπίτι. Λαχανιαζόταν ακόμα βαριά και όταν την εντόπισε η οικογένειά της, δεν μπορούσαν παρά να αισθανθούν έκπληκτοι.

"Γύρισε!" Η Ίνα ήταν η πρώτη που σήμανε συναγερμός.

Μετά, ακολούθησε η μητέρα της και έτρεξαν γρήγορα προς το μέρος της.

«Πήρες τα φύλλα;» ρώτησε η κυρία Γουόλτερ με τα μάτια της ορθάνοιχτα από περιέργεια.

Η Σιλά δεν είπε λέξη, απλώς της έδωσε τα φύλλα. Και με μια άγρια αναπνοή, γύρισε για να πάει τα φύλλα στην Πία.

Η Ina ήταν η μόνη που έμεινε με τη Shilah στο πρώτο δωμάτιο.

«Συνέβη τίποτα όσο ήσουν εκεί έξω;» Ρώτησε, αλλά η Σίλα κούνησε αργά το κεφάλι της, τραβώντας το βλέμμα της στο πάτωμα.

Δεν μπορούσε να σκεφτεί να της πει για την εμπειρία της με τον λύκο με τα κόκκινα μάτια. ήταν άχρηστο.

Η Ίνα παρατήρησε τη γρατσουνιά στο χέρι της, αλλά αποφάσισε να μην της δώσει σημασία.

«Για πρώτη φορά στη ζωή σου, έκανες κάτι λογικό» ψιθύρισε και απομακρύνθηκε ενώ η Shilah απλά ανέβηκε τις σκάλες, κατευθύνθηκε προς το δωμάτιό της.

Μόλις μπήκε στο δωμάτιό της, κάθισε ήσυχα στο κρεβάτι και έσφιξε τα χέρια και τα πόδια της. Ένιωθε τόσο κρύα. οι αναμνήσεις αναβοσβήνουν στο κεφάλι της.

Ο λύκος με τα κόκκινα μάτια. Κι αν την σκότωνε; Ή της έκανε κακό;;

Κοίταξε τη γρατσουνιά στο χέρι της, εξακολουθώντας να τη βρίσκει οδυνηρή. Γιατί την έξυσε εκεί; Ήταν γραφτό να είναι ένα σημάδι αυτό κάτι;

Εξέπνευσε βαθιά και έγειρε το κεφάλι της στον τοίχο κοιτώντας το ταβάνι.

Κόκκινα μάτια... σκέφτηκε. Μόνο ένας Άλφα θα μπορούσε να έχει κόκκινα μάτια. Θα μπορούσε ο λύκος να ήταν Άλφα; Ο Βασιλιάς Άλφα;

Οχι; δεν μπορεί να είναι δυνατό? Δεν μπορούσε να πιστέψει ότι είχε συναντηθεί με τον αδίστακτο Βασιλιά. Βασιλιάς Ντακότα. Απλώς δεν γίνεται.

Αλλά τι άλλο θα μπορούσαν να σημαίνουν τα κόκκινα μάτια - σκέφτηκε. Σίγουρα, δεν ήταν κάτι καλό.

******************************

Η βασίλισσα Τσάσκα ήταν το πρώτο άτομο στο παλάτι που παρατήρησε την επιστροφή του Κινγκ Ντακότα. Στεκόταν δίπλα στο παράθυρο και τον είχε δει να οδηγεί μαζί με το γάμμα και τον γιατρό του. Χμ. Λοιπόν, επέστρεψαν ήδη; Ποιος ξέρει που πήγαν;;

Είχε μελετήσει καλά το πρόσωπο του Βασιλιά και παρατήρησε ότι έδειχνε θυμωμένος και απογοητευμένος. Καθώς επέβαινε σε αυτό το άλογο, ο Τσάσκα μπορούσε να παρατηρήσει ότι ήταν ένα αντίγραφο του πατέρα του. Ο πατέρας και η μητέρα του είχαν πεθάνει.

Τι μπορεί όμως να του φταίει; Γιατί κοιτούσε έτσι; Hmph. Την έκανε να περιεργαστεί λίγο.

Μια ιδέα πέρασε ξαφνικά από το μυαλό της να πάει να τον ευχαριστήσει, αλλά ξέρει πολύ καλά τον Βασιλιά - θα μπορούσε να γίνει πολύ επιθετικός όταν θυμώσει. Έτσι, θα περίμενε λίγο.

Ναι, θα περίμενε λίγο να ηρεμήσει και μετά θα πήγαινε να χρησιμοποιήσει το μαγικό της σώμα πάνω του. Ήταν πάντα η αγαπημένη του Βασιλιά στο κρεβάτι και ήξερε ότι μπορούσε να τον πάρει εύκολα. Μόλις λιώσει στην αγκαλιά της, θα προσπαθούσε να του βγάλει την αλήθεια.