บทที่ 7

มุมมองของสีฮาน่า

ฉันรู้สึกถึงความกลัวท่ามกลางความเงียบงันในห้อง หายใจไม่ออก และความตึงเครียดที่ทำให้ขนบนแขนของฉันลุกชัน ความกลัวนั้นรุนแรงพอที่จะทำให้หัวใจของฉันเต้นแรงจนแทบหายใจไม่ออก แม้จะกลัวจนเงียบไป แต่ฉันก็ไม่สามารถกลั้นเสียงครางจากความเจ็บปวดที่แผดเผาอย่างรุนแรงที่ตามมาจากการเทน้ำเดือดใส่หัวของฉัน

“เราอยู่ในอาณาเขตของคนอื่น” ฉันได้ยินเสียงตึงเครียดดังขึ้นใกล้ๆ ตัวฉัน “สงบสติอารมณ์เสียหน่อย” เท้าสามคู่ยืนเข้ามาใกล้ฉันในขณะที่ฉันพยายามนั่งตัวตรงท่ามกลางความเจ็บปวดจากใบหน้าและไหล่ที่ถูกน้ำร้อนลวก