บทที่ 8

มุมมองของสีฮาน่า

“คุณชื่ออะไร” นิ้วหนาแตะหน้าฉันขณะที่ฉันลุกขึ้นนั่ง

ฉันสั่นสะท้าน แต่ปฏิกิริยาของฉันเกิดจากความรู้สึกที่ได้ยินเสียงของเขาที่ลูบไล้ฉันมากกว่าอากาศ เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบาและก้องกังวาน ซึ่งโอบล้อมฉันไว้ราวกับผ้าห่มที่หนาและอบอุ่น หากการมีอยู่ของเขาทำให้ฉันรู้สึกเหมือนอยู่บ้าน เสียงต่ำอันชัดเจนของเขาจะรู้สึกเหมือนกอด