บทที่ 15
*คาฮิร*
“ มัน- มันแค่-“เธอหันไปมองทั่วห้องแต่ไม่ได้มองที่ฉัน
“ เจ้ากำลังทำให้เธอตกใจ!” เพอร์ซิอุสขู่ฉัน แต่ฉันต้องการคำตอบ และถ้าฉันต้องทำให้เธอตกใจจนต้องออกจากร่าง ก็ช่างมันเถอะ “อย่ามาไร้สาระ! เราเพิ่งเจอเธอ! แน่นอนว่ายังมีผู้ชายคนอื่นๆ อีกหลายคนที่ชื่นชมความงามของเธอ” หมาป่าของฉันพยายามจะฟังดูมีเหตุผล แต่ถึงอย่างนั้น มันก็ไม่สามารถทนกับความคิดที่ว่าผู้ชายอีกคนกำลังมองสิ่งที่เป็นของเราอยู่นานพอที่จะวิจารณ์ร่างกายของเธอได้