Κεφάλαιο 2 Ο ΛΥΚΟΣ-ΧΩΡΙΣ ΛΥΚΟΣ

"Να είσαι γρήγορος με αυτό, Shilah! Είσαι τόσο αργή" όρμησε η Ίνα από το τραπέζι όπου καθόταν.

«Περπατάει σαν σαλιγκάρι...».

Η 23χρονη Shilah δεν είπε τίποτα καθώς κατέβηκε τις σκάλες που τρίζουν προς το αρχαϊκό δείπνο όπου η υπόλοιπη οικογένειά της κάθονταν αναπαυτικά, μερικοί ήδη έτρωγαν. Ντυμένη στα γκρι χρώματα, ένιωθε σχεδόν σαν ξένη προς την οικογένεια, καθώς οι αδερφές της έδειχναν πολύ καλύτερα από εκείνη.

Τα στρογγυλά λευκά μάτια με τις γκρι μπάλες ήταν τα μοναδικά χαρακτηριστικά της, τα οποία συμπλήρωναν το στρογγυλό της πρόσωπο και τα πιο μακριά μαλλιά της. Παρά το πόσο κουρασμένη και κουρασμένη φαινόταν, ο καθένας μπορούσε να δει την υποβόσκουσα ομορφιά σε όλο αυτό. .

«Ελπίζω να του έβαλες αρκετή σάλτσα;» Ο άλλος ρώτησε, αλλά η αφελής Shilah δεν είπε τίποτα, ακόμα.

Τα μάτια της ήταν χαμηλωμένα στο πάτωμα καθώς προχωρούσε προς την τραπεζαρία που περιστοιχιζόταν από 6 άτομα - τον πατέρα της, τη μητέρα της, τις τρεις θετές αδερφές της και τον αδερφό της.

"Συγγνώμη που άργησα. Έπρεπε να το ζεστάνω" είπε η Shilah καθώς τελικά στεκόταν μπροστά στην τραπεζαρία και η Ίνα - που είχε ζητήσει τη σάλτσα - της την άρπαξε κατά προσέγγιση.

«Θα πρέπει να λυπάσαι» η Ίνα έκοψε τα μάτια της και άρχισε να τρώει, με μια τρίχα από τα μαλλιά της να πέφτει πάνω από το αριστερό της μάτι.

Υπήρχαν περίπου επτά θέσεις σε όλο το τραπέζι, μόλις 6 ήταν κατειλημμένες, αλλά η Shilah ήξερε ότι η 7η θέση δεν ήταν για εκείνη.

"Νομίζω ότι αυτό είναι όλο. Μπορείτε να φύγετε". είπε ξαφνικά η θετή μητέρα της, κάνοντας νόημα στη Shilah να φύγει. Και με ταπείνωση, υποκλίθηκε και άρχισε να απομακρύνεται.

"Γιατί δεν έρχεται μαζί μας; Τουλάχιστον για σήμερα;" Η Vanessa - η δεύτερη αδερφή της - ρώτησε και η Shilah σταμάτησε να περπατά, περιμένοντας να ακούσει μια απάντηση.

Τρώγοντας μαζί τους... αυτό θα ήταν ωραίο.

"Τι συμβαίνει με εσένα, Βανέσα; Γιατί να φάει μαζί μας; Αυτό είναι ένα τραπέζι που προορίζεται για τα Mountain Lions - όχι μια άδεια κυρία, που υποδύεται σαν μία" όρμησε η Ίνα, με τα λόγια της να σκίζουν την καρδιά της Shilah.

"Ίνα...!"

"Τι;" Εκείνη χλεύασε. "Δεν το είπα , έτσι δεν είναι; Είναι η δημοφιλής πικρή αλήθεια. Η Shilah είναι ο μόνος ΛΥΚΟΣ που δεν έχει μετατοπιστεί. Είναι ο μόνος ΛΥΚΟΣ που δεν έχει ούτε μια ικανότητα. Είναι απλώς χαζή - σαν απλός άνθρωπος. Αν δεν είναι για το γεγονός ότι ο πατέρας ισχυρίζεται ότι είναι η κόρη της πρώτης γυναίκας του - δεν είναι από την οικογένεια του. οι λύκοι!»

«Φτάνει, Ίνα». Ο πατέρας τους μπήκε και γύρισε στη Σιλά που τώρα έδειχνε χλωμή.

«Πρέπει να φύγεις».

Και με μια σφιχτή γουλιά, γύρισε και συνέχισε να απομακρύνεται.

Η διάθεση της Βανέσα είχε χαλάσει καθώς κατέβασε το κεφάλι της στο πάτωμα. Δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί η οικογένειά της συμπεριφερόταν έτσι στη Shilah από τότε που πέθανε η μητέρα της. Δεν της άξιζε τέτοιο μίσος από αυτούς. θα πρέπει να αντιμετωπίζεται ως μέλος της οικογένειας.

Η καρδιά της Shilah ήταν τόσο βαριά. τα μάτια της έλαμψαν από δάκρυα που δεν ήταν έτοιμη να την αφήσει να βγει. Έπρεπε να περπατήσει προσεκτικά από φόβο μήπως παραπατήσει. Δεν ήταν η πρώτη φορά που δεχόταν bullying από την οικογένειά της, δεν ήταν η πρώτη φορά που δεχόταν προσβολή, αλλά κάθε φορά πονούσαν διαφορετικά.

"Τι συμβαίνει με εσένα, Πία; Φαίνεσαι ανήσυχη" άκουσε τη θετή μητέρα της να λέει από πίσω.

Δεν μπήκε στον κόπο να γυρίσει να τους κοιτάξει καθώς μπορούσε ακόμα να τους ακούσει καθαρά.

"Εγώ.... Νομίζω ότι θα είμαι καλά. Απλώς νιώθω λίγο άρρωστος". απάντησε ζαλισμένη η Πία.

Αυτή ήταν η μικρότερη κόρη του σπιτιού.

Η σκάλα ήταν λίγο μακριά από το σημείο που βρισκόταν, αλλά δεν μπήκε στον κόπο να ακούσει καμία από τις συνομιλίες τους μέχρι που τελικά έφτασε στη σκάλα και την πήρε σιχαμένη.

Κατευθύνθηκε πρώτα προς την κουζίνα, πήρε το γεύμα της και προχώρησε στο άνετο, μοναχικό δωμάτιό της.

Δεν ήταν σαν το συνηθισμένο δωμάτιο όπου έβλεπες ένα δροσερό κρεβάτι, μια ντουλάπα, μερικές τακτοποιημένες καρέκλες και ένα κρεβάτι. Κόλαση όχι. Το μόνο καλό πράγμα που είχε η Shilah στο δωμάτιό της ήταν το κρεβάτι της.

Η όρεξή της είχε κρυώσει τελείως. Έτσι, έριξε το ξύλινο πιάτο του γεύματος στο τραπέζι και πήγε στο κρεβάτι να καθίσει.

Ένα καλό πράγμα που της άρεσε στο κρεβάτι της, ήταν τόσο κοντά στο παράθυρο και της έδωσε το προνόμιο να απολαύσει λίγο δροσερό αέρα από αυτό.

Κοίταξε έξω από το παράθυρο για κάποια στιγμή, ευχόμενος οι ανησυχίες της να φυσούσαν μαζί με τον άνεμο, αλλά δυστυχώς δεν μπορούσαν.

Αλίμονο, είχε μόνο έναν φίλο - μόνο ένα άτομο με το οποίο μπορούσε να μιλήσει.

Γύρισε μακριά από το παράθυρο στο κρεβάτι, σηκώνοντας την κούκλα που ήταν ξαπλωμένη.

Ναι, αυτός ήταν ο μόνος φίλος που είχε - μια κούκλα. ένα παιχνίδι.

Χαμογέλασε καθώς χάιδεψε τα κίτρινα λιγοστά μαλλιά της. Είναι ψεύτικα μάτια την κοιτούσαν. Λοιπόν, ίσως όχι σε αυτήν, αλλά ήθελε να πιστέψει ότι την κοιτούσε επίμονα.

«Δεν με άφηναν να φάω μαζί τους στο δείπνο σήμερα - ως συνήθως» συνέχισε.

«Η Βανέσα είχε προσπαθήσει να τους πείσει… αλλά δεν άκουγαν».

Έκανε μια παύση και εξέπνευσε βαθιά.

«Γιατί είμαι τόσο άτυχος;» ρώτησε με τη φωνή της να ραγίζει λίγο.

«Μακάρι… Μακάρι να μπορούσε κάποιος να μου το εξηγήσει· εξήγησε γιατί είμαι ο μόνος χωρίς τις ικανότητές μου στον λύκο - γιατί είμαι λύκος, αλλά δεν νιώθω σαν λύκος. Είμαι καταραμένος ή κάτι τέτοιο;»

Έκανε μια παύση και μύρισε.

«Μακάρι να ζούσε η μητέρα· ίσως δεν θα έπρεπε να τα περάσω αυτά…».

Η πόρτα άνοιξε ξαφνικά με την Ίνα να μπαίνει μέσα.

Η Σιλά έμεινε έκπληκτη. Γιατί η ξαφνική είσοδος; Είχε τελειώσει το φαγητό;

Η Ίνα είχε μια γρατζουνιά στο πρόσωπό της καθώς κοίταζε με βλέμμα τη Σιλά που κρατούσε ακόμα την κούκλα στο χέρι της.

«Υπάρχει κάποιο... πρόβλημα;» Η Σιλά αποφάσισε να ρωτήσει.

«Ακόμα κι αν υπήρχε πρόβλημα, δεν μπορείς ποτέ να είσαι το πρόβλημά μου» κορόιδευε η Ίνα.

"Τέλος πάντων, μόλις ήρθα να σου πω να ετοιμαστείς γιατί θα με συνοδεύσεις στην αγορά για να πάρω κάτι φαγητό μιας και ο Άλφα Βασιλιάς έχει κηρύξει *Ημέρα Απαγόρευσης Μετακίνησης* αύριο. Μην με αφήνεις να περιμένω".

Και με αυτό, γύρισε και έφυγε.

Ο Άλφα Βασιλιάς - σκέφτηκε η Σίλα κοιτώντας την κούκλα της.

Το All Superior Alpha - αυτόν που φοβάται κάθε ψυχή που αναπνέει γύρω από το βουνό.

Αναρωτήθηκε τι συνέβαινε την επόμενη μέρα και γιατί ο Alpha κήρυξε «Ημέρα Όχι - Κίνησης* Μια μέρα που όλοι έμεναν στις πόρτες χωρίς να βγουν εντελώς έξω.

*********************

ΣΤΟ ΠΑΛάτι ✍️

Η βασίλισσα Τσάσκα κινήθηκε ανήσυχα στο δωμάτιο, με τη μακριά μαντούα της να σκουπίζει το πάτωμα καθώς περπατούσε με τα δύο της χέρια στο ακίμπο.

«Έλα, έλα» μουρμούρισε ανυπόμονα στον εαυτό της.

Τι της πήρε τόσο καιρό;

Τα σκληρά παπούτσια του έβγαζαν έναν ήχο, καθώς έρχονταν σχεδόν στο πάτωμα και αν δεν ήταν ο θόρυβος από τους φρουρούς που εκπαιδεύονταν έξω, ήταν σίγουρη ότι το βαθύ παντελόνι της θα είχε ήδη ακουστεί.

Ήταν τόσο νευρική. δεν μπορούσε να ξεκουραστεί.

Nosheba. Έχει γεννήσει ήδη; Ποιο ήταν το φύλο του παιδιού; Θα μπορούσε να είναι θηλυκό; Ή ένα αρσενικό για το οποίο είχε καυχηθεί;

Έδωσε τα χέρια της μεταξύ τους, αναπολώντας πώς το είχε τρίψει στο πρόσωπό της ότι σίγουρα θα γεννούσε τον κληρονόμο του Βασιλιά αυτή τη φορά.

Η Chaska ήταν η πρώτη βασίλισσα και η μεγαλύτερη σύζυγος, ενώ η Nosheba, η δεύτερη και η μεγαλύτερη αντίπαλός της.

Εκείνη, η Τσάσκα, δεν μπόρεσε να δώσει στον Βασιλιά ένα αρσενικό παιδί, ως εκ τούτου έπρεπε να παντρευτεί άλλες δύο συζύγους. Και όταν η βασίλισσα Nosheba είχε μείνει έγκυος, δεν άφηνε ολόκληρο το παλάτι να έχει ησυχία.

Συνέχισε να καυχιέται με το γεγονός ότι επρόκειτο να γεννήσει ένα αρσενικό παιδί - ειδικά τη βασίλισσα Τσάσκα. Συνέχισε να καυχιέται και να στρατολογεί όλα τα πράγματα που θα συνέβαιναν όταν τελικά γίνει η μητέρα του κληρονόμου του Βασιλιά και η βασίλισσα Τσάσκα - όντας το είδος του περήφανου ανθρώπου που ήταν - δεν μπορούσε παρά να φοβάται και να απειλείται.

Ήταν η ανώτερη σύζυγος και δεν ήταν έτοιμη να ανταλλάξει τη θέση της ή τον σεβασμό της με κανέναν και τίποτα. Ήθελε να είναι η μητέρα του κληρονόμου του Βασιλιά, ήθελε να είναι η μόνη που θα αντέξει αυτή τη θέση, οπότε όταν έρθει η ώρα για τον Βασιλιά να διαλέξει επιτέλους τη Λούνα του, θα είχε περισσότερους λόγους και πόντους.

Η καρδιά της χτυπούσε πιο γρήγορα καθώς θυμήθηκε τα λόγια του Nosheba που της είπε:

*Καλύτερα να αρχίσεις να ετοιμάζεσαι, βασίλισσα Τσάσκα, να υποδεχτείς τον γιο μου σε λίγες μέρες από τώρα. Μην ανησυχείς, όταν τελικά βγει και ο Βασιλιάς με κάνει το αγαπημένο του, θα φροντίσω να βλέπεις τον Βασιλιά μία φορά στα 4 φεγγάρια*

Ένα περιφρονητικό γέλιο είχε έρθει με τις λέξεις.

"Οχι!" Έτριξε η Τσάσκα.

Ποτέ δεν επρόκειτο να αφήσει κανέναν να τη γελοιοποιήσει. Ποτέ.

Ήταν η πιο κοντά στον Βασιλιά και ήταν έτοιμη να κάνει τα πάντα για να βεβαιωθεί ότι θα παραμείνει έτσι.

Συνέχισε να περπατά και ξαφνικά, έτρεξε μέσα η προσωπική της υπηρέτρια. Χα...! Έβγαλε μια ελαφριά ανάσα.

«Βασίλισσα μου» η υπηρέτρια υποκλίθηκε μπροστά της, με τις παλάμες της ενωμένες.

Η περιέργεια του Τσάσκα δεν μπορούσε να μην φουσκώσει.

«Τι συμβαίνει, Τζίνα;» ρώτησε με μάτια ορθάνοιχτα.

«Βασίλισσα μου, η βασίλισσα Νοσέμπα έβαλε για ύπνο» απάντησε με σκυμμένο το κεφάλι της και τότε ήταν που η Τσάσκα ένιωσε την καρδιά της να σταματά να χτυπά.

Ξαφνικά φοβήθηκε κάνοντας την επόμενη ερώτηση.

"Μίλα μου, Τζίνα. Ξέρεις τι θέλω", είπε.

Η υπηρέτρια δίστασε λίγο πριν την σηκώσει και της απαντήσει χαμογελώντας:

«Είναι θηλυκό».

Αμέσως, αισθάνθηκε περισσότερο σαν να είχε χυθεί λίγο θαλασσινό νερό στο Chaska. Τα πρώτα δευτερόλεπτα ήταν άκαμπτη και δεν ανοιγοκλείνει ούτε μάτι.

«Τι... μόλις είπες;» Ρώτησε, αυτή τη φορά, επιλέγοντας τα λόγια της.

"Με άκουσες καλά, βασίλισσα μου. Γέννησε ένα θηλυκό" απάντησε ξανά η υπηρέτρια και αυτή ήταν η στιγμή που το ανήσυχο βλέμμα της Τσάσκα έλιωσε σε χαμόγελα.

«Ω...» Χλεύασε και κοίταξε προς την αντίθετη κατεύθυνση, με τα μικρά όμορφα χείλη της να τεντώνονται σε ένα χαμόγελο.

Η ανάσα της ανέβαινε και έπεφτε βαριά καθώς απελευθέρωσε την ανάσα που κρατούσε για πολλή ώρα.

Λοιπόν... είναι κορίτσι τελικά;

Γύρισε πίσω για να αντιμετωπίσει την υπηρέτρια.

"Είσαι σίγουρος για αυτό;"

"Σίγουρα, Βασίλισσα μου. Το άκουσα κατευθείαν από τον φρουρό. Στην πραγματικότητα είπε ότι ο βασιλιάς είχε σχεδόν στραγγαλίσει τη μέση σύζυγο που του έφερε τα νέα, μέχρι θανάτου. Ονόμασε το παιδί άσχημα νέα" απάντησε εκείνη και τα μάτια της Τσάσκα γύρισαν από τη διασκέδαση.

«Ουάου...» Εκείνη γέλασε και ανοιγόκλεισε γρήγορα.

Ανασήκωσε τους ώμους της και ξαφνικά ξέσπασε σε ένα υστερικό γέλιο. Ακουγόταν τόσο δυνατά και αντηχούσε με περιφρόνηση.

«Κακές ειδήσεις;» Επανέλαβε, γελώντας κι άλλο.

"Τώρα, αυτά είναι νέα και θα έπρεπε να είναι τόσο αξιολύπητα. Ω..! Καημένη η Νοσέμπα, αναρωτιέμαι πώς πρέπει να νιώθει τώρα· αφού ο πατέρας της φώναξε το παιδί της Badnews για πρώτη φορά. Πρέπει να είναι τόσο θλιβερό" έκανε μια παύση και γέλασε ξανά.

«Πραγματικά νιώθω άσχημα για αυτήν· μετά από όλη την αυτοπεποίθηση. Πώς περπατάει μετά από αυτό;

"Χμμ. Άρα, τελικά, είμαστε ακόμα οι ίδιοι" έπεσε στο παράθυρο.

«Να σου πω, νομίζω ότι πρέπει να της πάρω μερικά φρούτα για να φάει και να ανανεωθεί μέχρι να ξυπνήσει» είχαν συμπεράνει τα γέλια της σε πλατιά χαμόγελα.

"Πήγαινε να ετοιμάσεις μια άμαξα, Τζίνα. Πρέπει να φύγω για την αγορά".

Η υπηρέτρια ήταν μπερδεμένη.

"Βασίλισσα μου, γιατί δεν πάω να σου πάρω τα φρούτα; Δεν χρειάζεται..."

"Ω, Τζίνα. Μην ανησυχείς" έκοψε ο Τσάσκα με ένα χαμόγελο.

"Είμαι σε τόσο καλή διάθεση σήμερα και θέλω να το κάνω μόνος μου. Οπότε, βιαστείτε" .

Και η υπηρέτρια προσκύνησε και έφυγε.

******************

Η Shilah στάθηκε έξω με το άδειο καλάθι καθώς περίμενε την Ina να βγει από το σπίτι για να φύγουν μαζί για τους παντρεμένους.

Περίμενε τόσο καιρό εκεί και είχε ήδη κουραστεί. Λοιπόν, έτσι ήταν πάντα - μπορεί να τους περιμένει, αλλά ποτέ δεν τολμά να τους κρατήσει να περιμένουν.

Το είχε συνηθίσει έτσι κι αλλιώς.

Συνέχισε να περιμένει, με τα μικροσκοπικά έντομα να τρέμουν στα πόδια της. Ο ήλιος έδυε ήδη σε λίγες ώρες, θα είχε νυχτώσει. Γιατί η Ίνα έπαιρνε τόσο χρόνο;

Συνέχισε να περιμένει, κρατώντας το καλάθι στο πλάι της μέσης της και τελικά, είδε την Ίνα να βγαίνει από το διώροφο σπίτι.

Φορούσε ένα εκθαμβωτικό φόρεμα και είχε περίπου τρία ακριβά βραχιόλια στον καρπό της. Γιατί φαινόταν τόσο ωραία - σκέφτηκε η Σιλά.

«Και τι κοιτάς επίμονα;» Η Ίνα ξέσπασε ξαφνικά καθώς πλησίασε πιο κοντά στη Σιλά, η οποία χαμήλωσε αμέσως το βλέμμα της στο πάτωμα.

Η Ίνα γούρλωσε τα μάτια της και συνέχισε να απομακρύνεται, ενώ η Σίλα ακολούθησε πίσω με το καλάθι στην αγκαλιά της.

*

Η Shilah πάντα θεωρούσε τον εαυτό της άτυχη λόγω της θλιβερής ιστορίας που είχε.

Ήταν το μοναχοπαίδι της μητέρας της, λίγο πριν πεθάνει - πριν από 7 χρόνια. Και από τότε, η ζωή ήταν πραγματικά άδικη για τη Shilah. Ακόμη και όταν ζούσε η μητέρα της, η ζωή ήταν ακόμα άδικη, αλλά έγινε εντελώς χειρότερη όταν πέθανε η μητέρα της.

Η οικογένειά της ήταν τόσο σκληρή μαζί της, συμπεριλαμβανομένου του πατέρα της και αναρωτιόταν γιατί. Ήταν επειδή ήταν ανίσχυρη; Αλλά δεν έφταιγε αυτή, σωστά; Δεν επέλεξε να είναι ο μόνος ανίσχυρος λύκος σε ολόκληρη την αγέλη Wind Walker. Δεν το διάλεξε. Λοιπόν, γιατί πρέπει να αντιμετωπίζεται με τόση περιφρόνηση;

Μερικές φορές, αναρωτιόταν πώς θα εξελισσόταν η ζωή της. Πότε θα μπορούσε ποτέ να ζήσει μια καλύτερη ζωή; Ίσως, αν μπορούσε να γυρίσει και να κατέχει τις δυνάμεις του λύκου, θα ήταν διαφορετικά . Έτσι, ίσως χρειαστεί απλώς να συνεχίσει να προσεύχεται στα Πνεύματα.

*

*

Η βόλτα στην αγορά ήταν αρκετά μεγάλη από το σπίτι και ο πληθυσμός ήταν τόσο ανησυχητικός. Προφανώς, οφειλόταν στο γεγονός ότι δεν θα υπήρχαν αγοραπωλησίες την επόμενη μέρα.

Η Shilah αναρωτήθηκε πώς θα έμοιαζε - ολόκληρο το βουνό ήταν ήσυχο και άδειο με κάθε άτομο να βρίσκεται σε εσωτερικό χώρο. Γιατί όμως ο Alpha θα έδινε εξαρχής τέτοιες εντολές; Τι επρόκειτο να συμβεί την επόμενη μέρα που θα δικαιολογούσε όλους να μείνουν στο σπίτι;

«Θα περπατήσεις πιο γρήγορα;» Η Ίνα γύρισε απότομα για να την κοιτάξει και η Σίλα προσπάθησε να επισπεύσει τα βήματά της. Μπορεί ποτέ να ευχαριστήσει αυτή την αδερφή της; αναρωτήθηκε εκείνη.

Ακολούθησε την Ίνα σαν μαριονέτα στα διάφορα μέρη της αγοράς όπου διάλεγε τα πράγματα που ήθελε. Ενώ τα διάλεγε και τα πλήρωνε, η Shilah ανέλαβε την ευθύνη να τα μεταφέρει στο καλάθι.

Δεν ήταν εύκολο να ψωνίσεις με την Ina καθώς ήταν πάντα πολύ επιλεκτική και ήθελε το καλύτερο. Γύρισαν και γύρισαν τη μεγάλη πολυσύχναστη αγορά για να συμβεί κάτι που η Shilah δεν θα ονειρευόταν, δυστυχώς.

Περπατούσε με την Ίνα μπροστά, όταν μια κινούμενη άμαξα ξαφνικά έριξε λασπόνερο πάνω στην Ίνα.

Η Ίνα σταμάτησε να περπατά αμέσως καθώς λαχάνιασε και κοίταξε το φόρεμά της σοκαρισμένη.

"Τι;"

Η Shilah ήταν επίσης σοκαρισμένη. Ω, όχι. Το εκθαμβωτικό της φόρεμα. Ποιος θα μπορούσε να είναι αυτός;

Σήκωσε το βλέμμα της στην άμαξα και παρατήρησε ότι είχε σταματήσει να κινείται και πριν προλάβει να καταλάβει τι συνέβαινε, η Ίνα βάδισε προς το μέρος της.

"Γεια..!" Η Ίνα γρύλισε καθώς πλησίασε πιο κοντά, επιτιθέμενη στον αναβάτη στο άλογο.

Δεν την πείραξε καν το γεγονός ότι έμοιαζε με βασιλική άμαξα.

"Είσαι τυφλός;;; Μου χύσατε λασπόνερο!!" Φώναξε με την κορυφή της φωνής της, τραβώντας την προσοχή πάνω της. Και ακριβώς τότε, η κουρτίνα άνοιξε με μια νεαρή κυρία να βγαίνει από αυτήν.

.... ήταν η Βασίλισσα...!

Βασίλισσα Τσάσκα!