Κεφάλαιο 5 Η διαταγή κλειδώματος

Η Βασίλισσα Τσάσκα στάθηκε από το παράθυρο και παρακολουθούσε την beta του Βασιλιά να γεμίζει οργή. Πρέπει να νιώθει λυπημένος που δεν τον πήραν μαζί.

Καημένη Ράκσα? ήταν μόνο ο beta του Βασιλιά επειδή ήταν ο μόνος θετός του αδερφός, αλλά μιλώντας για εγγύτητα, ο Βασιλιάς ήταν πιο κοντά στο γάμα του.

Κανονικά, το beta είχε μεγαλύτερη εξουσία καθώς το beta ήταν στην πραγματικότητα ο δεύτερος σε κουμάντο μετά τον Βασιλιά, αλλά ήταν τόσο προφανές ότι ο Βασιλιάς αγαπούσε και ευνοούσε περισσότερο το γάμμα του και αυτός ο παράγοντας ήταν πάντα στα νεύρα του Raksha.

Γιατί ο Βασιλιάς δεν θα τον συμπεριφερόταν όλο και πιο ψηλά όπως η beta του; Γιατί ήταν πιο κοντά στο γάμμα του; Τις περισσότερες φορές, αναθέτει στο γάμμα του κάποιες κρίσιμες εργασίες που προορίζονταν για beta.

Πραγματικά εξόργιζε τον άγαμο Raksha καθώς δεν ήθελε να πάρει κανείς την πρώτη του θέση στην ομάδα.

Ο Ράκσα ήταν ο μικρότερος αδερφός του Βασιλιά Ντακότα – θετός αδερφός – και η μητέρα του είχε χρησιμοποιήσει την επιρροή της για να διασφαλίσει ότι ο Ράκσα θα επιλεγεί ως beta του Βασιλιά. Ήταν όλοι λάτρεις των Δυνάμεων. Αλλά δυστυχώς, ακόμα δεν έπαιρνε τις κορυφαίες δυνάμεις που χρειαζόταν.

Ο Τσάσκα στάθηκε και τον παρακολουθούσε καθώς έφευγε από τη σκηνή, πιθανότατα κατευθυνόταν προς τις θαλάμες του. Μπορούσε να φανταστεί πώς έπρεπε να αισθάνεται – απογοητευμένος. Λοιπόν, δεν ήταν αποκλειστικά δική της υπόθεση.

« Μάνα!» Ξαφνικά άκουσε τη μικροσκοπική φωνή πίσω από την κλήση της και γυρίζοντας αργά, παρατήρησε ότι ήταν η 4χρονη δεύτερη κόρη της.

« Ούρικα» φώναξε ο Τσάσκα.

« Υπάρχει πρόβλημα;»

« Όχι, μητέρα. Ήθελα απλώς να σου το δώσω» είπε η όμορφη κοπέλα καθώς έδινε το εκθαμβωτικό κομμάτι λουλούδι στο χέρι της στον Τσάσκα.

Τα μεγάλα μάτια της έλαμπαν και τα μάγουλά της κοκκίνιζαν με τα μικροσκοπικά χείλη της. Η Urika ήταν ένα ακριβές αντίγραφο της μητέρας της και αυτό ήταν ένα πράγμα που αγαπούσε η Chaska. Αν ήταν αγόρι. ..

« Το έχεις αυτό για μένα;» ρώτησε η Τσάσκα με ένα ζεστό χαμόγελο καθώς μάζευε το λουλούδι από πάνω της.

Το χαμόγελό της θα μπορούσε πραγματικά να παραπλανήσει καθώς την έκανε να φαίνεται τόσο καλή και όμορφη. Κανείς δεν θα ήξερε ότι είχε κάποια ουγγιά οξύθυμο μέσα της.

« Σε ευχαριστώ πολύ, αγαπητέ μου. Το λατρεύω» χαμήλωσε και έβαλε ένα φιλί στο μέτωπό της.

«Πρέπει να επιστρέψεις στο δωμάτιό σου και να έρθεις με τη μεγαλύτερη αδερφή σου. Θα έρθω να σε δω αργότερα, εντάξει;»

« Εντάξει, μητέρα. Αντίο». Το παιδάκι γέλασε και βγήκε τρέχοντας από το δωμάτιο.

Η Τσάσκα χαμογέλασε καθώς έβλεπε την κόρη της να φεύγει. Κοίταξε για λίγο το λουλούδι στο χέρι της και μετά γύρισε προς το παράθυρο – το μυαλό της γυρίζει πίσω στον Βασιλιά. Πού θα μπορούσαν να κατευθυνθούν;

*

*

Το άλογο του βασιλιά Ντακότα ήταν το πιο δυνατό και το πιο γρήγορο καθώς ιππεύτηκε μπροστά από τον γάμα και τον γιατρό του. Οι οπλές των αλόγων που χτυπούσαν δυνατά στο έδαφος ακούγονταν και από τα τρία.

Θα αργούσε πολύ – σκέφτηκε ο Βασιλιάς – για να φτάσει στον προορισμό του. Ολόκληρο το μέρος ήταν ήρεμο και ήσυχο και ήταν τόσο προφανές ότι τα υπόλοιπα λιοντάρια του βουνού τηρούσαν το lockdown - όπως είχε ζητήσει. Λοιπόν, ήλπιζε πραγματικά ότι δεν θα κατάφερνε να δει κανέναν.

Τελικά, έφτασαν στον προορισμό τους που ήταν δίπλα στην όχθη του ποταμού και όλοι σταμάτησαν τα άλογά τους.

« Εδώ είμαστε!» Ο Γιατρός επιβεβαίωσε, προσπαθώντας να σταθεροποιήσει το δικό του άλογο με το σχοινί γιακά.

Ο Βασιλιάς Ντακότα, καθισμένος ακόμα στο άλογό του, κοίταξε και επιβεβαίωσε την κυρία που στεκόταν δίπλα στην όχθη του ποταμού.

Ήταν ντυμένη με κόκκινη κουκούλα και είχε την κουκούλα καλυμμένη και πάνω από το κεφάλι της. Αυτή ήταν προφανώς η μάγισσα.

Κατέβηκε από το άλογό του, μαζί με το γάμμα του και τον Γιατρό και με αυτόν μπροστά, πήγαν προς το μέρος της.

« Με κράτησες να περιμένω» είπε η κόκκινη κυρία με κουκούλα με ένα αυστηρό βλέμμα, με τα μάτια της στραμμένα στο γάμμα – Πισάν.

« Συγγνώμη, Σούκι. Κάτι προέκυψε». απάντησε ο Πισάν.

Τα μάτια της βρήκαν τον σκληροτράχηλο Βασιλιά καθώς πλησίαζε πιο κοντά της.

« Χαιρετίσματα, Βασιλιά Ντακότα» είπε χωρίς να το κάνει.

Κανονικά, οι μάγισσες δεν έπρεπε να οφείλουν σε κανέναν Άλφα Βασιλιά καμία μορφή σεβασμού, αλλά επειδή βρισκόταν στη γη του, έπρεπε να αποδώσει αυτόν τον σεβασμό.

« Χαιρετίσματα και σε σένα, αδερφή του κόκκινου κομβίνου» απάντησε η Ντακότα με εξονυχιστικό βλέμμα.

Ήταν μια όμορφη κυρία – τα μάτια της άσπρα και λαμπερά, αλλά από κάτω της είχε κάποια κόκκινη επένδυση. είχε ένα μικρό πρόσωπο που ταίριαζε με την χαριτωμένη της, μαλλιά μακριά, σκούρα και χαλαρά. και το δέρμα της έλαμπε.

Λοιπόν, αυτό ήταν ένα πράγμα για τις μάγισσες – ήταν πάντα πολύ όμορφες και τέλειες. Αλλά ήταν επικίνδυνοι -

οι περισσότεροι από αυτούς.

Η Σούκι επέστρεψε το βλέμμα της στο γάμμα.

« Ξέρεις ότι δεν θέλω να το κάνω αυτό, Πισάν», είπε.

« Ξέρεις ότι εμείς οι μάγισσες φάγαμε απαγορευμένο να έχουμε οποιαδήποτε σχέση με τις παρτίδες σου, και είμαι εδώ μόνο επειδή το έκανες να φαίνεται τόσο σημαντικό και επίσης επειδή σου χρωστάω μια χάρη».

« Το ξέρω, Σούκι, και εμπιστεύσου με. Είμαι πραγματικά ευγνώμων για τη θυσία που κάνετε. Μην ανησυχείς, υπόσχομαι να μην σε βάλω σε μπελάδες. Μόλις τελειώσει αυτό, κανείς δεν γνωρίζει ότι πάτησες ποτέ το πόδι σου στο Wind Walker Mountain " . απάντησε ο Πισάν.

« Για χάρη σου και για χάρη της καρδιάς σου, το ελπίζω» είπε και στράφηκε στον Γιατρό.

« Είσαι έτοιμος; Ας ξεκινήσουμε”.

*

Ζητήθηκε από τον βασιλιά Ντακότα να βγάλει τα βαριά ρούχα του και να πάει να σταθεί δίπλα στο ποτάμι. Αυτό ήταν το σχέδιο.

Πριν από λίγες εβδομάδες, ο γιατρός του είχε βρει μια ιδέα για το πώς να σπάσει την κατάρα του από τη θεά του φεγγαριού. Δεν ήταν απολύτως σίγουρο, αλλά ήθελαν απλώς να το δοκιμάσουν. Και για να λειτουργήσει, χρειάζονταν ένα ξόρκι από μια μάγισσα.

Ο βασιλιάς Ντακότα επρόκειτο να υποβληθεί σε μια διαδικασία που θα τον έκανε να μετατοπιστεί και να βγάλει τον λύκο του. Θα τον έκανε τρελό, ανεξέλεγκτο και καταστροφικό και ένας από τους λόγους που παρήγγειλε για το

Το ckdown ήταν επειδή δεν ήθελε να σκοτώσει κανένα από τα μέλη της αγέλης του με τα χέρια του.

Η διαδικασία θα έκανε τον λύκο του να γίνει πολύ θηριώδης και καταστροφικός. αιμοδιψείς. Και όποιος ερχόταν σε επαφή ήταν αναπόφευκτο να γίνει θήραμα. Ο δαίμονας της Ντακότα θέλει οποιονδήποτε από το μπουλούκι του να το δει αυτό. Επίσης, δεν ήθελε κανένας από το μπουλούκι του να γίνει μάρτυρας όταν πιθανότατα θα επέστρεφε στην ανθρώπινη μορφή του – γυμνός.

Η κατάρα από τη θεά του φεγγαριού είχε γίνει μεγάλη ανησυχία για αυτόν καθώς επηρέαζε την καθημερινότητά του και έπρεπε πραγματικά να βάλει ένα τέλος σε αυτό.

*

Στάθηκε, απέναντι στο ποτάμι, καθώς ο Γιατρός του και η μάγισσα έκαναν τη δουλειά τους από πίσω.

Μια λευκή γραμμή είχε τραβηχτεί γύρω του με τον Γιατρό του να του κάνει ένεση κάποιας άγνωστης ουσίας στο δέρμα του.

Προκαλούσε έναν σπασμωδικό πόνο, αλλά ο βασιλιάς Ντακότα δεν συμπεριφέρθηκε καν σαν να ένιωθε τίποτα.

Ο γιατρός απομακρύνθηκε όταν τελείωσε και στράφηκε στη μάγισσα:

“ Είναι η ώρα σου”

Η Σούκι έκανε ένα νεύμα καθώς τοποθετήθηκε σωστά για να σταθεί ακριβώς πίσω του. Έπειτα, παίρνοντας μια βαθιά ανάσα και με τα χέρια της απλωμένα προς αυτόν, άρχισε το ξόρκι:

“ Adiadiamos, Raxshella, phinentropisilosis.

“ Adiadiamos, Raxshella, phinentropisilosis

“ Adiadiamos, Raxshella, phinentropisilosis

« Μητέρα Γη…! Είθε το έδαφος μου να είναι γόνιμο, τα λόγια μου να είναι ευλογημένα! Η Σούκι σε καλεί σήμερα…..!! Κάντε τον….αλήτη….!!!”

Ακούστηκε μια δυνατή ρωγμή στον ουρανό. Ο Σούκι έβγαλε μια δυνατή κραυγή και αμέσως, η Ντακότα ένιωσε τα κόκκαλά του να ραγίζουν.

“ Ωχ...!!!” Φώναξε και άπλωσε αμέσως το πάτωμα.

Μπορούσε να αισθανθεί το τσούξιμο και το ράγισμα – αυτοί ήταν πόνοι στους οποίους είχε συνηθίσει από τότε που μετακινούνταν πιο συχνά, αλλά εκείνη τη στιγμή δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί πονούσε περισσότερο.

Έβγαλε ένα δυνατό γρύλισμα, σκίζοντας τα υπολείμματα των ρούχων του. Τα νύχια του αρχίζουν να βγαίνουν, οι γούνες του φουντώνουν ολόκληρα, σε όλο το δέρμα και το πρόσωπό του. Οι φλέβες του ήταν πιο εκτεθειμένες και ακριβώς μπροστά στα μάτια τους, έβλεπαν τον Βασιλιά να έπεφτε τελείως, δίνοντας χώρο στον θηριώδη λύκο του, και μαζί με αυτό, έφυγε τρέχοντας, πηγαίνοντας στο δάσος.

« Πόσο καιρό θα πάρει;» ρώτησε ο Πισάν, δείχνοντας ανήσυχος καθώς τέντωσε το λαιμό του προς την κατεύθυνση που είχε πάρει ο Βασιλιάς.

« Λιγότερο από μία ώρα» απάντησε η Σούκι.

********************

Τα χέρια της Shilah έτρεμαν καθώς περπατούσε στο ήσυχο μονοπάτι, η καρδιά της χτυπούσε τόσο δυνατά.

Περπατάει πολύ καιρό ακόμα, δεν έχει καταφέρει να έρθει σε επαφή με ούτε ένα ζώο. Ακόμα και τα ζώα υπάκουαν στις εντολές του Βασιλιά.

Ένιωθε τόσο φοβισμένη περπατώντας μόνη, καθώς ολόκληρο το μέρος ήταν τόσο ήσυχο. Δεν μπορούσε να πιστέψει ότι ήταν το ίδιο μονοπάτι που ήταν πάντα τόσο θορυβώδες και απασχολημένο τις κανονικές μέρες. Αυτή τη φορά, έμοιαζε περισσότερο σαν να περπατούσε σε ένα έρημο δάσος.

Πώς μπορεί να της το κάνει αυτό η οικογένειά της; Να την στείλουν στον θάνατο; Γιατί;;

Δεν ήθελε να σκοτωθεί. Ήταν σίγουρη ότι ο Βασιλιάς είχε έναν καλό λόγο να διατάξει lockdown και την έκανε να φοβάται περισσότερο να μάθει τι θα συνέβαινε όταν την πιάσουν . Πώς βγαίνει από αυτό;

Τα χέρια της ήταν τυλιγμένα στους ώμους της καθώς περπατούσε δειλά και ανήσυχα, κατευθυνόταν προς τη σπηλιά. Άκουσε ένα τρίξιμο και σήκωσε έντρομη το κεφάλι της για να δει ότι απλώς ένα πουλί πετούσε. Ωχ! Αν την προστάτευαν τα Πνεύματα.

Συνέχισε το περπάτημα, τα κελαηδήματα, το τρίξιμο και όλα της έμπαιναν περισσότερο φόβο.

Τελικά, τα μάτια της έλαμψαν από δάκρυα όταν εντόπισε τη σπηλιά μπροστά της. Α..! Ήταν ήδη εκεί!! Τα κατάφερε!!

Έβγαλε ένα δάκρυ ανακούφισης και άρχισε να τρέχει προς το μέρος της. Αλλά ακριβώς τότε, σταμάτησε απότομα όταν άκουσε έναν διαφορετικό ήχο –

ένα που δεν ήταν πουλί, γρύλοι ή οποιοδήποτε ιπτάμενο ζώο.

Οχι…

Ήταν σίγουρη… ήταν ένα ουρλιαχτό. ένα ουρλιαχτό που θα μπορούσε να έρθει μόνο από έναν λύκο…!

*

Η Shilah ένιωθε την καρδιά της στο λαιμό της.. Τα μάτια της άνοιξαν βαριά σοκαρισμένη καθώς γύρισε γρήγορα για να ρίξει μια ματιά.

Αυτό ήταν ένα ουρλιαχτό….Ένα ουρλιαχτό που μόνο ένας λύκος μπορεί να παράγει. Ένας Λύκος!!

Όχι..! Ένα λιοντάρι του βουνού δεν μπορεί να ουρλιάζει αν δεν μεταφερθεί στη μορφή του λύκου, αλλά πώς θα μπορούσε να υπάρχει ένας λύκος τριγύρω όταν υπάρχει διαταγή κλειδώματος;;

« Ω, Selene» έβαλε τα χέρια της στο στήθος της.

Κάτι στα σπλάχνα της της έλεγε συνέχεια ότι υπήρχε κίνδυνος. κάτι ερχόταν… Και χωρίς άλλο δισταγμό, γύρισε και άρχισε να τρέχει προς τη σπηλιά.

Το ουρλιαχτό ακούστηκε ξανά – αυτή τη φορά, πιο δυνατά, έκανε τη Shilah να βγάλει ένα τσίμπημα. Η καρδιά της πάλλευε καθώς το άγχος και η ταραχή έγιναν ένα μέσα της. Τώρα, ήταν πεντακάθαρο – υπήρχε πράγματι ένας λύκος τριγύρω. Αλλά γιατί; Οπου;;

Θα ήταν δυνατόν κάποιος άλλος να παρακούει τις εντολές του Βασιλιά, όπως και εκείνη; Αλλά γιατί ο λύκος ουρλιάζει και προσπαθεί να τον προσέξει;

Οι ιδρώτες έσταζαν από το μέτωπό της καθώς αποφάσισε να τα ξεχάσει όλα και απλώς να συνεχίσει να κατευθύνεται προς τη σπηλιά. Ήταν τόσο φοβισμένη και έπρεπε πραγματικά να φτάσει εκεί.

«Θα τα καταφέρεις, Shilah. θα τα καταφέρεις. Θα γυρίσεις σπίτι με τα φύλλα με ασφάλεια, και αυτό δεν θα συνέβαινε ποτέ ξανά» παρηγορήθηκε η ίδια

Τελικά έφτασε στη σπηλιά και ακριβώς δίπλα της, βρήκε τα φύλλα του στρίφωμα – όλα να ανθίζουν με ένα άγγιγμα νερού πάνω τους. Ναί…!

Ξερίζωσε τρία από το It με μια δύσκολη ανάσα και γρήγορα, γύρισε για να συνεχίσει να τρέχει τρέχοντας πίσω στο σπίτι. Αλλά καθώς γύρισε, τα μάτια της συνάντησαν έναν εφιάλτη. κάτι που έκανε την καρδιά της να χτυπήσει και τα πνευμόνια της να σταματήσουν να αναπνέουν.

Πλατιές λάμψεις αναβοσβήνουν στα διεσταλμένα μάτια της καθώς το κοιτούσε –το λιοντάρι του βουνού μπροστά της– Ήταν ένας Λύκος…!! Λύκος…!!

Εκεί και να την κοιτάζει!